არაა არ მიყვარს... ჩახუტება მომენატრა ! აი ხელებს რომ შემოგხვევს და თავი ძალიან პატარა რომ გგონია (ან ისედაც , რომ ხარ )... გულისხელა :)) მის გულისცემას რომ გრძნობ.. თავიდან თითქოს გეშინია,ცდილობ თავი გაითავისუფლო.. ჰოო გეშინია, რომ აი ახლა თუ არ წახვალ მერე ვეღარ წახვალ... დამიმუღამა...მთავარია რამდენიმე წუთი მოახერხოს და არ გამიშვას. მერე შენც შემოხვევ ხელებს,თავიდან იცილებ მერეზე და ხვალეზე ფიქრს და ეხუტები.. თავი ყველასგან და ყველაფრისგან დაცული გგონია,ახლოს ხარ მის…

რადგან ჩვენს შორის

შუამავლად

ისევ თოვლია,

გზას გავკვალავ და

თუნდაც, თოვლის

დედოფლად გნახავ,

სულაც არ მინდა,

გაფასებდე

მხოლოდ შორიდან,

როგორც მხატვარი

მის ერთადერთ,

უბადლო ნახატს...

შენ არ გეცმება

იისფერი

კაბა მუხლამდე,

მაგრამ ჩემს სურვილს

არ დავატან

ძალას სრულებით,

მინდა, ვიხილო,

ცას სინაზეს

როგორ…

გაყინულ ხელებს, ვერვინ ვერ ათბობს,

მე ფანტელ-ფანტელ ისევ დამათოვს.

სიმკაცრე ზამთრის , ისევ ნავარდობს 

ლამპიონი კი გზაზე მდარაჯობს . . . 



გარეთ გამოხვალ? ხელი ჩამკიდე.

წავიდეთ ერთად , მტკვრის იმ ნაპირზე. 

დათოვლილ სახლებზე ბევრი ვიცინოთ…