მახარე ისევ გაუყვა ქალაქის ქუჩებს, რაც შეეძლო ჩქარობდა, მაგრამ მალე მიხვდა, რა სწრაფადაც არ უნდა ევლო, ძალიან დააგვიანდებოდა მწვანე ტყემდე მიღწევა, ამისთვის მანქანა იყო საჭირო. რა თქმა უნდა, ისეთ პატარა არსებას, როგორიც თვითონ იყო, მანქანას არავინ გაუჩერებდა, ამაში მწარე გამოცდილებით ბევრჯერ დარწმუნდა. ამიტომ…

დიდის ამბით შევუერთდით ხელმწიფის თანმხლებ ამალას, თუმცა არც მეფეს და არც დედოფალს ზედ არ შემოუხედავთ. თითქოს, არც უგრძვნიათ ჩვენი იქ გამოჩენა, ისინი მედიდური კდემამოსილებით თავაწეულნი მიიწევდნენ საოცრებად ქცეული ბაღებისაკენ, რომელიც დიად ხელმწიფეს გრძნეული ჯადოქრების ხელით აეგო და საგულდაგულოდ ებოძებინა თავისი დედოფლისათვის.

იარუსებად ზე ატყორცნილ ბაღთა სავანეს ვიწრო,…

როგორც ყოველთვის ოთახში ჩვეულებრივ მოკვდავთათვის გასაოცარი, მაგრამ ჩემთვის ჩვეულებრივი გარემო დამხვდა.

რამოდენიმე დღე გავიდა მას შემდეგ, რაც სასახლეში დავბინავდით. საუკეთესო აპარტამენტებში ვცხოვრობდით. ხელმწიფის ბრძანებით არ გვაკლდა ფინიკი და ფახლავა, შაქარლამა და რახათ ლუხუმი. არც სამეჯლისო გართობა და ცხენებით ჯირითი მოგვკლებია, მაგრამ ყველაფერი სასახლის კანონებსა და სამეფო ეთიკეტებში იყო მოქცეული.

ტანსაცმელიც კი გამოგვიცვალეს. ჩვენი თავისუფალი სამოსის ნაცვლად მოტკეცილ…

ჩვენი ეტლი სასახლეს მიუახლოვდა.

მოჭარბებულად დიდი იყო სამეფო კარი. ძვირფასი ქვებით ნაგები უზარმაზარი გალავანი სალტესავით შემორტყმოდა მწვანე გაზონებით, მოცეკვავე ფანტანებითა და იშვიათი ჯიშის მცენარეებით გაწყობილ გიგანტურ ეზოს, რომლის გულშიც ელვასავით ბრწყინავდა თვალ-მარგალიტით მოჭედილი სასახლე.

მისი კოშკები ცას სწვდებოდნენ. ყველაზე მაღალი კოშკის წვერზე ოქროსგან…

დიდმა ხელმწიფემ საცხოვრებლად თავის სასახლე შემოგვთავაზა.

ორად გაიყო მასხარების ოჯახი. მამიკო და დედიკო სიხარულით ცას ეწივნენ. სულ აქეთ-იქით პროწიალობდნენ. ჩვენ კი დავნაღვლიანდით. მშობლიური, ჰაერში გამოკიდებული ქოხი ყველა სასახლეს გვერჩია. მაგრამ რას ვიზამდით?! დედიკო და მამიკო ხომ ჩვენი მშობლები იყვნენ და უნდა დაგვეჯერებინა. გადაწყდა და მეფის კარზე გადავედით…

ჩვენ სამი ძმა ვართ, სამი მასხარა. მე ცხვირ-კაუჭა მასხარა ვარ. ჩემი მომდევნო ძმა ყურებ-დიდა მასხარაა. ხოლო, მესამე, ნაბოლარა ძმა კი - ნიკაპ-გრძელა მასხარა.

დღეს, ოდესღაც ქუჩის ჯამბაზები, საყოველთაოდ ცნობილ მასხარებად გადავიქეცით და თქვენ წამოიდგინეთ სამეფო სასახლეებშიც კი გვიწევს მასხარაობა.

ჩვენი მამა ჯამბაზი იყო. იცი რა მაგრად…