- შებინდებამდე აქ დავრჩეთ და მერე მოვნახოთ ახალი სახლი.

- კი მაგრამ სად უნდა გავათიოთ კოლომბო, საშინლად ცივა, თუ თავშესაფარი არ ვიპოვეთ, გავიყინებით.

- ნუ გეშინია მარია, ვიპოვით, დაგავიწყდა? ეს ხომ კოლომბოა - ტარაკანმა ირონიულად გადახედა უფროსს.

- მართალია დამცინის ეს ვაჟბატონი, მაგრამ მართალს ამბობს - კოლომბო ვარ და აუცილებლად ვიპოვით თავშესაფარს. შენ რას იტყვი თოვლის ქულა?

      თოვლის ქულა ფიქრებში იყო გართული და მათ საუბარს ყურადღებას არ აქცევდა იქამდე, ვიდრე თავისი სახელი არ მოესმა. შეცბა, გაკვირვებულმა ახედა, იცის რომ მისგან პასუხს ელიან - მათ გამომეტყველებაზე ხვდება ამას, მაგრამ არ იცის რა თქვას, რადგან სულ ვერ ხვდება რაზე საუბრობდნენ აქამდე.

- მეე, მე რას ვიტყვი და... მტრები არ მომეწონა.

- არ გვისმენდი ხო? - ღიმილით უთხრა კოლომბომ.

- არა - დაიმორცხვ თოვლის ქულამ. შემდეგ უცბად, თითქოს გონება გაუნათდა, წამოიძახა. - ჩვენც ხომ შეგვიძია გავხდეთ მტრები?

      სახეზე ყველას გაკვირვება ეტყობოდა. ვერ მივდა თოვლის ქულა რა თქვა, ასე რომ გაუკვირდათ? პირველად ხედავს მათ საახებს წარბებშეჭმუხნულს.

- მტრები? რას ამბობ თოვლის ქულა? - ჰკითხა მარიამ.

- რას ვამბობ და იმას, რომ ახლა დროა ჩვენ გავეკიდოთ და ისინი დაიმალონ.

- არა თოვლის ქულა, სამაგიეროს გადახდა არ შეიძლება!

- ასე ხომ სულ ჩვენ მოგვიწევს დამალვა?

      უფროსებმა ერთმანეთს გადახედეს.