ნუ დაივიწყებ წინაპრის ადათს,  

ნუ დაივიწყებ გმირობას ათასს.

რაც დღემდე შენთვის სისხლი დაღვრილა

სულ არ მოვსულვარ დღემდე ადვილად.

     ჩვენამდე, დღემდე, ჯაჭვია გრძელი,

    გზა ეკლიანი, ვიწრო და ძნელი.

    შენამდე ცხრა ძმა ხერხეულიძე,

    სამასი გმირი არაგველია.

მეფე დავითი, მეფე თამარი

და ეს გზა ისევ გასავლელია.

ნუ დასრულდება წარსული შენზე,

ხავსს ნუ მოადებ მშობლიურ ეზოს

რათა შენს შვილებს და შენს მომავალს

წინაპრის სახე სანთლებად ენთოს.

   ღმერთივით ერთი სწამდეთ სამშობლო

   და თავს სწირავდნენ ენას და რწმენას

   გადასახლებულთ ქართული მიწა

   ხატად ექცათ და გულზე ესვენათ.

ნებით, ქართველი არ თმობს სამშობლოს,

განა ადვილი დასათმობია?

ძალით არასდროს,

წინაპრის კერა განა ადვილი ჩასაქრობია?

   განა სამთავროს, ბაგრატს და გელათს,

  ცამდე აზიდულ ძველ სვეტიცხოველს,

  შოთას და ვაჟას და მშობელ დედას

  რის ფასად დათმობ – გაიუცხოვებ.

მძლავრი მდინარის ჩქეფების დარად

შენს სისხლში მაინც იჩქეფებს მარად

და სანამ ცამდე არ გაბრწყინდება

შენი სამშობლო სამოთხის დარი

სანამ სიცოცხლე არ მოგწყინდება

მოსახდელი გაქვს იცოდე ვალი.