p.s.  ეს სადღეგრძელო სუფრაზე მოვისმინე და ძალიან მომეწონა. 

    გული უნდა გულობდეს და არ ორგულობდეს, სული უნდა სულობდეს და არაფერს სესხულობდეს, ცეცხლი უნდა ალობდეს, ქალი უნდა ქალობდეს, კაცი უნდა კაცობდეს და ვაჟკაცობდეს!

   როცა სული სულობს, როცა გული გულობს, როცა ქალი ქალობს, მაშინ კაციც კაცობს და ვაჟკაცობს! …

სიტყვა ახალ წელთან დაკავშირებით

მოდის...

მოვიდა...

ჩემს წინ დაჯდა... სერიოზული სახე უჭირავს და მის სერიოზულობას ოდნავ შეთხელებული წვერი კიდევ უფრო ამძაფრებს... სიგარეტს არ ეწევა, მაგრამ ჯობს მოწიოს - ზედმეტად ნერვიული მეჩვენება... ხელები ოფლიანი აქვს, თვალები დაბნეული... სახე გამწყრალი და „გარემოს ძაღლადაც არ ჩამგდები“...

-         გამარჯობა! შემიძლია დაგეხმაროთ? - ბოლო გავუბედე მეკითხა.

-         არა.

მისმა სიტყვებმა შემაციეს...

ის-ის იყო ჩემს ალაგს დავუბრუნდი დასაჯდომად…

როგორ გვიყვარს ახალი წელი...საახალწლო მზადება, შუშხუნები, ერთად შეკრებილი ოჯახი, მყუდრო გარემო და ახალი სურვილები...მართლაც, რა კარგია. გულის ფანცქალით ველოდებით, როდის გახდება 12 საათი და...იწყება ახალი წელი...ახალი სიხარულით, ახალი ბედნიერებით, ახალი ტკივილით, ახალი თავგადასავლებით...თითქოს, ახალი ფურცლიდან ვიწყებთ ყველაფერს...

ჰმ...სურვილები? ყველას ხომ უამრავი სურვილი და გეგმები გვაქვს ახალი, 2013 წლისთვის.…

 საშობაოდ ნაძვის ხის მორთვის ტრადიციის დაწესებაზე მრავალი გადმოცემა არსებობს.

ერთი გადმოცემით, როდესაც ჰეროდეს მახვილს განრიდებული წმინდა ოჯახი ეგვიპტეში გარბოდა, მათ მეფის მხედრები წამოეწიოვნენ. ფოთოლგაცვენილმა ხეებმა ვერ დამალეს მაცხოვარი, მაშინ ნაძვმა შეიფარა ისინი და თავისი წიწვებით დაფარა. იმ ღამეს ეს ნაძვი ულამაზესი თეთრი ყვავილებით გადაიპენტა.

 საშობაოდ ნაძვის ხე პირველად გერმანიაში…

უფალო, ყოვლის შემძლე ღვთისმშობელო! ამ შობა-ახალ წელს შენ მოგვმადლე თითოეულ ჩვენგანს სიმშვიდე, დაე, სიკეთემ იზეიმოს ჩვენს გულებში, ფერხთით გაგვითელე ყველა ბოროტი ძალა, ჩვენს წინააღმდეგ მომართული, ყველა ქართველს აუსრულე კეთილი ჩანაფიქრი, ყოველთვის და ყველას მიმართ შეგვაძლებინე სიყვარული, მოგვმადლე გულწრფელი სინანული თუ რამ ცოდვები ჩაგვიდენია, შეგვაძლებინე ლოცვა და მარხვა მოყვასისათვის, მოგვეცი დათმენის ნიჭი, შენს წიაღში გვამყოფე უფალო!

"ძალიან ძნელი მისახვედრია, ესა თუ ის გაელვება ცხოვრებაში რომ საუკეთესოა. ხშირად ამბობენ კიდეც,ეს საოცარი მომენტი ჩემს ცხოვრებაში საუკეთესო იყოო. თუმცაღა ისიც კარგად უნდა გვესმოდეს, რომ ცხოვრების საუკეთესო მომენტის გახსენება, უდიდეს ტკივილსაც მოგვანიჭებს, რადგანაც კიდევ ერთხელ შევეჯახებით რეალობას, რომ ის წარსულს ჩაბარდა და აღარასოდეს განმეორდება"

ორჰან ფამუქი

დედა მიყვარს სიცოცხლეზე მეტად!

