ჩემი თავის მეც არ მესმოდა ხოლმე, მეგობრები მყავდა, მაგრამ სანამ ვინმეს ვნახავდი წერას ვიწყებდი.. არა, ის არ იფიქროთ, კარგი მეგობარი არ გყავდაო, უბრალოდ მე მინდოდა, პირველად ჩემს ფიქრებზე მეწერა... 

  მერე ბევრი რამე შეიცვალა, წერას მოვუკელი, თუმცა არც ლაპარაკზე მომიმატებია. ცხოვრებას სხვანაირად თუ ვერ , გამარტივებულად მაინც დავუწყე ყურება.მაგრამ ამას ვინ გაცლის თურმე...

    გამიჭირდა... 

   ასჯერ ჩავუყევი facebook.com მეგობრების გრძელ რიგს, არც skype _ს მეგობრები გამომრცენია, მაგრამ... 

   შემოვედი და წერა დავიწყე, ჩემი რვეული რატომღაც დღეს დამრჩენია.. ისევ ვარჩიე ჩემს არც თუ ისე დიდ "ტკივილზე" გავჩუმებულიყავი, ცოტა სხვა მხრიდან შემეხედა წერისას და თუ ღირდა მერე მელაპარაკა... 

  მგონი არ ღირს... :)