It takes a crane to build a crane

It takes two floors to make a story

It takes an egg to make a hen

It takes the hen to make an egg

There is no end to what I'm saying



It takes a thought to make a word

And it takes some words to make an action

And it takes some work to make it…

"...ღმერთი ისე ნათელია, ისე ახლობელი, ისე ცხადი და ისე უბრალო, რომ როდესაც ხედავ, არ იცი, რომ ღმერთია, ამიტომ არ წამთ ღმერთი. ღმერთი რომ სხვაგან იყოს, შორს ჩვენგან, ცალკე და მაღლა, ღმერთი რომ ჩვენში არ იყოს, მაშინ ყველა იწამებდა..."

"დიდი ხნის წინ მოვიკლავდი ბატონო თავს, მაგრამ არ მინდა მკვლელი გავხდე, თანაც ისეთი უდანაშაულო ადამიანისა, როგორიც მე ვარ. ძნელია ჩემნაირი კაცის სისხლი და ცოდვა ედოს კაცს კისერზე. ხანდახან იმასაც…

 ამაღლდი დიდებით, ქრისტე ღმერთო ჩვენო, და მხიარულ ჰყვენ მოწაფენი აღთქმითა მით სულისა წმიდისათა, განამტკიცენ რა იგინი კურთხევითა მით, რამეთუ შენ ხარ ძე ღმრთისა, მხსნელი სოფლისა ფრთეთა ქერუბინთასა მჯდომარე ხარ, ამაღლდი ღრუბლითა ცად აღმოსავალით და მოწაფეთა შენთა ეტყოდე, მაცხოვარ: არა დაგიტევნე თქუენ ობლად, მოვიდე სულითა თქუენ შორის და ვიყო მე განუშორებელ თქუენგან, რომელმან მოანიჭე სოფელსა დიდი წყალობაი…

„მადლიერების დღეს, ერთ–ერთ ამერიკულ გაზეთში, მოთხრობილი იყო მასწავლებელზე, რომელმაც ბავშვებს თხოვა დაეხატათ ფურცელზე ის, ვინც ან რაც მათში იწვევდა მადლიერების გრძნობას.



სანამ ბავშვები ხატავდნენ, მასწავლებელი დამწუხრებული ფიქრობდა იმაზე, თუ რა ცოტა მიზეზი გააჩნიათ ამ ბავშვებსუღარიბესი ოჯახებიდან იმისთვის, რომ იყვნენ მადლიერები.



მან იცოდა, რომ ბავშვების უმრავლესობა დახატავდა რაიმე საკვებს და ცოტა არ იყოს შეცბუნდა,…

ყოველდღიურად ვაწყდები ადამიანებს .. ფრაზებს... 

-თქვენ ადამიანები.. 

-არ გესმით..

-ვერასდროს გაიგებთ...

ვუუსმენ და ვხვდები, რა ორიგინალურად აქვთ მორგებული ნიღბები... რა ორიიგიინალუურად ცრუოობენ თითქოოს ვინმეს ვინმეზე რაიმეთი მეტი გაეგებაა.. და თუ ამდენი ამდენს ხვდებით რატომ არ იცვლება დღევანდელი დღე??? რატომ…

შეპყრობილი, საკუთარი წარმოდგენებით შეპყრობილი ადამიანი  – ეს ასე უნდა იყოს, ცხოვრება ასე უნდა მოეწყოს, „განსაკუთრებული“ თუ „მაგარი ტიპი“ ვარ და სხვა უამრავი რამ შეიძლება დაემატოს ამას … ანუ ყველა და ყველაფერი უნდა იყოს როგორც მე მსურს …

შეპყრობილობის მდგომარეობა როდესაც გარეთ გამოდის – ოდესღაც მოვლენები არ ვითარდება ისე, როგორც მე მაწყობს – როგორც წესი, ისმის ხოლმე ხმა, რომელსაც პირობითად შეიძლება ეგოიზმის ღრიალი…

თვალებს ხუჭავ, ცხელა. სხეულიც ისეა გახურებული რომ კენჭები უკვე აღარ გგონია ისეთი ცხელი როგორც მოსვლის დროს იყო. წევხარ გაუნძრევლად. ბრიზის ყოველი მოქროლვა უჩინარი, სასამო ტალღასავით გევლება სხეულზე და სახეზე ნეტარების ღიმილი გადაგირბენს.

ცხელა.

თვალები დახუჭული გაქვს, მაგრამ ქუთუთოებში მაინც იღვრება მოლურჯო-მოიისფრო შუქი და გუბეზე დაცემული წვიმის წვეთივით ტოვებს…

ყოველ დილით ვიღვიძებთ (ნუ ზოგი დილით არა და აი ღამე კი იღვიძებს) ზეცაში ვიყურებით და ერთი შეხედვით ვასკვნით, რომ ჩვენს თავზე რაღაც გავარვარებული ბურთი კიდია. ბევრი ჩვენგანისთვის ცნობილია რომ მზე „კაი ტიპია“ და გვათბობს, ერთი სიტყვით რაღაცაში გვადგება. თუმცა ცოტამ თუ იცის, რომ დედამიწისთვის და აქედან გამომდინარე ჩვენთვისაც ყველაფერი სწორედ მზისგან დაიწყო. ჩვენ ყველა მზის შვილები ვართ და როდესაც ზეცაში ვიყურებით და თვალის მომჭრელ ბურთს მივჩერებივართ,…

რაც საკუთარი თავი შევიყვარე, მივხვდი, რომ დარდი და ნაღველი – მხოლოდ გამაფრთხილებელი სიგნალებია, რომლებიც მამცნობენ, რომ ჩემი ჭეშმარიტი ბუნების წინააღმდეგ ვცხოვრობ. დღეს ვიცი, რომ ამას „სინამდვილე“ ჰქვია.

