"მეცოდება ჩემი სამშობლო-საქართველო. ნაქარალი, ნაქორალი, გაგლეჯილ-გამოგლეჯილი, დაჭრილი არწივი, ვეფხვი უსულოდ დანარცხებული! ეჰ როდის აიკუწება წიბონი გველეშაპისა? ვაი მამულო, ნაჭირნახულევო, სისხლით შეღებილო, აკლებულო, დამწვარო, ტყვექმნილო, იავარაქმნილო, ვაი, ძნელბედო, ვაი მამულო, გამესამედებულო! ვაი, ნაოხრობას, დაქცეულობას! არ გესმით ნაგრევების ღაღადისი?

... იმარხება საქართველო, იმარხება ქრისტეს კუნძული!

ღმერთო, შენი მაქვს იმედი! ფეხზე ააყენე ჩვენი მამული, ჩვენი შემფერხებელი ისტორია, მოგვეც განახლების ძალთა ღონიერება! ღმერთო, შენ დააამხე ჩვენი მტერი ქართველთყლაპია!

აღსდექ საქართველოვ!

აღსდეგინ ღმერთი და განიბანენ ყოველნი მტერნი მისნი და ილტვოდეს მოძულენი მისნი პირისაგან მისისა!

ესე არს დღე იგი, რომელ ქმნა უფალმან! ვიხარებდეთ და ვიშვებდეთ ამას შინა!

... პატარა ერი ვართ! ეეჰ, რაც მკვლავზე სისხლი დაგვდენია! სულ სისლხმა იავდრა ჩვენს მიწაზე! აი, ეს მარწყვიც კი ჩვენი წინაპრების სისხლის წვეთია...

ქაღალდზე მეოცნებეთა დრო წავიდა! საქამეა საჭირო საქმე!

... ისევ დაისხავს ჩვენი ვენახი. ისევ დაგვებადება რუსთაველი, აღმაშენებელი, თამარი! ნუ გეშინიათ! ქუდზე კაცი! ქუდზე კაცი გამოვიდეს და დავიხსნათ მამული!"