ხშირად გვესმის სიტყვები: მოკლა, გაქურდა, უღალატა. რატომ? განა ამას გვასწავლის მამა მშობელი? ჩვენ მოკვდავები როგორ ავღზრდით მომავალს მაშინ, როცა თავად არ ვიცით რად გვინდა ვიქცეთ. ცხოვრება გამოცდაა, რომელიც ადამმა და ევამ ვერ ჩააბარეს, ერთი მთავარი მიზეზის – ცდუნების გამო . ისმის კითხვა – კი მაგრამ ვინ და რამ აცდუნა ღვთის შვილები? პასუხიც ვიცით, დაცემულმა ანგელოზმა, სწორედ აქ უნდა ვეძიოთ ბოროტების კერა. მსოფლიო გამოცდილება, ისტორია, რელიგია, ფსიქოლოგია და ამასთან სხვა საზოგადოებრივი მეცნიერებები ცხადჰყოფენ, რომ ადამიანი, როგორც ასეთი, მავნე არ იბადება. ის ხდება ბოროტი მრავალი გარე ფაქტორების გამო. მაგ: იყო ვინმეს ჩრდილის ქვეშ, ხედავდე შენს გვერდით წარმატებულ ადამიანს ბევრისთვის მტკინვეული და მიუღებელია. შური ეს ისეთი მავნე თვისებაა, რომელიც ისადგურებს ადამიანის გულში და ყველა საციცოცხლო, უფალთან მიმავალ გზას უკეტავს სულს. ასე დაეცა ანგელოზიც. მას მერე რაც ბოროტება კულტად გაიხადა, დაძრწის ყველა კუთხე-კუნჭულში და ცდილობს მოკვდავი შეიტყუოს გახადოს იგი თანაზიარი მზაკვრულ საქმეში. შენ იუდა, ერის მხსნელმა ამოგირჩია თორმეტ მოწაფეს შორის, განა რამ დაგაბრმავა ოქრო-ვერცხლმა? აი კიდევ ერთი მიზეზი თუ რატომ ჩადის ადამიანი დანაშაულს.

   ფურცელზე კალამი ისვენებს და ახსენდება ”მონანიება”.  გავიხსენოთ ე.წ, “ჭაღარა ” რა ლამაზი იყო მისი ბავშობა, ტკბილი ოჯახი. ფილმის კადრსავით იცვლება მისი ყოფა თვალის დახამხამებასაც ვერ ასწრებს, მარტოშთენილი პრობლემებს ვერ უმკლავდება და საზოგადოებაზე გადმოსული ათას სისაძაგლეს ჩადის. სიცივეს გრძნობს გარშემო, გაყინული თვალებით იყურება და იგერიებს დამცინავ კილოს. ილია, უგვირგვინო მეფე და მჭერმეტყველი ყოველთვის დაინტერესებული იყო სიციალური პრობლემებით ეს მის შემოქმედებაშიც აისახება. მაგ: “სარჩობელაზედ” მთავარი გმირი ხალხის უგულობად დაამონა. ხელაღებული და სასოწარკვეთილი არ ერიდება სიბოროტეს. თამამად შეიძლება ითქვას ის, რომ ბოროტება თანდაყოლილი კი არა შეძენილი თვისებაა, რომელსაც ხშირად ქედს უხრიან “მეკობრეები” გემზე ამაყად დგანან და ცისკენ მიმავალ ალბატროსს უმოწყალოდ კლავენ. არ უნდა წავბილწოდ ღვთიური სული, რადგან სწორედ ისაა საწყისი ზნეობრიობის. კაცის ვალია კლავდეს ღვთიური ქორწინების სურვილი. ვიცი, რომ ცხოვრება ძნელია, იგი გაცრეცილი და უმწეო ფოთლების ცეკვას გავს ქარში. მხოლოდ სიბრალულის ღირსია ადამიანი ვინც უარს იტყვის ბედნიერებაზე და თიხას ცოდვიანი მიწით მოზელს. მოდი გონს, იყავი მეთერთმეტე ჟამის მუშაკი, თუ კი ჯერ კიდევ არ გაგისინჯავს ნაყოფი სიკეთისა იჩქარე გაუღე კარი იესოს!