წელს, იანვარში, ქართული და შესაძლოა მსოფლიო კინო და თეატრი გამოეთხოვა გურამ საღარაძეს. აი, გუშინ, 8 მაისს, გარდაიცვალა კიდევ ერთი უსაყვარლესი მსახიობი, უამრავი როლისა და პერსონაჟის განუმეორებელი შემსრულებელი - ოთარ მეღვინეთუხუცესი.

      ის დაიბადა 1932 წლის 16 იანვარს, თბილისში. 1954 წელს დაამთავრა საქართველოს შოთა რუსთაველის სახელობის სახელმწიფო თეატრალური ინსტიტუტის სამსახიობო ფაკულტეტი და იმავე წლიდან მუშაობდა კოტე მარჯანიშვილის სახელობის აკადემიურ თეატრში. 1958 წლიდან მონაწილეობს ფილმებში.

      1964 წლიდან მოყოლებული ოცამდე პრემია აქვს მიღებული - საქართველოს დამსახურებული არტისტი (1964), საქართველოს სახალხო არტისტი (1973), ორგზის საქართველოს სახელმწიფო პრემიის ლაურეატი (1977, 1981), ტოკიოს საერთაშორისო კინოფესტივალის პრიზის ლაურეატი (1991) ღირსების ორდენი (2000), რუსთაველის სახელმწიფო პრემია (2001) - ეს მისი ჯილდოების მცირე ჩამონათვალია.

      მან შექმნა კინოს დაუვიწყარი პერსონაჟები - დათა თუთაშხია, ელიოზი, ძია ისიდორე, ჯოყოლა, არზაყანი, მეფე გიორგი, დავით გიორგაძე ფილმში სპირალი და ... და ...

      მისი პირველი კინოროლი შედგა ფილმში ფატიმა - ჯამბულატის სახით (1958)

      1970 წელს გადაიღეს ფილმი, რომელმაც ყველაზე უკეთ დაამახსოვრა ქართველ ხალხს ოთარ მეღვინეთუხუცესი - დიდოსტატის მარჯვენაში ოთარმა მეფე გიორგის როლი შეასრულა.

      1976 წელი, პერსონაჟი რომელიც ჩემთვის ყველაზე ღირებულია, იმ მხრივ რომ ყველა დროის ადამიანს ასახავს - ელიოზი, ფილმში ნატვრის ხე.

      როდესაც ჭაბუა ამირეჯიბმა ეს ფილმი ნახა, განსაკუთრებით ის კადრი როდესაც მუშნი ზარანდია და დათა თუთაშხია ერთმანეთს თვალებში უყურებენ რკინიგზის მოსაცდელ რესტორანში, დიდი მადლობა გადაუხადა გიგა ლორთქიფანიძეს ოთარის როლისთვის. 1978 წლიდან მოყოლებული, ოთარ მეღვინეთუხუცეს ხშირად დათასაც ეძახდნენ.

      ოთარი შესანიშნავად ასრულებდა უარყოფით პერსონაჟებსაც. საყვარელი დათას შემდეგ, 1997 წელს იყო "საძულველი" ახვლედიანი, ფილმში ხარება და გოგია.

      არ შემიძლია გამოვტოვო ძია ისიდორე, თეთრი ბაირაღები (1990)

      დაუვიწყარია მისი როლები თეატრის სცენაზეც.

      მარტოობის დღესასწაული (1974), როლი - ფიროსმანი

      ანტიგონეში კრეონის როლი

      მეფე ოიდიპოსი

      პოსტი ძალიან მიგრძელდება, იმდენის თქმა და დაწერა მსურს, იმდენ რამეს მოვყვებოდით ოთარ მეღვინეთუხუცესზე და ისე დაუზარელად და შეუმჩნევლად გავიდოდა საათები, მაგრამ თურმე ყველაფერს ჰქონია დასასრული, 81 წლის ასაკში მისი სიცოცხლეც დასრულდა. ამბობენ მძიმედ ავადმყოფი იყოო. ერთი სიტყვით, საქართველომ შესანიშნავი შემოქმედი დაკარგა.

ნათელმა უნდა აჯობოს ბნელს, მაშინ ხარ ბედნიერი! სხვანაირად ბედნიერი ვერ იქნები" - ამბობდა ოთარ მეღვინეთუხუცესი.

ღმერთმა ნათელი დაუმკვიდროს!

ვუსამძიმრებთ მის ოჯახს, ვუსამძიმრებთ სრულიად ქართულ კულტურას!