Good night, Elioz.!!

ყოველი დღის გადაფურცვლისას ხვდები,

რომ შენი ცხოვრების ბოლო გვერდამდე

კიდევ ერთით ნაკლები დარჩა...

რამდენიმე კვირაა,

რაც ყოველდღე ელიოზი მახსენდება...

ჰო, ის ელიოზი,

ბოლოს თოვლმა რომ წაიყვანა...

რა მნიშვნელობა აქვს

არსებულს ეძებდა თუ არარსებულს,

მთავარია უმიზნოდ ნამყოფი კი არა,

მიზანს მიუღწეველი გარდაიცვალა...

ან იქნებ იმაზე მეტიც იპოვა,

ვიდრე ეძებდა...

მახსენდება და მთელი სიგრძე-სიგანით ვგრძნობ

ძვლებში სიცივეს...

ფერმკრთალი ელიოზები ბრბოსთვის

ბევრს არაფერს წარმოადგენენ...

ნორმალურ და ზედგამოჭრილ მოვლენად მიაჩნიათ

ასეთების სიკვდილი...

მხოლოდ მაშინ იპყრობთ გაოცება,

როცა თვითონ მათ,

"უკვდავებს" დაადგამს ხოლმე თვალს...

რატომღაც, ბევრს ხშირად ავიწყდება,

რომ დღეები თავისით იფურცლებიან

ცხოვრების ბოლო გვერდისკენ

და მათ უკან ვეღარ გადაშლი.