პოსტსაბჭოთა ქვეყნებში დაბადებულებს, წარსული, ფენტეზის ჟანრის ფილმებად გვესახება და ბრტყელ-ბრტყელ ტექსტებში გამოკვეხებულ სამყაროდ რჩება. ასეთ ფონზე, ჩრდილოეთ კორეა ნამდვილი საგანძურია. ისევე, როგორც ნიუ იორკში მოხვედრა მომავალში მოგზაურობას ჰგავს (ოღონდ, ძალიან შორეულში აღარ), ასევე წარსულში სამოგზაუროდ ჩრდილოეთ კორეა ზედგამოჭრილი ადგილია. ფოტოებს, რომლის ჩვენებასაც ვაპირებ, თითქოს უკვე შევხვედრილვარ ბებია-ბაბუების თაობის ალბომებში - მკრთალი ფერები, დაწკრიალებული ქუჩები, ბელადების ძეგლები და ფოტოები და ა.შ. გულწრფელობისთვის უნდა ითქვას, საქართველო არ ჰგავდა სტანდარტულ საბჭოთა კავშირის ხედებს, თბილისის ან რეგიონების ფოტოებზე, მეტი სიცოცხლე შეინიშნება, ვიდრე სხვა საბჭოთა ქალაქების იმავე პერიოდის ფოტოებზე.

      ჩრდილოეთ კორეას დამატებით, დიქტატურის აშკარა შედეგები ატყვია და ეს ყველაფერი დღეს, XXI საუკუნეში, ჩვენს პლანეტაზე ხდება და ეს არა სიღარიბის ან ეკონომიკური ჩამორჩენის, არამედ საზოგადოების მიერ არჩეული ცხოვრების წესის გამო.

      ფოტოების ავტორი გახლავთ მიშალ ჰანივიჩი (Michal Huniewicz), რომელმაც იმოგზაურა ჩრდილოეთ კორეაში და საიდუმლოდ გადაიღო რამდენიმე ასეული ფოტო. როგორც თავად ამბობს, ზოგიერთს იმიტომ იღებდა, რომ შემოწებისას, დამთვალიერებლებს გადაფურცვლა დაზარებოდათ და "კარგი" ფოტოები არ აღმოეჩინათ. ჩრდილოეთ კორეამდე გზა, ჩინეთიდან მატარებლით მიდის.

      როგორც ფოტოგრაფი იხსენებს, ქუჩებში ნებადართულია მხოლოდ იმის გადაღება, რაც კარგად გამოიყურება, სხვა დანარჩენზე აკრძალვებია. ასევე არ შეიძლება სასურსათო მაღაზიის გადაღება, სამუშაო პროცესის და სხვა დეტალების.

      გიდი, რომელიც ჩვენს ფოტოგრაფს თან ახლდა, მუდმივად შენიშვნებს აძლევდა ფოტოებთან დაკავშირებით. საზღვარზე საფუძვლიანი ჩხრეკა ჩატარდა, ევროპიდან პორნოგრაფია ხომ არ ჩამოგვიტანეო, მაგრამ ვერაფერი იპოვეს. წიგნები, იუგოსლავიის დაშლაზე გადაღებული ფილმი (არ ვიცი, ეს კინო რატომ უნდა წაიღო სამოგზაუროდ, მაგრამ ვიღაცას ჰქონდა წამოღებული) საბაჟოზე დაატოვებინებს ტურისტებს, ჩამონათვალიც მიაწოდეს - რა შეიძლებოდა და რა არა, და გაუშვეს ბელადის სამყაროში, საოცრებათა ქვეყანაში სახელად ჩრდილოეთ კორეა.

      ფოტოებს შემოგთავაზებთ ავტორისეული სათაურებით.

