კაკ-კუკ!

კაკ-კუკ!

ჩვენ იქ არ ვართ!

ძმებო კარდინალებო, დღეიდან, ვინც არ უნდა დაგვიკაკუნოს, ჩვენ არ ვიქნებით. ჩვენ შიგნით ვართ, მაგრამ მხოლოდ უფლისთვის.

დღეიდან, ყველაფერი ის, რაც ყველასთვის ხელმისაწვდომი იყო, მიუწვდომელი იქნება.

ევანგელიზაცია - ჩვენ ეს უკვე გაგვიკეთებია;

ეკუმენიზაცია - ვიცით, გაგვიკეთებია;

შემწყნარებლობა - მისი ადგილი აღარ არის, ის გააძევეს. მან ადგილი ახალ მაცხოვრებელს დაუთმო, რომელსაც სრულიად განსხვავებული დიზაინი აქვს.

წლების მანძლზე ვცდილობდით სხვებამდე ხმის მიწვდენას, დროა შევჩერდეთ! აღარსად წავალთ!

ჩვენ აქ ვართ, რადგან,... რა ვართ ჩვენ?

ჩვენ საძირკველი ვართ! საძირკველი კი არ მოძრაობს;

ჩვენ საძირკველი ვართ, რომელსაც ფანჯრები არ აქვს, ამიტომ გარე სამყაროს არ ვუყურებთ.

მხოლოდ ეკლესია ფლობს ჭეშმარიტების ქარიზმას - თქვა, წმინდა იგნატიუს ანტიოქიელმა და ის მართალი იყო. ჩვენ გარეთ გახედვის მიზეზი არ გვაქვს. მაგის ნაცვლად, იქ გაიხედეთ.

რას ხედავთ?

"Knock knock!"

"Knock knock!"

We're not in.

Brother cardinals, from this day forward, we're not in, no matter who's knocking on our door. We're in, but only for God.

From this day forward, everything that was wide open is gonna be closed.

Evangelization - We've already done it.

Ecumenicalism - Been there, done that.

Tolerance - Doesn't live here anymore. It's been evicted. It vacated the house for the new tenant, who has diametrically opposite tastes in decorating.

We've been reaching out to others for years now. It's time to stop! We are not going anywhere.

We are here. Because, what are we?

We are cement. And cement doesn't move.

We are cement without windows. So, we don't look to the outside world.

"Only the Church possesses the charisma of truth", said St. Ignatius of Antioch. And he was right. We have no reason to look out. Instead, look over there.

What do you see?

ეს კარია!

ერთადერთი შემოსასვლელი, პატარა და ძალიან არაკომფორტული. თუ ვინმეს შემოსვლა მოუნდება, მოუწევს იმის გარკვევა თუ როგორ უნდა გააკეთოს ეს.

ძმებო კარდინალებო, ჩვენ ისევ აკრძალულები უნდა გავხდეთ, მიუწვდომლები და საიდუმლოებით აღსავსენი. მხოლოდ ასე მოვახერხებთ ისევ სასურველებად დარჩენას. მხოლოდ ასე იბადება ჭეშმარიტი სიყვარული, მე კი აღარ მინდა ნაწილობრივი მორწმუნეების ყოლა. მე, დიადი სიყვარულის ისტორიები მინდა. მე უფლის ფანატიკოსები მინდა, რადგან ფანატიზმი სიყვარულია. ყველაფერი დანარჩენი კი ხელოვნურია და ეკლესიის გარეთ დარჩება.

უკანასკნელი პაპის მიდგომის გამო, ეკლესია ფართო მასებს შეუყვარდა, ის პოპულარული გახდა. თქვენ ალბათ ფიქრობთ, რომ ეგ შესანიშნავია არა? ჩვენ პატივისცემა მოვიპოვეთ და ბევრი მეგობარი გავიჩინეთ. წარმოდგენა არ მაქვს რა უნდა ვუქნა მთელი სამყაროს მეგობრობას, მე მხოლოდ უფლის აბსოლუტური სიყვარული და სრული თავდადება მინდა.

ეგ იმას ნიშნავს, რომ ეკლესია რადენიმე კაცისთვის არის?

