თქვენ უნდა გენახათ, როგორ გავათრიე ჩემზე დიდი წითელი სავარძელი აივანზე. იმდენი ვებრძოლე აივნის ვიწრო კარს, რომ მივხვდი თავსატეხები მიყვარს. დაახლოებით რვა წუთი ვფიქრობდი რა ტრაექტორიით გამეძვრინა კარებში ეს ფუმფულა სიამოვნება, ისე რომ პრიალა წკრიალა მინის კარები არ დამემსხვრია. თავსატეხი წარმატებით ამოვხსენი, სუპერგმირიც მეგონა თავი. მოვკალათდი ამ ღრუბელში, იმ იმედით რომ წავიკითხავდი, მაგრამ ნურას უკაცრავად, კითხვაზე მეტად დაკვირვება და არაფრის კეთებით ტკბობა მყვარებია. სუპერგმირთან ერთად ზარმაციც ვყოფილვარ. ჩემი სტატუსი ძალიან მომეწონა, ვუცქერდი ზღვას, თოლიებს და ქვემოთ მოფუსფუსე საზოგადოებას. გვერდითა აივნიდან სიმღერის ხმა მომესმა, ძალიან მომეწონა. გადავწყვიტე გამეგო რა სიმღერას უსმენს ჩემი მეზობელი. ავდექი მივაყურადებთქო ვიფიქრე და ასე ვიდექი დაახლოებით 10 წუთი ყურებჩამოყრილი.

      და რა მოხდა ?!

      ჩემი მეზობელი სუპერგმირია. არ მინდა მას ეს ტიტული გავუყო. მეგონა მარტო მე შემეძლო წითელი სავარძლის აივანზე გატანა. რამდენი ცუდი ფიქრი მიტრიალებს თავში. დავრეკავ ადმინისტრაციაში გავაფრთხილებს, რომ სასტუმროს საკუთრებას უდიერად ეპყრობიან, გარეთ მარტო მზეში უდევთ და არც იყენებენ ან ვეტყვი, რომ მძიმეწონიანია და შეიძლება გატეხოს. მალევე დავყარე ფარ-ხმალი, თავი დავარწმუნე იმაში, რომ ეს სავარძელი მე უფრო "მიხდება" და ჩემი სუპერგმირი მეზობლის სუპერ სიმღერას უკვე მერამდენე საათია ვუსმენ. წვიმის წვეთიც დამეცა ფეხზე, ნეტა საშუალოდ რამდენ ქალაქში აპირებს წვიმას ? უი, საშუალოზე გამახსენდა, მესამე დღეა ვფიქრობ ერთ უცნაურ კითხვაზე და პასუხი ჯერაც ვერ მიპოვნია . აქვს თუ არა სიტყვა საშუალოს ანტონიმი ?!

თავს არ ვუტყდები, მაგრამ ვხვდები, რომ მალე წითელი ღრუბელი პატარა ოთახს უნდა დავუბრუნო.

ბოროტი ფიქრი:

      მეზობლებს არ ვაფრთხილებთ, რომ წვიმას აპირებს, გვეზარება. ჩვენ ხომ ზარმაცი სუპერგმირები ვართ.