რაც საკუთარი თავი შევიყვარე, მივხვდი, რა ძლიერ შეიძლება ატკინო გული ადამიანს, თუკი მას მისივე სურვილების ასრულებას დააძალებ, როცა მათი განხორციელების დრო ჯერ არ დამდგარა და ადამიანი ამისთვის ჯერ მზად არ არის…

    ბოროტი ჩვეულებების ქსელში გახვეულს მიხარია, რომ შეკრული ვარ. ვიძირები თვით ბოროტების უფსკრულში და ეს მახარებს. მტერი ყოველდღიურად მიახლებს ბორკილებს, რამეთუ ხედავს, როგორ მიხარია მათი მრავალფეროვნება.

ეს ყველაფერი ღირსია მოთქმისა და ტირილის და ისაა სირცხვილი და თავის მოჭრა, რომ შეკრული ვარ საკუთარი სურვილებით. კიდევ საშინელებაა ის, რომ შეკრული ვარ იმავე ჯაჭვებით, რომელთაც მტერი დამდებს და მოვაკვდინებ თავს…

გვაპატიე შენ, ვინც არ უნდა იყო მანდ.

მე, ერთი უბრალო მოკვდავი მთელი კაცობრიობის სახელით გთხოვ პატიებას.

გვაპატიე შენს უნებისყოფო, ეგოისტ შვილებს, აპატიე ურწმუნოებს და მათაც, ვისაც სწამთ.

აპატიე ჭკვიანებს და უგნურებს, აპატიე ცოდვილებს და უცოდველებს.

შენც ხომ პატიებას გვასწავლი, ხოდა…

– რა გატირებს?

– რაღაც გამახსენდა.

– მაინც?

– აი, ეხლა ორმა კაცმა ჩამოიარა და რატომღაც გამახსენდა, რომ ამ კაცებმა ოდესღაც ზუსტად აქ ჩამოიარეს.

– მერე რა გატირებს?

– ხშირად მემართება ესეთი რაღაცები. ხშირად ვაკეთებ რაღაცას და რატომღაც მგონია, რომ ოდესღაც ეს უკვე იყო.

– ეგ მეც მემართება, რა არის მანდ სატირალი?

– რა და, მეშინია როდესმე კიდევ ასე რომ განმეორდეს ჩემი ცხოვრება.

– გინდა შენზე მოთხრობა დავწერო?

– არ მინდა.

–…

სისულელეა უფილტვებოდ სუნთქავდე ჰაერს,

სისულელეა ყველაფერი,

რაც გაქვს და არ გაქვს,

სისულელეა ანიც,

ბანიც,

განიც და ჰაეც,

სისულელეა ცხოვრება რომ კბილებით გაგაქვს.

სისულელეა,

სისულელე და

სი-სუ-ლე-ლე,

ყველა ჩასუნთქვა,

ამოსუნთქვა,

ძვალი და ხორცი,

სისულელეა შენი…

ადამიანები იცვლებიან!

წერენ ასე და ცხოვრობენ სხვაგვარად!!!

არ ვიტყვი, არაფრის დიდებით არ ვიტყვი ამას!

არც კი ვიცი რამდენჯერ დავწერე ისეთ საზოგადოდ-საყვარელ თემაზე როგორიცაა…

მშობლებს, განსაკუთრებით დედებს, მუდამ უნდა ახსოვდეთ, რომ, როგორც გულმხურვალე ლოცვით შეუძლიათ შვილებისათვის ღვთისაგან უსაზღვრო მადლი მიიღონ, ასევე გაღიზიანებულად ნათქვამით, წყევლით, რისხვით შეიძლება შვილებს უბედურება დაატეხონ თავს. სიტყვას უდიდესი ძალა აქვს. უფალმა სწორედ სიტყვით შექმნა სამყარო. სიტყვა უბრალო ბგერები არ არის, რომელიც წარმოითქმება და ჰაერში გაიფანტება, წავა, უკვალოდ გაქრება, როგორც ამას, სამწუხაროდ, ბევრი ფიქრობს. მას უდიდესი დატვირთვა აქვს. მშობლების სიტყვას განსაკუთრებული…

ანგელოზებმა შენს გუმბათზე ბინა დაიდეს,

საგალობელი შეუსრულეს ჩვენს დიდ მეუფეს,

მტრედთა გუნდებმა თავს დაგადგეს გლოვის გვირგვინი,

და ახლა ამ გზას გზა ხალთა წრე უნდა მოადგეს.…