დილიდან არ დაიღალა მაშინაც წვიმა. ღამით მხოლოდ ღრუბლები იკრიბებოდნენ, სათათბიროდ, მაგრამ დილით? დილით თითქოს დადგენილება გამოიტანეს და გამოასხეს და გადმოასხეს.

      უკვე, წირვის დასასრულს, ზარები რეკდნენ როცა ტაძრიდან გამოვედით. გვშიოდა და წასასვლელს, სასეირნოს და შემდეგ საჭმელს ვეძებდით. დილანდელ წვიმას, ჯერ კიდევ არ გადაეღო. ხან სად დავრეკე, ხან ვის ვკითხე ამბავი და ბოლოს რჩევით მაინც ერთი მყუდრო ადგილისკენ გავემართეთ - ნორმალურად…

ყვავილებმა დაიბანეს პირი,

შუბლზე ოფლი მოიწმინდა ზეცამ,

გულში ჩუმად დაგუბებულ ტკივილს,

თურმე ჩვენი განშორება ერქვა.

წყარო ჩუმად მიყვებოდა შენზე,

შენი სუნთქვა მოჰყვებოდა ნიავს,

აღარ გელი, არა, აღარ გეძებ

და წარსული ცრემლებს უხმოდ მიაქვთ.

ისევ მარტო გავუყვები ქუჩას,

სიყვარული ატირდება სულში,

ჩვენი გრძნობის სპეტაკ ჭირისუფალთ,

თეთრ გვირილებს ჩავიხუტებ გულში.

ყვავილებმა დაიბანეს პირი,

შუბლზე ოფლი…

      ვფიქრობ, ზოგჯერ ცხოვრება წვიმასაც უნდა შეადარო, სადაც წვიმის წვეთები ადამიანები არიან, რომლებიც ქმნიან ეპოქას... ეპოქას, სადაც წვიმის ერთმა წვეთმაც კი შეიძლება გამოიწვიოს ულმობელი წარღვნა. ზოგი წვიმის წვეთი კი იმდენად სუსტია, რომ თვითმკვლელობით ასრულებს თავის ყოფას დედამიწაზე , რადგან ვერ უძლებს სამყაროს კანონებს , არ შესწევს ძალა დიდხანს იყოს იმ წვიმის წევრი, რომელშიც წვეთები ერთმანეთს ებრძვიან , პირველობისთვის ქმნიან ქაოსს, ვერ ეგუებიან…

      იღვიძებს საქართველო, მაგრამ მგონი ისევ ძილი ჯობდა. ღამეს კი არც უძინია თურმე და არც ბევრისთვის მიუცია ძილის უფლება. თავისი და იმ სხვათა უძილობის სასჯელი რამდენიმე ადამიანში საუკუნო ძილით აანაზღაურა. გაღვიძებულთა კითხვები, პასუხები, ახსნა-განმარტებები, დაიწყო მტყუან-მართლის გარჩევა, რატომღაც მიიჩნიეს რომ დამნაშავე ერთ ან რამდენიმე ადამიანს შორის უნდა ეძებონ, ხოდა მთავრობამაც ეს საქმე სასამართლოს გადასცა განსახილველად, დაიწყო ბრალდებათა სესია.…

     დღეს აქაც წვიმდა, მაგრამ წყლის წვეთების ნაცვლად შენზე ფიქრები წვიმდა...

     ქარი ქროდა ცივი, მაგრამ არ ვიცი რა უფრო მციოდა, ცივი ქარი ლამის ძვალრბილში რომ მატანდა თუ უშენობა?!

     თუმცა უშენობა ალბათ ყველა იმ ქარზე ცივია, რომელთა სიცივე სხეულს აქამდე შეუგრძვნია...

     ქარმა მხოლოდ სიცივე იცის, უშენობას კი სიცივესთან ერთად ტკივილი და სევდა მოაქვს...

     შენ ჩემი…

     ოთახი მორთულია სურნელით

     წვიმის წვეთები ეთამაშებიან გარედან ჩემს იასამნებს მე კი მათ ოთხში ვკლავ ეგოისტურად არვაძლე წვიმასთან თამაშის უფლებას

     ყველაფერი ხომ გაცილებით გრძნობადია დღეს ვიდრე გუშინ ან გუშინწინ

     ყველაფერი ხომ მომენტალურად ზუსტად ამ წამს ვიგრძენი და ვცდილობ გაგაგებინო…

     ვერაფერსაც ვერ ვხვდები და ვერაფერიც ვერ ვიცი გარდა გრძნობებისა, რომლებმაც ჩემი დახრჩბა დაიწყეს..

     ლამაზისეულია ყველაფერი და ამ სილამაზის მიღმა იმდენი სიმახინჯეა, რომ დაინახო გულისრევით მოკვდები

     ეს იასამნებს ჰგავს - ხელს გაიშვერ, მოწყვეტ და…

     ბოლო რამდენიმე დღეა უბრალოდ ვთამაშობ ფიქრებით....

     ვხვდები რომ განცდები და ემოციები იბადება და უკვალოდ ქრება მე ვრჩები საწყისი-დასასრული, გრძნობები მძაფრდება ან იკლებს არასდროს არჩერდება ერთ ადგილას

     გახსოვს გითხარი ეს გრძნობა დაუღალავ სწრაფვას იწვევს შენსკენ თქო ფერებს გავხარ უბრალოდ…

      როგორც დაანონსებული იყო, 2014 წლის 29 ივნისს ილიას უნივერსიტეტში ბაკალავრების გამოსაშვები საღამო შედგა.

      დაახლოებით 19:00 რომ…