შესაძლებლობები საზღვრებს სცდება..

იქნებ არც კი განსხვავდები ჩემგან?

რამდეჯერ მიფიქრია იმ ადამიანებზე ვისზეც წამიკითხავს, მინახავს ან გამიგია..

როგორ მოვიქცეოდი მათ ადგილას? მეც რომ მის პირობებში გავზრდილიყავი? მეგრძნო? შემყვარებოდა? შემძულებოდა? მასსავით მარტო ვყოფილიყავი?

როგორ მოვიქცეოდი მის ადგილას?

ან შენ როგორ მოიქცევი ჩემს ადგილას?

შემიძლია ვიგრძნო ან იგრძნო ჩემს მაგივრად?

ჩვენი შესაძლებლობები საზღვრებს სცდება!

არ არსებობს სიტყვები, არ არსებობს მომენტები, არც ცუდი არსებობს და არც კარგი.

არც ვინმე არსებობს (ამ უკანასკნელსაც ჩვენ ვარტყავთ იარლიყს) ყველაფერს ჩვენით ვაწებებთ სახელს.. ადრე გითხარით ახალშობილის თეთრ ტილოს შავადვე ვღებავთ როდესაც ვასწავლით რაღაცეების გარჩევას სახელებს ვარქმევთ მისთვის და არ ვაცდით თავისით აღიქვას რეალობა...

ყველაფერი ხომ ზუსტად ისეთია როგორც შენ აღიქვავ და გგონია

სამყაროც ხომ ასეთივე პირობითია.. ამოვარდნილი დოგმებიდან და კანონებიდან..

დანარჩენი ჩვენს სამართავადაა, დანარჩენს ჩვენი დამონება სურთ..

ეს უკანასკნელი ძალიან კარგად გამოსდით..

არჩევანის უქონლობა, ვიწრო ხედები და თავისუფლება მონათლული მარტო ცხოვრებით, ვინმეს არდაჯერებით ან საკუთარ ნება-სურვილზე სიარული!

მონობა გადავარდა!

ესეც ისე მძაფრად აქვთ ატაცებული, თითქოს აღარ მონობდნენ, პური და სანახაობა გადავცვალეთ ცეზარზე და ტელეშოუებში.. დანარჩენი თავის მოტყუებაა, სიბრმავე..

ჩვენი შესაძლებლობები საზღვრებს სცდება !

მანამ სანამ ლუკმა პურისთვის გლეხები ამდენს შრომობენ, სანამ ვიღაც ახალგაზრდა დედის არჩეულ გზას იკვალავს, სანამ ვიღაც პოეტი სევდის ცრემლებს ღვრის და ისიც სევდის, საკუთარი ეგოს მონაა.. სანამ.. სანამ.. სანამ... სანამ ეგოიზმს თავს არ დავახწევთ ვერც ნანატრ თავისუფლებას და ვერც ჩვენს შესაძლებლობეს ვერ ვიგრძნობთ..