გამაწბილა ოქროს ნიღაბმა, თანაც როგორ... ერთი სიტყვა რაა, ერთი სიტყვითაც არ უხსენებია ოქრო, არა და არა. ამაოდ გამოვბასრე ყურები, იქნებ რამე წამოცდეს თავისი საიდუმლოების შესახებ-მეთქი. ლაპარაკით საკმაოდ საინტერესოდ ილაპარაკა, სხვა ნიღბებს არაფერში ჩამორჩენია... რა კარგად გამოიხმო კვაზარი ჩვენი ყოფიერების უშორესი…

      ო, რა ამბავი ატყდა, რომ იცოდეთ, როდესაც ორსახა ნიღაბი მორჩა თავის სათქმელს. ნიღბები არა მარტო აჟივჟივდნენ და ახმაურდნენ გახარებული ბავშვებივით (ეს მათგან აღარ მიკვირდა), მოძრაობითაც გამოხატავდნენ თავიანთ აღფრთოვანებას მოსმენილით. ადგილზე ხტოდნენ, ხელებს იქნევდნენ, დათვს ბაძავდნენ მოუხეშავ ტორტმანში... რამდენადაც…

      ალბათ გემახსოვრებათ, ვარსკვლავების სიმაღლე მეც ვახსენე, როდესაც წყალი და სული დავაწყვილე.

      მიწიერი ოკეანე, ეს დიდი სარკეა, რომელშიც ვარსკვლავები იყურებიან და მასში თავიანთ ჭეშმარიტ სახეს ხედავენ. ზღვიდან ამომავალ მხეცს სწორედ ამ სიმაღლიდან დავყურებთ. მან უკვე ამოჰყო თავი ზღვიდან, რქებიც გამოაჩინა.…

      ვინც ამ გზაზე ჩემამდე იარა, ჩემსავით იხსენებდა და აღწერდა ყველაფერს. ჩვენი პირველი ნაბიჯები ამ წალკოტში ზუსტად ერთნაირი თუ არ იყო, ძალიან კი ჰგავდნენ ერთმანეთს, ოღონდ... გარკვეული დროით. განსხვავებამ ცოტა მოგვიანებით იჩინა თავი, უფრო სწორად, განსხვავებათა მთელმა კრიალოსანმა.

      კინაღამ გადავიჩეხე ღრმა ორმოში, აი ეს გახლდათ ხსენებული კრიალოსანის პირველი მარცვალი. ჩემს წინამორბედს, ნამდვილად ვიცი, მსგავსი არაფერი შემთხვევია. ბეწვზე…

      ბევრი თეორია არსებობს ადამიანზე, მის ბუნებაზე, ქცევებზე, რომლებიც ხან უჩვეულოა, ხანაც სრულიად ჩვეულებრივი გარშემო მყოფი საზოგადოებისთვის. ადამიანი, იმის მიუხედავად რომ ხანდახან კარგავს თავის ნამდვილ, ადამიანურ სახეს და ცხოველი ხდება, მაინც ვფიქრობ რომ ღმერთის ხატად არის შექმნილი, ამიტომ დარწმუნებული ვარ, რომ ყველა ადამიანშია ის რაღაც რასაც სახელს ვერ მოუძებნი და ზოგიერთი ნამუსს, ზოგი სულს, ზოგი კი შინაგან კულტურას უწოდებს. რა არის ის რაღაც…

     ...მიიწელებოდა წყეული დრო და ადამიანები ტანსაცმელთან და მეგობრებთან ერთად ნიღბებსაც იცვლიდნენ...

     ამას დათრგუნვა და დეპრესია მოჰყვებოდა. ზოგჯერ სიამოვნებაც, ზოგჯერ არც არაფერი,სუიციდიც, სისხლისღვრაც... სრულიად უგრძნობი გახდა ზოგიც...

     ღმერთმა ფიქრი შეწყვიტა ადამიანებზე და წვიმას აუკრძალა თავის ცრემლებად მოსვლა. წვიმა, მხოლოდ მოვალეობის…

არ ვიცი უხალისო გასართობი როგორია მაგრამ მაინც ☺

წელს მეც "მომიწია" ზოგიერთი პატარას გახარება ☺…