აანთე სანთელი, მხურვალედ ილოცე,

სული დაიმშვიდო უნდა.

ცრემლები წმინდაა, რატომ გაიოცე?

გულზე აღარ გაწევს ხუნდად.

    სინდისი სწორია, ღმერთამდე შორია,

   ცოდვებით ააგე ზღუდე.

   გონება წაშლილი ქვიანი ყურეა,

   გული კი ცოდვების ბუდე.

იჩქარე, იჩქარე ცრემლი დაიდინე,

უფალს შეავედრე თავი.

სულის სატანჯველი ცეცხლი აიცდინე

გაფანტე ბურუსი შავი.

   ცხოვრება ნარია, სიკეთე ფარია,

   ჭაობით სავსეა არე.

   ლოცვა შვებაა, ხმატკბილი თარია

   უმისოდ სულია მწარე.

უფალო შემინდე, შემინდე მე ცოდვილს,

კიდევ მაპატიე, კიდევ...

უკუნი მარტყია, არ მიშვებს ცრემ მგვრილ

მეც მის უტოპიას მივსდევ.

   ბევრია ძლიერი, ცოტაა მართალი

   მცირე მართალი ღმერთთან.

   ცრემლებით, ლოცვებით კლდესავით ნათალი,

   გული ძგერს სამყაროს მკერდთან.

ილია არეშიძე