და აი დადგა ჩემი შემოდგომაც!

      წელიწადის ჩემი საყვარელი და ყველაზე მშვენიერი დრო...

      თითქოსდა სიცოცხლე კვდომას იწყებს, მაგრამ არა... შემოდგომა მხოლოდ ცივ, სუსხიან და მკაცრ ზამთართან შესახვედრად ხალისიანი და "ფერადი ფერებით" გვამზადებს... ეს არის რაღაც გარდამავალი, შუალედური პერიოდი დასაწყისსა და დასასრულს შორის, ეს დასასრულის დასაწყისია, მაგრამ ქვეყნად არაფერი სრულდება... მათ შორის არც სიცოცხლე... სიცოცხლე მიჰყავს სიკვდილს, მაგრამ სიკვდილი კვლავ იცვლება ახალი სიცოცხლით... როგორც ვარდი ჭკნება და იფურჩქნება ისევ, როგორც ხე ისხამს ნაყოფს, ცვივა, ისევ თავიდან და ესე დაუსრულებლად... სწორედ ასევეა ცხოვრებაში ყველაფერი პერიოდულად იცვლება და მეორდება, ცალკეული შემთხვევების გარდა...

      შენ არ განმეორდები მკითხველო არასდროს და არცერთი შენთან დაკავშირებული წამი... ჩვენი ცხოვრების თითოეული წამი ხომ განუმეორებელია, რამეთუ ყოველი ადამიანი თავისებურად, მაგრამ თავისთავადაც განსაკუთრებულია და შეუძლებელია რაიმე კონკრეტული შემთხვევა სხვაში და სხვასთან განმეორდეს...

      თქვენ ჩემი ცხოვრების ფერებო... თქვენ ქმნით ჩემს შემოდგომას წელიწადის ნებისმიერ დროს და ყველა იმ განუმეორებელ წამსაც ხდით ფერადს... ფერადს და "ღიმილიანს"... უთქვენოდ მთელი წელი ზამთარი იქნებოდა ჩემს ცხოვრებაში... ერთფეროვანი, პირქუში, მკაცრი, ცივი და მოსაბეზრებელი... ♥♥♥♥♥