ეს სიტყვები ადრეც უნდა მეთქვა,

იგი გახლავთ ჩემთვის გულის ფეთქვა;

სიყვარულის სათავეა დედა!

როცა ზოგჯერ ულევ სითბოს ელი,

ან,როდესაც მოფერება გინდა იმ სიმშვიდეს,

როგორც ყოვლადწმინდა,

ისე მოგფენს დედის თბილი ხელი...

მშობელია ჩემი შემოქმედი მისით ვცოცხლობ,

მისით მიდგას სული!

დედის ღვაწლი არის ერთობ რთული,

როგორ გიძღვნა მადლი ჩემო დედი?!

შენი ფიქრი მე მეხება მუდამ

მიფრთხილდები…

ვინ ცდილობს მასწავლოს ცხოვრება ქვეყნად?  

ვის უნდა ვიცოდე ყველაზე მეტად?

ნათელი სიყვარულით ვინ მოვა ჩემთან?

სითბოს გადმოაფრქვევს გულიდან დედა.

არ მიმატოვებს გასაყარ გზებთან,

სიმშვიდეს მჩუქნის ყოველთვის,ყველგან,

უკუნ სიბნელეში…

* _██_*。*. / \ .˛* .˛.*.★* *★ 。*
˛. (´• ̮•)*˛°*/.♫.♫\*˛.* ˛_Π_____. * ˛*
.°( . • . ) ˛°./• '♫ ' •\.˛*./______/~＼*. ˛*.。˛* ˛. *。
*(...'•'.. ) *˛╬╬╬╬╬˛°.｜田田 ｜門｜╬╬╬╬ .
¯˜"*°••°*"˜¯`´¯˜"*°••°*"˜¯` ´¯˜"*°´¯˜"*°••°*"˜¯`´¯˜"*°

ისედაც მიტოვებულ სოფელში მიატოვეს ბებო. ზაფხულში ვერ მოიცალეს შვილებმა, ზოგი სამსახურს იმიზეზებდა, ისეთ ადგილებზე მუშაობდნენ, გაცდენა არაფრით არ შეიძლებოდა. შვებულება თითქმის ოთხივემ ერთად აიღო, ოჯახებით აიყარნენ და ზღვაზე წავიდნენ. იქიდან დაბრუნებულებს კი, ისევ უამრავი გადაუდებელი საქმე ელოდებოდათ თბილისში. მთელი ზაფხული მოლოდინში გაატარა ბებომ. ერთთავად თვალებზე სანთელივით გაყვითლებულ ხეს იჩრდილებდა და გზას გაჰყურებდა. გზას გასათიბი ბალახი…

როგორი გულსატკენია, როცა ნდობა და იმედი ჩვენთვის საკვარელი და პატივსაცემი ადამიანების მიმართ წამის მეათასედებში კრება (ამ დროს სული შეძრულია აი, ამ სასტიკი ფარისევლობით, ეს კი სხეულს გვინადგურებს, რადგან სულის ტკივილი ყოველთვის აისახება ჩვენს სხეულზე. მეოცნებეები (თითოეული ჩვენგანი რაღაც დოზით მაინც არის მეოცნებე) მთლად, რომ არ შევიშალოთ ამ აუტანელი იმედგაცრუებისაგან, გასასამართლებელი ფიქრები არ გვასვენებს. რეალობისთვის თვალის გასწორება მძიმეა. თუ ნებით არ…

"იმედგაცრუებულმა განვაგრძე გზა. არ ვიცოდი სად მივდიოდი. არავითარი მიზანი და მოვალეობა არ არსებობდა ჩემთვის. ცხოვრებას ღვარძლივით ამაზრზენი გემო დაჰკრავდა. ვგრძნობდი, უფრო და უფრო მაბეზრებდა. აი, უკვე რა ხანია მაწუხებდა გულისრევა, ვხედავდი, როგორ მაპანღურებდა და მაბურთავებდა ცხოვრება . გაბოროტებული მივაბიჯებდი შუა ქალაქში, ყოველი მხრიდან ნოტიო მიწის და სამარის სუნს ვგრძნობდი.. არა..შაოსანი ყვავები ჩემს საფლავთან ვერ ეღირსებიან დგომას, ვერ მოიფხანენ გულს…

პირველი მსოფლიო საეკლესიო კრება…

ჩვენი ქვე-ყანა... ყველა-ფერი გადაუღიათ უკვე...

ფოტო-კოლაჟი თვალის საამოდ...

"დღის ბუ"…

გატეხილი ადამიანი