გადაუღებლად წვიმდა, ზანტად, გაჭიანურებულად. ალბათ ყველაფერი სწორედ ამ წვიმის ბრალი იყო, გაწუწულს და შემცივნებულს თვალში შემეჩხირა ნეონით გაჩირაღდნებული წარწერა „ნატვირისთვალი“. ძალზე მიმზიდველად ბრკიალებდა, თითქოს აღთქმული ქვეყნის ნაპირი გამოჩნდაო.

      დიახ, ასეა. მეტად მიმზიდველი წარწერა იყო, მრავლისაღმქმელი შინაარსის მქონე. მის მიღმა ალბათ ან მაღაზია იქნებოდა ან კაზინო. კიდევ უფრო უკეთესი, კაფე ან…

      სულ მინდოდა, რომ ჩემი ოთახის ფანჯრები ტყეში გასულიყო... ტყეში, სადაც იქნებოდა კამკამა მდინარე, ბევრი ბალახი, ფოთოლი, ხე... ოთხი ფერის სამყარო... სადაც მზის სხივი გამოანათებდა ხოლმე ფოთლებსშორისი ჭუჭრუტანებიდან, მე კი ვირბენდი ბევრს რომ ყველა სხივი დამეჭირა. ყველას თუ არა იმას მაინც დავიჭერდი მე რომ ძალიან მინდა და გამათბობდა თავისი არამიწიერი სითბოთი, მე კი ვიქნებოდი ისეთი მსუბუქი, რომ სულ ვიფრენდი დარჩენილი ცხოვრება...

      დიახ,…

      არ ვიცი, რა ვთქვა? როგორ გადმოვცე ჩემი სათქმელი? გრძნობები, ფიქრები, ემოციები და სურვილები აირივნენ ჩემში და ერთ ნატვრად იქცნენ, ნატვრა, რომელიც უკვე ერთი წელი და ერთი თვე გრძელდება. მახსოვს ბავშვობაში, როგორ მინდოდა ყველა გრძნობის და ემოციის გემოს გასინჯვა. ინტერესი მქონდა, იმის თუ როგორ მოვიქცეოდი დადებით და უარყოფით ემოციების დაუფლების დროს,…