აქამდე მისი სახელის ყოველ ხსენებაზე მისი ფილმები მახსენდებოდა და უნებლიედ ვიწყებდი სიცილს. დღეს სულ სხვანაირ განწყობაზე დამაყენა ნანა მჭედლიძის სახელის ხსენებამ. ტელევიზიების საინფორმაციო გამოშვებებმა თუ სააგენტოებმა გუშინ გვამცნეს - სესილია თაყაიშვილის შემდეგ ქართველებისთვის ყველაზე საყვარელი ბებია დღეს ისე გარდაიცვალა კაციშვილს არ გახსენებია 20 მარტს მისთვის 90 წლის იუბილე ვარსკვლავის გახსნას ვინ ჩივის და ერთი სიტყვით მაინც მიელოცაო. ბებიები…

      "უპატრონო ბავშვები როდი ემუქრებიან საზოგადოებას, საზოგადოება ემუქრება მათ უპატრონობით." ბავშვობიდან ჩარჩენილი ფრაზა დავიწყებული მოთხრობიდან.

      ბექა უპატრონოდ იყო, მიუსაფარი. ვინ დაარქვა ეს სახელი, არ იცოდა. თავისთავს ცნობდა მხოლოდ და ქაოსურად დაეხეტებოდა. დაღამდებოდა და მოიკუნტებოდა დასაძინებლად. მისი ფიქრი შიმშილის მოკვლა იყო. ღვთისნიერი ვინმე თუ წააძლევდა რამეს ან ვინმეს ხილს წაატანდა. ერთხელაც ხის პატრონმა ყურში ჩაავლო ხელი.…

- წავედით, ვიპოვეთ ახალი თავშესაფარი. კედლებიც გვექნება და ჭერიც. რბილი საწოლიც თოვლის ქულასთვის - სიხარულით შემოვარდა კოლომბო.

- შორს არის?

- არა, მალე მივალთ და დაცულებიც ვიქნებით.

- კოლომბო, იცი დღეს აქ ჯესიკა იყო - თოვლის ქულა თამაშ-თამაშით მივიდა კოლომბოსთან.

- ჯესიკა? - კოლომბომ მარიას გადახედა.

- ჰო, მგონი ჯესიკა ერქვა. რავიცი, მარიამ ასე დაუძახა და... მარია, ხო ჯესიკა იყო? - მიმართა თოვლის ქულამ…

      ჰო ასე იცის, გათენდება მერე ისევ დაღამდება, დღე დღეს მიყვება წყებად და წლებად, მერე კიდევ საუკუნეში გადადიან და უკან იტოვებენ ყველაფერს ადამიანებს, გრძნობებს, ემოციებს, ბუნებაც იცვლება. ფეხს კარგად უწყობს ბუნება დროის დინებას. იცვლება გარემოც, იცვლებიან ადამიანებიც. არა კი არ იცვლებიან ცვლიან დამოკიდებულებებს და შეხედულებებს, მიზნებს ერთმანეთში ანაცვლებენ და ......

      და მიისწრეფიან ამ მიზნისკენ! არ ვიც, არ ვიც, ვისი რა მიზანი იყო…