საუკუნეებია გვირაბების გათხრა აპრობირბული მეთოდია ტრანსპორტის სამყაროში. წყლის ქვეშ, მიწის გათხრა და გვირაბის იქ გაყვანაც, არ ახალია, ძველია და მარტო თბილისის მეტრო ამის შესანიშნავი მაგალითია. მსოფლიოს ცნობილ გვირაბთა შორის, განსაკუთრებულია საფრანგეთისა და დიდი ბრიტანეთის დამაკავშირებელი გვირაბი, 53 კილომეტრიანი გვირაბი (სადაც 23 კილომეტრი წყლის ქვეშ არის) იაპონიაში, კოლორადოს და მალაიზიის ტუნელები და ა.შ.

      ნორვეგიელები ცნობილნი იყვნენ საკმაოდ ფერადი და საინტერესო დიზაინის მქონე, 24 კილომეტრიანი გვირაბით (Lærdal Tunnel) მაგრამ სიახლეები არ სწყინდებათ მეგობარ ევროპელებს და უფრო წინ წავიდნენ და გვირაბის არა გათხრა, არამედ ჩადება გადაწყვიტეს.

      ფოტოზე ნორვეგიაა. ვიცი, რომ აღფრთოვანდით მისი სილამაზით და ბუნებით. ევროპის ჩრდილოეთი, უკიდურესიც კი, საკმაოდ ცივი, მაგრამ შესაშური ფერებით და ლანდშაფტებით სავსე. ახლა წარმოიდგინეთ ამ ადგილას ხიდები! შეიძლება ხიდმოყვარეებს მოსწონებოდათ, მაგრამ ბუნებამოყვარეები ნამდვილად დაიწუნებდნენ, ამიტომ ნორვეგიელებმა მოიფიქრეს ბუნების გაფრთხილებით როგორ შეეთავაზებინათ მსოფლიოსთვის სრულიად ახალი არქიტექტურული იდეა. 

      კვლევებით დადგინდა, რომ წყლის ქვეშ გვირაბის თხრას ან წყალზე ხიდის გადებას, გვირაბის ჩადება სჯობს.

      პირველი ასეთი გვირაბი სწორედ ნორვეგიაში შეიქმნება და ორ პატარა სოფელს (Oppedal და Lavik), რომლებსაც აქამდე ბორანი აკავშირებდა, ახლა წყალზე მოტივტივე ბეტონის მილები დააკავშირებს.

      გვირაბების სიგრძე 1220 მეტრი იქნება და წყალქვეშ დაახლოებით 20-30 მეტრის სიღრმეზე ჩაიძირება, რაც თავიდან ააცილებს გემების გავლით მოსულ საფრთხეს. კონსტრუქციის მთავარი ნაწილია რამდენიმე ტივტივა, რომელიც წყლის ზედაპირზე იქნება და მასზე ჩამოეკიდება გვირაბები. იდეის ავტორებმა წლის გაყინვაც გაითვალისწინეს, ნიადაგის გეოლოგიური მდგომარეობაც და ყველა ჯარხის თუ დეტალის გათვალისწინებით, 7-9 წელიწადში გვირაბის გახსნაც დააანონსეს.