- რა გადავიხადეთ იმის საფასურად, რომ დღეს ასეთი მშვიდი და წყნარი საღამოა?

      მოგვიანებით გიპასუხებთ.

* * *

- ბოლო დღეები სულ ვაწვიმებთ, ხომ არ გადავიღოთ?
- კარგი რა, ხომ იცი ამ ადამიანების ამბავი, დაიწყებენ მერე, „იწვის ქვეყანა და იხრუკებაო“. რა გინდა, ცოტა ვიწვიმოთ. იქნებ უხარიათ კიდეც.
- მაინც მეშინია, იქნებ არ ღირდეს? განსაკუთრებით სააღამოობით.
- პირიქით, საღამოსაა კარგი წვიმა. აბა, დღე როცა ვაწვიმეთ, სულ გარეთ წვიმაში დარბიან ბავშვები და მერე ცივდებიან. ახლა, საღამოს ავაგრილოთ ქალაქი, ცოტა ვიწვიმოთ და ხვალ უკვე სასიამოვნო დღე იქნება.
- რა ჯიუტი ხარ! ვერაფერს გადაგაფიქრებინებს კაცი. კაი ჰო, ვიწვიმოთ, მაგრამ წყანრად.
- წყნარად? ჰმ! მოიცა, ნახე როგორ დავუშვა. 

' . '. '. '. '. '.   '. '''.  ' ' ' ' .... '. '. '  . '. '. '.'. '. '.   ' .'. '.' '.' '.'.' ' '.'    '.'.'.' 

- შეხედე რა მაგარი ვარ?
- გეყოფა! იცოდე, არ მომწონს შენი უაზრო თამაშები.
- ჩემი საყვარელო, შენს გამო, თუ გინდა სულ გადავაწვიმებ დედამიწას! გინდა ნოეს ამბავი ჩვენც გავიმეორეოთ?
- შენ ხომ არ გაგიჟდი, რა ნოე?
- რა იყო, გგონი რთულია?
- ჰო და მერე შენ უპასუხე იმას, იქ ↑ დაგავიწყდა, იმ ხალხის დამხოცველი ღრუბლები როგორ დაისაჯნენ?
- ჰო კაი, კაი, ნუ დაპანიკდი. ვიხუმრე, რა გჭირს. კიდობანიც არ არის ხომ ხედავ, რა ნოე.
- უკბილოდ ხუმრობ. კარგი, მორჩი ახლა წვიმას.
- მოიცა, ახლა ნახე მთას მოვერევი.
- გაჩერდითქო.
- ნახე როგორ დავუშვაააა! აგე, აგე, მთა მოწყდება სადაცაა. ეს ხალხი კიდევ ამბობს მიწა მაგარიაო.
- არ გესმის უტვინოო! გაჩერდი, ნუ თამაშობ იქ ხალხია.
- არ არის ხალხი, წეღან მანდ ვიწექი ნისლებად და შევამოწმე ეგ ტყე!
- გაააააჩეეეეერდიიიიიიი!

- ვაიმე, რაღაც დამემართა
- ისევ ხუმრობ ხო?
- არა, არა მართლა! რაღაც მწყობრიდან გამოვიდა, ვეღარ ვაჩერებ! ვაიმე, წყლის საცავი გარღვეულა. მიშველე, წვიმას ვერ ვაჩერებ!
- ნუ მაიმუნობ!
- მართლა ვამბობ, მიშველე!
- იქ რა ანათებს?
- რა დრო ეგაა, ვირღვევი!
- იქ რა ანათებსთქო!
- არ ვიცი, რა ვიცი მე, ან სად სად იქ?
- აი იქ, შენ დასაბრმავებელო, ვერ ხედავ? შუა ქუჩაზე. წითლად, რა ანათებს?
- ვერ ვხედავ, მგონი ვიღაც არის და შველას ითხოვს. სწრაფად, მომეხმარე გთხოვ, მომეშველე წვიმა შევწყვიტო, ვეღარ ვიჭერ და უფრო მეტი ისხმევა და სულ დავიცლები, სულ გავთავდები!
- მარტო არაა, კიდევ ყოფილან. ვაიმე წყალი... ვაიმე შვილებო!
- მომეშველეეე თორემ აღარ გეყოლები, გავწყალდებიიიი!
- ჯანდაბაშიც წასულ. ვაიმე შვილებო, ვაიმე გოგოებო ...

      აბა, წყალი სიცოცხლეაო? წვიმობა მიხაროდა უფალო, ეს რა ცოდვაში ჩაგვაგდე - საყვედურობდა უფალს გადარჩენილი ღრუბელი.

      იმ დღიდან, ის ღრუბელი აღარავის უნახავს, სამუდამო დატოვა ცის კაბადონი და გაქრა, გადაიკარგა... როგორც წერენ ხოლმე, ისე.

* * *

- საფასური? არ ვიცი ვინ რა გადაიხადა, მაგრამ ეს არ არის საფასური, ასე გადახდა არ შეიძლებოდა! არა!! 

* * *

      დღეს, #13ივნისი, საღამოა დაუმსახურებლად მშვიდი!