საპყარს!

      გწერს შენი ბაყდარი

      მოკლედ გწერ, ჩემო საპყარ, არა მცალია, მგონი, სადაცაა შეტევაზე უნდა წავიდეთ.

      აქაური ქართველები დამცინიან, ჩემთან ვინც ომობენ:

      ბაყდარი რო პირველად ჩამოვიდა ომში და ბრძოლას შეხედა, ავტომატი დააგდო, წავიდა მეთაურთან და გამოუცხადა - კაცებთან რა ხელი მაქვს, ტანკებთან მაომეთო

      - წადი, ძმაო, თავი დაგვანებე, ის არ გვეყოფა, ხალხს რო ვხოცავთ, დევის ცოდვაში მაინც ნუღარ გაგვრევო.

      აბა, წავედი.

ბაყდარი
ფრონტის ხაზი
1944

      ბაყდარს!

      გწერს შენი საპყარი

      ბაყდარ, შენ არ მომწერე, რა ხუმრობა აგიტყდა, სერიოზულად ვილაპარაკოთო. რაკი მაინც შენსას არ იშლი, მაშნ რასაც გიმალავდი, იმას მეც მოგწერ:

      ამას წინათ, ნაცარქექია შემხვდა, მხარზე ჩემი ჭიპლარი ჰქონდა გადაკიდებული. გამაჩერა და მითხრა:

      შენ საპყარი არა ხარო?

      საპყარი ვარ-მეთქი.

      ხოდა, ძმაო, აჰა, წაიღე შენი ჭპლარი და მშვიდობაში მაიხმარე, მამწყდა წელი ამის თრევით, ამდენი ხანია დავათრევ და არაფერში არ გამომადგაო.

      მომიგდო და წავიდა.

      ახლა შენ ჩამოსვლას ველოდები, შენ უნდა ჩაგიდო ჯიბეში, ოღონდ იცოდე, შენც დევივით ჯიბეგახვრეტილი არ ჩამოხვიდე

შენი საპყარი
სოფელი
1944

"ღმერთის შვილები", გოდერძი ჩოხელი

შენიშვნა: პოსტის სათაური არ შეესაბამება მოთხრობის ავტორისეულ სათაურს. პოსტის სათაური არის პოსტის ავტორის მიერ თემატურად შერჩეული სათაური