სირცხვილდაკარგულივით მივშტერებივარ ყველა~

მგონია დრო უსასრულობით ფეთქავს... 

გაგიღიმებდი მაგრამ სიყვარულისგან სიცოცხისუნარიანობა მაქვს მომატებული და მეშინია ჩემით არ დაიწყო ფეთქვა

მგონია რომ დროით თუ არ შეგწყვიტე შენ შემწყვეტ

და მთვარით არეკლილი სამყაროს ნაკუწებით შეწეპებულ დიაპაზონში  ჩავეშვებით მხოლოდ მე და შენ

აფექტის მდგომარეობაში გული ხარობს სულს სტკივა

სიცილისგან გაყრუებული ბრბო კი გიჟად მნათლავს

ხანდახან ეჭვი მეპარება ჩემს სიგიჟეში და აღმოვაჩენ ხოლმე რომ უფრო მეტად მსურს გიჯობა ვიდრე ვარ,,,

და მე თითქმის ჩემით სავსე ცარიელი მივაბიჯებ ამ ჭრელ ურემს მიმსგავსებულ ტრამვაის ბილიკზე

თუმცა მზე ანათებს მე მაინც მცივა

და ატმისფრად მოქარგულა არემარე მომხიბლელი....