- როცა ცა დღის თვალს გაახელს და ქვეყნიერებას სიბნელეს გადააცლის, იგი ავა მაღალ ქარაფზე და დიდი დაძინების ხახაში ჩაეშვება.

      ბელადის სიტყვებს ცხელი ხიფათის სუნი აუვიდა, როგორც შიშველ მთას აუვა ხოლმე, როცა შიგნიდან ცეცხლის ენა ამოიმართება და ცა ფერფლის ღრუბლით დაიფარება.

      შეშფოთებამ იგის თავიდან ფეხებამდე დაუარა.

      ასეთი რამ ჯერ არც ერთ ბელადს არ ეთქვა.

      იგი მიხვდა, რომ ქვეყნად რაღაც ახალი გაჩნდა.

      ოღონდ ისე არა, ცის ძახილი ცეცხლად რომ გაიკლაკნება და მყისვე გაქრება.

      არა.

      მიწა რომ გაიბზარება და ნაპრალი აღარასოდეს ამოივსება, ისე.

      ირგვლივ დუმილი იდგა.

      თანამოძმეებს თვალები გაფართოვებოდათ და იგის შესცქეროდნენ.

      მაშინ იგი კიდევ უფრო გაიმართა, თავი უკან გადაიგდო და შორეული მთების სიმაღლეს მიაბჯინა მზერა. მთების დიდმა სიმშვიდემ შეშფოთება ნელ-ნელა გამოდევნა სხეულიდან. ცხელი ხიფათის სუნიც გაილია.

      იგიმ მთების სიმაღლეს მადლობა შეუთვალა.

      თანამოძმეთა გაფართოებული თვალები ერთმანეთში შეცურდნენ.

      იგის ახლა ერთი ვეებერთელა თვალი მოსჩერებოდა ყოველი მხრიდან.

      ირგვლივ დუმილი იყო და მოლოდინის მძაფრი სუნი იდგა.

ჯემალ ქარჩხაძე