სიზმარში აფხაზეთი ვნახე,
წუხელ სოხუმში ვიყავი თითქოს,
ვაიმე, ვისაც კი დავუძახე
ხმა არავინ გამცა და ვერავინ მიცნო,
ხმა მაღლა ვეძახდი ჩემს სიჭაბუკეს
არავინ ისმენდა ჩემს გულწრფელ ძახილს
მერცხალს დანგრეოდა ერდოზე ბუდე,
ხარივით ბღაოდა ჩემი ხის სახლი
ჭიშკარს მივაწექი და ვეღარ გავაღე,
უნდობლად მიცქერდა ეზო
ცრემლი მორეოდა სისხლისფერ ვარდებს,
ასე უბრალოდ და უმიზეზოდ სიცხისგან ენა მიხმებოდა
ეზოში მღეროდა წყარო, გუგუნი გამოვიდა ჭიქა მომაწოდა
წყალი მიირთვიო უცნობო მგზავრო
ჭიქაში ლაჟვარდი ცეკვავდა ლურჯი
შუბლს ხსნიდა ამაყი ოდა
სურათი თუ გაცოცხლდა ვფიქრობდი გულში,
ოდის სურათი უბეში მქონდა
მდინარე რაშოვდას მღეროდა ისევ
და მზე უკოცნიდა ფაფარს,
ჭიშკარდაკეტილ ეზოსთან ვიდექ
დუმილით გავცქეროდი მთა-ბარს
რა ახლოს იყო ჩემთან ნააკვნარი
ჩემი სიყვარული და ტკბილი ნანა,
რატომ არ იღება ჩემი სახლის კარი
ნუთუ ვეღარ მიცნეს განა?
ნუთუ აფხაზეთმა ცრემლი რომ მადინა
არ კმარა თვალებს რომ გამკრა ბინდი?
შენ ხომ ვაჟკაცი ხარ ჩემო აფხაზეთო?
სიზმრად ერთი წუთით მაინც შემირიგდი
ისევ შემირიგდი თქვენიანი მქვია
ხმამაღლა გავძახე სახლსა და მინდორს
მაგრამ ეს ძახილი არავის შეუტყვია
ხმა არავინ გამცა და ვერავინ მიცნო
მერე ავტირდი და თვში წავიშინე
სულ ჩამოვიხოკე სახე
ასე მე ბევრჯერ დავიძინე და
სიზმარში აფხაზეთი ვნახე!!!

არ დაივიწყოთ აფხაზეთი!!!