არ ვიცი, ამ ლექსს როგორ გაიგებთ. ბევრი ალბათ ვერც გაიგებს ისე, რა იდეაც ჩავდე, ზოგი მეც დამადანაშაულებს და არ მოეწონება ლექსი. მე მინდა მთავარი დაინახოთ, საერთოდ პირველი ლექსია, რომელშიც პირდაპირ უფალს მივმართავ კითხვებით. რადგან სხვას ვის ვკითხო, სხვა ვინ მომისმენს? თითოეულ სტროფში, რაღაც დევს რაც საერთო სენია ადამიანების. წაიკითხეთ და იმედი მაქვს ყველა მიხვდება რაზე ვწერ და ყველა გულთან ახლოს მიიტანს ამას. დიდი მადლობა ყურადღებისთვის. ♥

ღმერთო ადამიანი ვარ?
მაშინ რად მაქვს შური ძმისა,
რად ვატარებ უცხო სამოსს
არ მესმის ხმა მუსიკისა.

ღმერთო ადამიანი ვარ?
რად მძულს, ვინც უნდა მიყვარდეს
იქნებ ესეც მოდაშია
თუ არა გძულს არ ივარგებ.

ღმერთო ადამიანი ვარ?
რატომ ვიკლავ გულში დარდებს
არ ვამბობ რაც მსურს გულით ვთქვა,
ვმალავ "ის" რომ არ გამწარდეს.

ღმერთო ადამიანი ვარ?
რად ვაყვედრი სხვას ყველაფერს
რატომ ვცდილობ რომ დავჩაგრო
ამ სურვილებს რად არ მართმევ.

ღმერთო ადამიანი ვარ?
მაშინ რად ვკლავ კაცს ამაოდ,
რატომ ვტირი მის საფლავზე
ურცხვად და რატომ არ ვნანობ.

ღმერთო ადამიანი ვარ?
რად არ მყოფნის რაც მომეცი,
თითქოს რამეს შევცვლი ჩემში,
მოპარულ ასი მონეტით.

ღმერთო ადამიანი ვარ?
რატომ მიდევს მტრობა გულში,
რატომ არ ვცდილობ განვაგდო
და ჩავეფლო სიყვარულში?

ღმერთო ადამიანი ვარ?
რად არ მინდა რომ ვიფიქრო,
ცოცხალი ვარ, აი ვინ ვარ
რად არ მინდა ეს ვიყვირო?

ღმერთო ადამიანი ვარ?
რად ვცდილობ რომ გაგიტოლდე,
მე ღმერთი ვარ დამემონე
მე ღმერთი ვარ არ ვცვლი როლებს.

ღმერთო ნუთუ ცოცხალი ვარ?
მკვდარივით რატომღა ვყარვარ,
ყველა თავის მოძღვარია
და ცოცხლებად თავებს ვმარხავთ.

ღმერთო ვიცი შენ შემქმენი
მაგრამ აგვიხსენი რატომ?
რომ დავამსხვრიოთ ზღუდენი,
სიცოცხლით, რომ ვითამაშოთ?

არა, ალბათ რომ გავერთოთ
დავივიწყოთ რად ვარსებობთ,
ვკლათ ვხოცოთ და ვიტრაბახოთ,
ანდაც ეს სხვამ გვიკარნახოს.

ღმერთო ადამიანი ვარ?
რად არ ვტკბები მაშ ცხოვრებით,
ზიზღი, შური, სიძულვილი
ავივსე უცხოს ჭორებით.

ღმერთო მივხვდი ცხოველი ვარ,
მე ასეთი ამაზრზენი
არ მაქვს გრძნობა, არც ველი
და ვცხოვრობ მხოლოდ ღრენა-ღრენით.

ღმერთო ნუთუ შენ შეგვქმენი,
რატომ? ამას ვიმსახურებთ?
ბევრი კითხვა დამიგროვდა,
გთხოვ მორჩილად, მიპასუხე!