სახლს,

რომლის კარსაც მე შევაღებ,

მინდა ავსებდეს

შენი თვალები.

ჩემს დაკარგულ ღიმილს

ვპოულობდე

შენი ღიმილის კუთხეში...

იგრძნობოდეს

სხვანაირი სითბოს და

ჰაერს მოყოლილი

ზღვის სუნი...

ჩემს თმაში ჩარჩენილი

შენი თითების გემო...

ჩვენი არეული გულისცემით

დარღვეული სიჩუმე

და

ამონასუნთქი

მე შენ მიყვარხარ...

....

ყოველ დღე,

ვენებში სიცივეაწრიალებულს,

სახლში მხვდება

მხოლოდ უჰაერო ოთახები,

მხოლოდ ობმოდებული

სიცარიელე.