sweet autumn ♥ ♥ ♥

 …

შენი ლანდია ქუჩის გადაღმა 

და ღრუბლის ტოტი, სველი და მძიმე, 

და სიჩუმეა, მხოლოდ ხანდახან 

ვიღაცა აფრთხობს უჩინარ სიმებს. 

და ისევ, როგორც დიდი ხნის წინათ 

ოდნავ ბრჭყვიალებს გუბე და ღობე, 

ხეებიც ჩრდილებს იქნევენ ფრთხილად 

თითქოს მოკლულის ტანსაცმელს ჰყოფენ. 

ეს ერთადერთი გზა არის ალბათ, 

რომლის გავლასაც ვერ შევძლებ…

"ცაა ისეთი თითქოს ამინდს 
შენს სულს სწირავდნენ
და შემოდგომის ბოლო დღეებს 
აკლდებათ სითბო,
რჩები მარტო და გრჩება განცდა 
რომ სიკვდილამდე -
მოკლულხარ თითქოს... " 

როი

ლამაზი გოგო ხარ, უბრალოდ თავნება.

ეს გული შენით ყოველთვის გათბება.

ფიქრები მთავრდება,სიტყვები ლაგდება,

შემზე ფიქრები რატომ არ მთავრდება?!

ყოველი დილა შენზე ფიქრს ვუნდები.

მე შენს ხასიათს ვერგადაურჩები.

უბრალო სიტყვით სიყვარულს…

       დედაზე მე ისეთი რა უნდა ვთქვა, მაგრამ ჩემი მოსაყოლი მაინც უნდა მოვყვე. შარშან, გვიან შემოდგომაზე, ნოემბერში, ჩემს სოფელში ჩავედი. დამხვდა საცოდავი დედაჩემი -თითებდამჭკნარი, მაჯებდაწვრილებული. მაინც მიღიმოდა და მეუბნებოდა: - ხან ვწევარ, შვილო, ხან, აი, ასე დავრაცრაცებო. ვიყავი ერთ ღამეს და ერთ დღეს, თითქოს ეზო-ყორის მოწესრიგებით გართული, სინამდვილეში რაღაც ცოდვით შეწუხებული. მეორე საღამოს, უკვე შებინდებულზე წამოვედი. ჩვენიდან რკინიგზის სადგურამდე 4…

მე დამესიზმრა რომ მეძინა-ანრი მიშო 

მე დამესიზმრა, რომ მეძინა. მაგრამ მე სულაც არ მეშლებოდა,

მე ხომ ვიცოდი, რომ გამეღვიძა მანამდე, სანამ გავიღვიძებდი

და რომ მეძინა, გავიხსენებდი.

მაგრამ მე ესეც არ მეშლებოდა,

მანამდე ძილს არ მივეცემოდი და ძილში არ გავიხსენებდი, რომ

ეს-ეს არის გამომეღვიძა და რომ აქამდე დამესიზმრა, თითქოს

მეძინა. მაგრამ მე ესეც არ მეშლებოდა, სანამ არაფერს აღარ

ვერწმუნე და არ ვიკბინე ხელზე და ჩემს თავს არ…

ძირითადად სილაღეში ვიჭერ სიავეს რათა მოვრთა ჩემი სახლის ბნელი კუნჭუკლები

სიმარტოვით დამთვრალი მე სიხალისეს ყოველდღე ვახრჩობ ....შენით ჩახვეული.. მიხვეული სევდასთან დაძმაკაცებული და მაინც თვალებით სითბოთი სავსე ამ დღეს დავხარე თვალები…

გრძნობა როდესაც დაიბადა ჩვილი ბავშვივით,

ვგძნობდი რა იყო ღმერთის ძალა ადამის შექმნით.

ამ ამბის შემდეგ ვეღარაფრით ვეღარ დავმშვიდდი,

დღემდე დამჩემდა ტკივილები მაშინ რომ ვერ ვთქვი.-

ვერ მოგისწარი…

დღეს ცრემლები არა! მე ღიმილი მაკვირვებს.

სულში ისევ ღელავს და ტალღების ნაპირებს,

ეხეთქება მაშინ, როცა მოსვლას აპირებ 

თანაც ქარიშხალის მე ღრიალი მაშინებს.



დღეს იმედი არა! რეალობა…

       "ნამდვილი ქალის ხელი აიღეთ, ვიწრო ხელისგულს დახედეთ და ნაზ, მშრალ ხაზებს დიდხანს უცქირეთ... მერე ფრთხილად ჩამოაყოლეთ სამი თითი და თვალებში შეხედეთ - მაშინ მიხვდებით, ნამდვილი ქალი თუა... ანდა, საკუთარი ხელისგული დაადეთ და მაშინვე რაღაცას იგრძნობთ - რაღაც შორეულს, რაღაც ბუნდოვანს, ყოველთვის გეტყვით ქალის ხელისგული..."

გურამ დოჩანაშვილი – "სამოსელი პირველი"

 იცით როგორ გამოიყურება კოკა-კოლა მიკროსკოპში ?



- აი საერთოდ არ…