ნეტარია, ვინც ამაღლებულად ცხოვრობს, მაგრამ თავმდაბალიაზრები აქვს. როგორც სინათლის გარეშე ყველაფერი წყვდიადით მოცულია, ასევე კაცის სულშიც სიმდაბლის გარეშე არაფერია – მხოლოდ წყვდიადი.

      სჯობს სიმდაბლით ვაღიარებდეთ ჩვენს ცოდვებს, ვიდრე ამპარტავნულად ვიქებდეთ თავს სათნოებებით.

      უმჯობესია, თავმდაბალიცოდვილი იყო, ვიდრე – აპარტავანიმართალი. ვინც მეტად შეიცნობსუფალს, მით უფრო მდაბალი ხდება.თუ ადამიანი ვერ შეიძენს სრულყოფილ…

ესე ამბავი შესაძლოა ზოგან გამოგონილად მოეჩვენოს ვისმე, მაგრამ არა, არაა მთლად გამონაგონი.

მონადირე

- ძალიან გეტკინა, შვილო? - იქა ჰკითხეს.

ფერები იყო უცხო, საკვირველი, დაბინდულივით, მაგრამ სუყველა შინაგანად აბჟუტებული, მსგავსი სილამაზე კი არა, რაღამეტი, რომ არნანახი სილამაზეც აღარ ეთქმოდა, სჭვიოდა იქა, დართადერთი სამხმოვანება გაისმოდა, მაგრამ ისეთი, მარადიულად წელადი და მომცველი…

      რთული ხარო მეუბნებოდნენ. მეუბნებოდნენ რთული ხარო და მიდიოდნენ მარტივ გოგონებთან. გოგონებთან, რომელთა გრძნობები, პასუხები, ქცევები მოზომილია, აწონილი, თავშეკავებული.

      ისეთ გოგონებთან, ვან გოგის რამდენიმე ნამუშევრის სახელი რომ დაუმახსოვრებიათ, არაფრისმთქმელი გამომეტყველებით რომ დააბიჯებენ მუზეუმებში.

      რთული ხარო მეუბნებოდნენ. მეუბნებოდნენ რთული ხარო და მიდიოდნენ იმ მარტივ, ცარიელ გოგონებთან. სარკეში ნასწავლი მიმიკები…