ბოლო რამდენიმე დღეა უბრალოდ ვთამაშობ ფიქრებით....

     ვხვდები რომ განცდები და ემოციები იბადება და უკვალოდ ქრება მე ვრჩები საწყისი-დასასრული, გრძნობები მძაფრდება ან იკლებს არასდროს არჩერდება ერთ ადგილას

     გახსოვს გითხარი ეს გრძნობა დაუღალავ სწრაფვას იწვევს შენსკენ თქო ფერებს გავხარ უბრალოდ ჩემმი თითების მოძრაობით იხატები ჩემში ისე თითქოს მევიყო შენი დასაბამი მშობელი

     ჩემი ჭეშმარიტი ბუნება კი იმდენად ღრმად გადავმალე რომ ხანდახან მეთვითონაც მჭირს მისი პოვნა.. არმიკვირს რომ ვერმხედავ ან არგესმის...

     შენ მხატვრობას გავხარ სიყვარულს და დიდ გამბედაობას საჭიროებ...

     მე კი ეს უკანასკნელები მხოლოდ მას შევწირე...

     მას... მას... მას... რომელიც უანგაროდ ჩემშია და დაუღალავად ვავსებ ფურცლებს ტილოებს...

     ატმისფერი საღამოები დგება , წვიმიანი სურნელებით სავსე , მე ისევ მარტო ვხვდები ცარიელი ხელით არავინ მივსევს თითებს შორის სიცარიელეს

     ტალღები გრგვინავენ ახლა იბადებიან და კვდებიან ჩვენსავით მომგონებელი არავინ არჰყავს სრულიად მარტო მოდიან და მარტო მიდიან...

     გითხარი ისინი კვდებიან დამსხვრეულნი სიყვარულით და იმის იმედით ისევ იბადებიან

     ხვალ წვიმა მოვა

     ფანჯარას გავაღებ და სურნელს შევიგრძნობ

     მაგრამ...

     ლურჯ ზეცასაც მარტო ავყურებ მოჩვენებით სამყაროს უღიმი სილამაზის მეფეს გულში ვიკრავ და ვთამაშობ ბოლო რამდენიმე დღეა ვთამაშობ ფიქრებით,.....