ზოგჯერ ქვეყნად ბოროტი ხარობს...

ზოგჯერ ძალიან იმედგაცრუებული და უსიამოვნოდ გაოცებული ხარ...

ზოგჯერ ტკივილი  და ბოღმა გახრჩობს და შიგნიდან განადგურებს, შენ კი ვერაფერს ამბობ, რადგან "მუნჯი" ხარ... და "ბრმაც" ხარ, რადგან არ გინდა დაინახო ბევრი რამ...

ზოგჯერ სასოწარკვეთილება გიპყრობს და არ იცი "ღირს კი?", ყველაფერი აზრს კარგავს, რადგან არაფერი გაკავებს...

ზოგჯერ უბრალოდ ზედმეტი ხარ, მაგრამ არ იმჩნევ... ყელში გაწვება ცრემლები...

ზოგჯერ არ იცი საიდან დაიწყო და ამიტომ სადაც იწყებ იქ ამთავრებ, რადგან გეშინია... ზოგჯერ ყველაფერი შავთეთრია და გინდა, გინდა რომ შენი "ფერადი ფერი" შემოიტანო ამ სამყაროში, მაგრამ შენ იმ მოლეკულასავით პატარა ნაწილაკი ხარ, რომლის არ არსებობა არაფერს დააკლებდა იმ "ორგანიზმს" რომელშიც ის არსებობს და შესაბამისად ვერც მისი არსებობით შემატებს ბევრს...

ზოგჯერ გინდა რომ გაფრინდე, მაგრამ არც ფრთები გაქ და არც გამბედაობა რომ ეს შეძლო...

ზოგჯერ გინდა დაიმალო, მაგრამ სამყარო იმდენად პატარა და ვიწრო გეჩვენება, რომ ადგილს ვერ პოულობ შენთვის...ზოგჯერ კი პირიქით, ეს სამყარო მეტისმეტად დიდია შენთვის...

ზოგჯერ უბრალოდ გინდა რაღაც, მაგრამ ეს რაღაც იმდენად მიუწვდომელი და შორია შენთვის რომ თავს ანებებ... თავს ანებებ, მაგრამ ეს ხომ არ გგავს შენ?... არ გგავს და ასე მხოლოდ იმიტომ იქცევი რომ დაიღალე... დაიღალე... არავისთვის არაფრის დამტკიცება არ გჭირდება, ვისაც სჭირდები და გიცნობს ისედაც ყველა გაგიგებს... შენ ხომ არასდროს ყოფილხარ ამბიციური... შენ ხომ ისიც დაგაკმაყოფილებს რომ იცოდე თუნდაც მხოლოდ და მხოლოდ შენ „რომ შეძელი და ფინიშს მიაღწიე“...

ზოგჯერ ეცემი და გიჭირს წამოდგომა... ამ დროს იკარგები და გზა გებნევა...

ზოგჯერ რეალობა იმაზე მწარე და საშინელია ვიდრე ამ ქვეყნად არსებული ნებისმიერი ფიზიკური ტკივილი...

ზოგჯერ შენშიც იღვიძებს თითქოსდა დამარცხებული ბოროტი, შურის, ეგოიზმის და სიამაყის სახით... მართალია შენ ამ ყველაფერზე ძლიერი ხარ, მაგრამ თუნდაც წამიერად, მაგრამ შენ მაინც უშვებ გონებაში შენ მიერ ჩაკლულ "ბოროტ გრძნობას"....

 მაგრამ... მაგრამ არსებობს ბევრი "მაგრამ" რისთვისაც ღირს....

ტკივილი, ტყუილი, იმედგაცრუება, სევდა, შური, ეგოიზმი, სასოწარკვეთა და თვით სიკვდილიც კი ღირს იმად რომ დააფასო ყოველივე "კეთილი გრძნობა" და თავად სიცოცხლეც...