merab CH.: იანვარი 1, 2015||2:31pm

:))) ერთი დიდი სიყვარუი იყო მაშინდელი საძმო... :'( 

ლაშა: იანვარი 6, 2015||7:32pm

ამაოების შესახებ მოგვითხრობს ეკლესიასტე. ამაო და ფუჭი ცხოვრების, ფუჭი საქმის სიმძიმეს გვიქადაგებს სახარება. რა არის მონაზვნობა? რა არის ქრისტეს გზა? და ვინ როგორ უნდა განვლოს, ამის შესახებ წმინდა მამებს მრავალგზის დაუწერიათ და ერთი რამ ცხადია, ყველა ჩვენგანს ჩვენი გზა გვაქვს გასავლელი და ჩვენ ვერ გავივლით სხვათა წმინდათა გზებს.

* * *

მამა ილია მცხეთაში მოღვაწეობდა, ჯერ სვეტიცხოველში, ბოლო წლებში კი დავით აღმაშენებლის სახელობის ტაძრის წინამძღვარი იყო. ეს ტაძარი აგებულია სამონასტროდ ყველაზე შესაფერის ადგილას, პირველ ქრისტიანთა შესაკრებლების მსგავსად - სასაფლაოების გვერდით. ტაძრის გარშემო ათასობით მცხეთელის განსასვენებელია, სიჩუმე და მყუდროება, განცდა სამყაროს ამაოების და უფლის მარადისობისა. როგორც ყველგან, მცხეთაშიც დასახლებული ადგილებიდან სასაფლაოები და შესაბამისად ტაძარიც მოშორებით არის, მაღალ აღმართზე უნდა განვლო რამდენიმე კილომეტრი რომ ტაძრამდე მიხვიდე. გზად მიმავალი ხშირად ისვენებ სულის მოსათქმელად, გადმოხედავ ქალაქს და სამყაროს მშვენიერებით ტკბები, მიბრუნდები - საფლავებს ხედავ, ფიქრობ მათ ცხოვრებაზე, შენიც გაფიქრებს, სასაფლაო ხომ ადრე გვაბერებს, შემდეგ დაინახავ ტაძარს - ნუგეშად და გასამხნევებლად, შეხვალ იქ და... ახალგაზრდა, სრულიად ჭაბუკი, შავით მოსილი მღვდელი ზის და გარშემო სიყვარულით სავსე თვალებით ახალგაზრდა გოგო-ბიჭები, ბავშვები შემოუკრიბავს და ღმერთზე ესაუბრება. ის ბავშვები, რომლებიც ჯერ კიდევ სვეტიცხოველში ყოფნისას დაიმეგობრა, დაიმოწაფა და ქრისტესმიერი სიყვარულით გაავსო.

* * *

ტაძრის ეზოში რამდენიმე მღვდლის განსასვენებელია, დეკანოზი ავთანდილის, არქიმანდრიტი იოანეს და მამა დავითის. მათ საფლავებს კი მამა ილია და მისი მონასტრის ძმობა უვლიდა.

* * *

უკანასკნელი განსასვენებლისკენ გზა სწორედ დავით აღმაშენებლის სახელობის ტაძრიდან იწყება ხოლმე. მამა ილიას არაერთი მცხეთელისთვის გადაუხდია პანაშვიდი და უფლისათვის შეუვედრებია მრავალთა სულები, ჭირისუფალთა ნუგეშისცემაც განსაკუთრებულად შეეძლო.

--------

27 წლის იყო. ჭაბუკობიდან თქვა უარი ამაო ცხოვრებაზე და ქრისტეს მონაზვნობა გადაწყვიტა. ახალგაზრდობიდან დაემკვიდრა იქ, სადაც ყველაზე მეტად ხედავდა ამა სოფლის ამაოებას და არა მრავალთა მსგავსად ფუჭი ცხოვრებით აპირებდა უფალს მიახლებოდა, არამედ საქმით და სიტყვით. ახალგაზრდებს ღმერთზე უქადაგებდა, ღმრთის სიყვარულს ბავშვობიდანვე ასწავლიდა სულიერ შვილებს, ასწავლიდა როგორც მათი ძმა, მათი ტოლი და მათი მეგობარი - ვითარცა ჰშვენის ქრისტიანობას. ძმათა განსასვენებელს უვლიდა, პანაშვიდს იხდიდა მათ საფლავებზე. უფლისკენ მიაცილებდა გარდაცვლილთა სულებს.

მამა ილიამ თავისი გზა განვლო, თავისი ცხოვრება იპოვა, განმართა და უფალს მიართვა.

რამდენიმე დღეში გადმოასვენებენო. ახლა იმ ტაძარში მამა ილია იქნება დასვენებული.....

ლაშა: იანვარი 7, 2015||5:48am

კიი ლანა, ყველას ასე გვახსენდება. :((( 

კომენტარი