ეგ მხოლოდ ჰიპოთეზაა, და ჰიპოთეზები ხშირად რეალობისგან განსხვავდებიან. მაგრამ ეს ჰიპოთეზაც კი არ არის იმდენად სკანდალური, მე ვამბობ - სჯობს გყავდეს რამდენიმე სანდო, ვიდრე უამრავი გულგრილი და დროებითი. მოედნები ხალხით არის გატენილი, გულებში კი უფალი არ არის. სიყვარული რაოდენობით არ იზომება, ის მხოლოდ ინტენსიურობით იზომება. აუცილებელი ბრმა სიყვარულია. კარგად ჩაიჭედეთ ეს სიტყვები თქვენს სულებში - აუცილებელი!

დღეიდან ზუსტად ეს სურს პაპს, ეს უნდა ეკლესიას, ეს უფლის სურვილია. და ამიტომაც ლიტურგია აღარ იქნება საზოგადო ჩართულობის აქტი, ეს მძიმე შრომად იქცევა. ცოდვები კი აღარ იქნება სურვილისამებრ მონანიებული.

თქვენგან აპლოდისმენტებს არ ველი, მადლობის გამომხატველი სახეები არ იქნება ამ კაპელაში - არც ჩემგან და არც თქვენგან. თავაზიანობა და კარგი მანერები არ შეადგენენ უფლის მსახურების საქმიანობას, მაგრამ მოველი, რომ იმას გააკეთებთ, რასაც გავალებთ. არაფერი უნდა იყოს, გარდა მორჩილებისა პიუს XIII-ის მიმართ. არაფერი, გარდა ჯოჯოხეთისა. ჯოჯოხეთისა, რომელზეც არაფერი იცით, მაგრამ მე ვიცი. რადგან ის მე ავაგე, ზუსტად იმ კარის უკან.

ჯოჯოხეთი.

უკანასკნელი დღეების მანძილზე, მე ჯოჯოხეთს ვქმნიდი თქვენთვის, ამიტომაც დავაგვიანე. ვიცი რომ დამემორჩილებით, რადგან უკვე მიხვდით, რომ ამ პაპს არ ეშინია მორწმუნეთა დაკარგვა. რომელშიც სულ მცირე ურწმუნოებაც კი არის - ე.ი. ეს პაპი მოლაპარაკებებს არ აწარმოებს, არაფერზე და არავისთან. ამ პაპს ვერ დააშანტაშებ.

დღეიდან, სიტყვა „კომპრომისი“ ლექსიკონიდან ამოღებულია, ის ამ წამს წავშალე.

როცა იესო თავისი ნებით გააკრეს ჯვარზე, ის არ ეძებდა კომპრომისებს. და არც მე ვეძებ.

ამინ!

That's the door.

The only way in. Small and extremely uncomfortable. And anyone who wants to know us has to find out how to get through that door.

Brother cardinals, we need to go back to being prohibited. Inaccessible and mysterious. That's the only way we can once again become desirable. That is the only way great loves stories are born. And I don't want any more part-time believers. I want great love stories. I want fanatics for God. Because fanaticism is love. Everything else is strictly a surrogate, and it stays outside the church.

With the attitudes of the last Papacy, the church won for itself great expressions of fondness from the masses. It became popular. Isn't that wonderful, you might be thinking! We received plenty of esteem and lots of friendship. I have no idea what to do with the friendship of the whole wide world. What I want is absolute love and total devotion to God.

Could that mean a Church only for the few?

That's a hypothesis, and a hypothesis isn't the same as reality. But even this hypothesis isn't so scandalous. I say: better to have a few that are reliable than to have a great many that are distractible and indifferent. The public squares have been jam-packed, but the hearts have been emptied of God. You can't measure love with numbers, you can only measure it in terms of intensity. In terms of blind loyalty to the imperative. Fix that word firmly in your souls: Imperative.

From this day forth, that's what the Pope wants, that's what the Church wants, that's what God wants. And so the liturgy will no longer be a social engagement, it will become hard work. And sin will no longer be forgiven at will.

I don't expect any applause from you. There will be no expressions of thanks in this chapel. None from me and none from you. Courtesy and good manners are not the business of men of God. What I do expect is that you will do what I have told you to do. There is nothing outside your obedience to Pius XIII. Nothing except Hell. A Hell you may know nothing about but I do. Because I've built it, right behind that door:

Hell.

These past few days, I've had to build Hell for you, that's why I've come to you belatedly. I know you will obey, because you've already figured out that this pope isn't afraid to lose the faithful if they're been even slightly unfaithful, and that means this Pope does not negotiate. On anything or with anyone. And this Pope cannot be blackmailed!

From this day forth, the word "compromise", has been banished from the vocabulary. I've just deleted it.

When Jesus willingly mounted the cross, he was not making compromises. And neither am I.

Amen.