ორმხარიანობის დაუსრულებელი ბრძოლა და შედეგი, რომელიც ორივე მხარისთვის სავალალოა. დაკონკრეტებისგან თავს არ შევიკავებ - ქართველი ფუნდამენტალისტებისა და ქართელივე ტოლერანტ-ლიბერალ-საყვარლ ტიპების გარშემო ვტრიალებ. ერთნი ქართულ, მამა-პაპურ ქრისტიანობას ქადაგებენ (რომელიც არ ვიცი რა არის, მაგრამ მათ იციან), მეორენი კი ევროპული ღირებულებების თავიანთ ამორჩეულ სიას გვტენიან. ამდენი წელია ეს ორი მხარე ერთმანეთს ებრძვის (ისტორიისთვის არც ისე ბევრი, მაგრამ ამ "აჩქარებულ სამყაროში" ბევრად გვეჩვენება) და სალანძღავ სიტყვებადაც "თქვე ფუნდამენტალისტებო!" - "თქვე ლიბერალისტებო" ("სტებო" მიმართვაში აუცილებელია) აქვთ, ზოგჯერ უფრო მეტიც, მაგრამ იდეა, რომლის გარშემოც ორივე იბრძვის ყოვლად გამოუსადეგარი ხდება დროსთან ერთად.

      ასე მაგალითად; თუკი ფუნდამენტალისტები ხელკეტებით შეიარაღებულნი მოდიან და მბრძანებლური კილოთი გვიდგენენ წესებს რა შეიძლება და რა არ შეიძლება ამ "ღვთივკურთხეულ ქვეყანასა და ერში", მეორენი სიტყვისა და გამოხატვის თავისუფლებით, კონსტიტუციას ამოფარებულები შეურაცხყოფის არანაკლები დოზით პასუხობენ ხოლმე. ოღონდ, როგორც პეროსაზოგადოებას შვენის, ეს შეურაცხყოფა უფრო აკადემიურია და როგორც უკვე დავწერე - კონსტიტუციურად გამართული.

      შედეგი კი ისაა, რომ ამ "ღვთივკურთხეულ ქვეყანაში" ვერა და ვერ ვაკურთხეთ და მოვაქრისტიანეთ ეს ადამიანები (ლიბერალისტები) და ამის საპირწონედ, ამ ევროპაგამოვლილმა და "იქაური ცხოვრება სჯობს ხალხო გამოფხიზლდით" ხალხმა, ვერა და ვერ მოაწონა თავიანთი ღირებულებები ამ ბნელებს (ფუნდამენტალისტებს), თავიანთი იდეოლოგიების რა მოწონებაზეა საუბარი, პირიქით - უფრო შეაძულეს და შეაზიზღეს. მართალია გასამართლებელი საბუთი ორივეს აქვს - "ეგენი უღმერთოები არიან, მაგათ რას შეაგნებინებ?" და იქვე "ეგენი ბნელი, გაუნათლებელი და უვიცი ხალხია, მაგათთან ლაპარაკსაც არ აქვს აზრი", და ორივეს თავისი "ბრძოლის" მეთოდები სწორი ჰგონია, მაგრამ შედეგები მაინც სულ სხვაა.

      შუაშისტებო მთელი ქვეყნისა შეერთდით, მაინტერესებს 10 კაცი მაინც თუ გამოხვალთ, მაგრამ რა აზრი აქვს? ამ ორი ფრთიდან ერთ-ერთში მოხვედრის მერე, უმალ მეორე მხარის იარლიყი გაქვს მიწებებული - შუაშისტები ხომ ნელთბილი ხალხია.