როცა საკუთარი სოფელი ძალიან გიყვარს და არ გეთმობა მისი გაჩანაგება, მიუხედავად ასაკისა აიღებ ფუნჯს და სოფელს გაანახლებ. მართალია, ზუსტად ვერ ვიტყვი ამ სოფლის ინფრასტრუქტურის განყოფილება რას აკეთებს, მაგრამ სოფლის ერთი რიგითი მკივდრი რომ მთელი მსოფლიოს ყურადღების ცენტრში მოხვდა ფაქტია. ცისარტყელა ბაბუა იმიტომ დაარქვეს, რომ ქვემოთ წარმოდგინლი ქუჩები, თავიდან ბოლომდე ჰუანგ იანგ-ფუს (Huang Yung-fu) შემოქმედებაა. ბაბუა ამჟამად 96 წლისაა,…

      ჩეხეთში, სამხრეთ მორავიის ერთ პატარა სოფელში (ლუვკა, Louka), ერთი ქალბატონი თავის პიროვნულ მისიად მიიჩნევს სოფლის მკიდვრთა, მეზობელთა სახლების და კარმიდამოს გალამაზებას. ეს არა მხოლოდ გამოცხადებული და შორი მიზნების მისია გახლავთ, არამედ, ყოველდღიურ ცხოვრებაში განხორციელებული. ამაში ახალი და გასაკვირი არაფერია. რამდენი ადამიანი ცდილობს ცხოვრება გაულამაზოს სხვებს?! (კარგი იქნებოდა, ამას სანაცვლოს მიღების გარეშე ცდილობდნენ, მაგრამ…

      ორ ათეულ წელზე მეტია, უძველესი იაპონიის, ასევე ძირძველ, ისტორიულ სოფელში - ინაკადატე (Inakadate) - ბრინჯის პლანტაციებია გაშენებული. ცხადია, ამაში გასაოცარი და ახალი არაფერია, როდესაც მთელი იაპონია ბრინჯის მოყვანით არის ცნობილი. საქმე ის გახლავთ, რომ აქ ბრინჯის პლანტაციები მოლბერტად გვევლინება, რომელზეც ხელოვნების უმშვენიერესი ნიმუშები „ამოიქარგება“ ხოლმე.

      1993 წლიდან, ინაკადატეს ფერმერებმა გადაწყვიტეს…

      პატრიოტიზმი და ქრისტიანობა როგორ უნდა შეათავსოს ადამიანმა, ალბათ ყველაზე უკეთ პავლე მოციქულისგან თუ ვისწავლით, თან წარმართთა მოციქული გერქვას და თან არ ივიწყებდე საკუთარ სამშობლოს და ზრუნავდე მისი სულისთვის(!), როგორც ჩანს ძალიან რთულია, ან ჩვენს, ქართულ რეალობაში ჩანს რთულად. არ ვიცი, ქართველები პავლეზე უფრო პატრიოტები არიან თუ არა, მაგრამ პავლეზე ნაკლები ქრისტიანები რომ არიან, ცხადი ხდება ძალიან ხშირად („მობაძავ ჩემდა იქმნენით, ვითარცა…

      ჩვენი უბედურების ერთ-ერთი მიზეზი გადაჭარბებული მოლოდინებიაო - რამდენიმე დღის წინ წავაწყდი ინტერნეტში მოგზაურობისას. რა თქმა უნდა ეს ასეა, ადრეც არაერთხელ გვისაუბრია ამაზე, რომ ყალბი მოლოდინები უარესი შედეგებით გვიბრუნდება, ყალბი მესიანიზმი ჯერ ედუარდთან, შემდეგ მიშიკოსთან, ბიძინასთან და ა.შ. მაგრამ მხოლოდ სახელმწიფო და პოლიტიკურ დონეზე როდია ეს უბედურება. ყოველდღიურ ცხოვრებაშიც ყალბი მოლოდინები შობს მუდმივ დაუკმაყოფილებლობის…

      "ქართველი ხალხი ჭკვიანი და ბრძენი ხალხია" - არ თქვათ რომ მსგავსი ნარატივი არ მოგისმენიათ ჩვენს ყოველდღიურობაში. როდესაც რამე მსგავსს ამბობენ, ხშირად მოიშველიებენ ხოლმე: "ერი, რომელმაც შოთა რუსთაველი აღზარდა, ერი რომელმაც იყალთოსა და გელათის აკადემიებში მეცნიერება შეისწავლა, ერი რომელმაც შობა ილია, აკაკი, ვაჟა და გალაკტიონი, ააგო სვეტიცხოველი, ნიკორწმინდა, ჯვარი და ბაგრატი" და ა.შ. და ა.შ.…

      სისხამ დილით, როცა ჯერ კიდევ ხელოვნური განათებით ბრწყინავდა ქალაქი სანკტ-პეტერბურგი, მე და ჩემი მამიდაშვილი სკოლაში წასასვლელად გამზადებულნი ქუჩაში გავედით...

      სიცივისგან გათოშილნი გაჩერებაზე ავტობუსს ველოდით... ქალაქში ახალი ჩასული ვიყავით, მაგრამ ეს ჩემი პირველი „სტუმრობა“ არ იყო ამ ქალაქში, თუმცა იმ განსხვავებით რომ ახლა სწორედ იმ ასაკში ვიყავი, როცა ცნობისმოყვარეობა იღვიძებს მოზარდის სულში, ამიტომ გაფაციცებით ვაკვირდებოდი…