მოგზაურობა იწყება ჩინეთიდან - მაო ძედუნი

ჩრდილოეთ კორეა VS ჩინეთი

ჩინური საცხოვრებელი კორპუსები

სინო-ჩრდილოეთ კორეის მშვიდობის ხიდი

ჩინური ცეკვა

დანდონგის რკინიგზის სადგური

მატარებლიდან

პირველი ფოტო კორეაში, ჩრდილო კორეელი ბავშვები

ურემი

ქვეყნების გადაკვეთა

De Niro

მოხუცი წყვილი

მინდვრებში

ინფრასტრუქტურა

რკინიგზის სადგური

სამსახურისკენ მიმავალი

ავტობუსი

ბაქანი

სარკინიგზო გზაჯვარედინი

მოსწავლე

ჩრდილოკორეელი ჯარისკაცები

ფხენიანის რკინიგზის სადგური

ფხენიანი

მინივენიდან

გულშემატკივარი

ბრუტალისტური არქიტექტურა

ფხენიანის ზეციური ფოტო

იანგგაკდოს საერთაშორისო სასტუმრო

ჯუჩეს კოშკი (Juche Tower)

ძვირფასი წინამძღოლები

მიმღები

რა ხდება მეხუთე სართულზე?

მიმტანი

დროშები

ხიდის გადაკვეთა

ლურჯი

ელექტრიკოსები

დიადი ადამიანების სასწავლო სახლი

სახე (ბეიჯი)

ყვავილები

მამა და შვილი

მამა და შვილი

ქალაქის დაგვა, დასუფთავება

ხელმძღვანელობა

ქალი

ფრენბურთი

მაღაზია ლიმიტით

მხოლოდ საჭირო სურსათის მაღაზია

ფხენიან თაიმსი

გიდი

მონუმენტი

გაარღვიე თოვლი

საცობი

ტრამვაი

მუშები

რეპრესიები

ჯარისკაცები

ავტობუსში

მგზავრობა

და ბოლოსკენ ჩემი ფავორიტები შემოვინახე

კიმჯონგილია ენციკლოპედია

დიდების, ტრიუმფალური თაღი

      კორეელებს კარგად არ ვიცნობ, მაგრამ აი ქართველები რომ ასეთ ქვეყანაში ცხოვრებას იმსახურებენ, დღითიდღე უფრო ვრწმუნდები! თავისუფლების ფასი არ ვიცით, თავისუფლებას ვერ ვიყენებთ ჯეროვნად. გუშინ, გადაცემა "ილუზიონის" ავტორთან, ბოლო წლებში ამერიკაში მოღვაწე კინომცოდნე ოთარ სეფიაშვილთან 3 წლის წინ ჩაწერილ ინტერვიუს ვუსმენდი. წამყვანი ეკითხება:

- და ეს ქვეყანა?

- ეს ქვეყანა არის არაჩვეულებრივი ქვეყანა. მე გეტყვი, უნაკლო არ არის, მაგრამ საქმე ის არის რომა, არც უკეთესი რომ არ გვეგულება არსად? არსად! როგორ ააშენა ამ იდიოტმა ხალხმა ამისთანა სახელმწიფო, ეს ჩემთვის გაუგებარია.

- რატომ არის იდიოტი?

- შენ ვერ წარმოიდგენ... აი, ბრბოს კი არა, უბრალო ადამიანებს ვიძახი, იცი როგორი განუვითარებლები არიან? ე.ი. ეხლა იგივეა რუსეთში, იგივე მდგომარეობაა, კიდევ უარესი ვიდრე აქა.

- ანუ თქვენ ზოგად განათლებაზე ლაპარაკობთ?

- ზოგად განათლებაზედაც ვლაპარაკობ და საერთო კულტურაზედაც ვლაპარაკობ.

- მაგრამ კარგი ქვეყანა რომ ააშენა?

- ამას ვამბობ კაცო.

- როგორ გაიზარდა, როგორ მოხდა ეს?

- თავისუფლებამ! თავისუფლებამ! იმან, რომ არაფერი სამარცხვინო არ გააკეთო და ყველაფერი შეგიძლია გააკეთო, ბოროტება არ უნდა ჩაიდინო!

      ჰო, ჩვენმა ქვეყანამ თავისუფლება სწორედ სამარცხვინოს გაკეთებით დაიწყო და საბოლოოდ, სამარცხვინოს იდეაც მოსპო! ამიტომ ჩვენთვის ალალია ჩრდილოეთ კორეაში ცხოვრება, რომ საზენიტო დანადგარიდან გვისროლონ ხოლმე.