შეზღუდული შესაძლებლობები რომ არ არსებობს, ამაში ყოველდღიურად ვრწმუნდები. მიხარია, როცა ადამიანში ყველაფრისდა მიუხედავად ვხედავ მზესა და ყვითელ ფერს.

     ამაში მკითხველიც დამეთანხმება, როცა გაეცნობა John Bramblitt-ის ცხოვრებას, მის ნამუშევრებს. ჯონი ეპილეფსიით იყო დაავადებული, კრუნჩხვებში ვარდებოდა და ნელნელა ეცლებოდა ძალა, ხალისი ცხოვრებისა. ამას ისიც დაემატა, რომ თანდათან მხედველობაც დაუქვეითდა. 30 წლის ასაკში კი, მთლად დაბრმავდა. დაიწყო სიბნელე სიბნელეში, დეპრესია. ცოტა ხნის შემდეგ, ჯონს გაუჩნდა სურვილი რომ ხატვა შეესწავლა. თუმცა ხელოვნება ყოველთვის გადამწყვეტ როლს ასრულებდა მის ცხოვრებაში. მისი ბნელი სამყარო განათდ. მართალია პირველი ნამუშევარი არ მოეწონა, მაგრამ დაუღალავად შრომობდა და მისმა შრომამ ნაყოფი გამოიღო. ის თითებით გრძნობს თავის ნახატებს.

     მის ნამუშევრებში ჭარბობს სინათლე, იდივიდუალური ფერები და ფერთა უმდიდრესი გამა. ჯონ ბრამბლიტი ამტკიცებს, რომ შეზღუდული შესაძლებლობები ნამდვილად არ არსებობს.