ხდება ხოლმე ასეც...

განვლილი ცხოვრება სიზმარში ნანახი

კადრებივით რომ გიტრიალებს თავში...

....

წუხელ,

ისევ არ ამინთია შუქი ოთახში,

საწოლზე ვიდევი და უხმოდ ვსუნთქავდი

მისი თვალების-ფერ მონატრებას...

ფანჯარაში ვუყურებდი ჩემს ცხოვრებას

იმ ლამპიონის შუქზე, ხანდახან,

მთვარე რომ მინდა იყოს...

ჩითის კაბის ნაკეცებში

მეღვრებოდა მიკარგული გულისცემა...

და ჩემს სულში ვაგროვებდი

იმ დამსხვრეულ ოცნებებს,

გაბრაზებულ გულზე

ნაგვის ურნაში რომ ჩაყრი

და მერე,

შენი ხელითვე უკან ამოალაგებ...

ზედმეტად გეძვირფასება

იქ დასატოვებლად...

....

რა გასაკვირია, ცხოვრება

სიზმარში ნანახ კადრებს მაგონებდეს,

როცა მე თვითონ

სიზმრისეულ ლანდს ვემსგავსები...