აკადემიის დაჯილდოებას ფილმების უნახავად შევხვედროდი, პირველად მოხდა (პრინციპში, არც ისე დიდ ხანია ოსკარმაყურებელი ვარ). ამიტომ, დაგვიანებულზე მაინც დავიწყე იმ ფილმების ნახვა, რომელიც წელს ნომინაციებში წარადგინეს. პირველად, ვითომ სამეცნიერო ფანტასტიკას, მაგრამ უფრო, დრამას ჩავუჯექი და Arrival ვნახე (ჩვენებურად ჩამოსვლა, დაბრუნება, მიღება). ქართულ ინტერნეტ სივრცეში ამ…

      მსოფლიოს კინომოყვარულები, 26 თებერვალს ეკრანებთან შეიკრიბნენ ოსკარის რიგით 89-ე დაჯილდოების სანახავად, რომელიც ტრადიციულად დოლბის თეატრში გაიმართა. კალიფორნიაში საღამოს ცხრის ნახევარზე, თბილისის დროით 27 თებერვალს, დილის 6_ის ნახევარზე წლის მთავარი კინოდაჯილდოება უნდა დაწყებულიყო. ნომინირებული (იხ.…

      წმინდა, მტკიცე და ძლიერი, ურყევი საძირველის ჩასხმისას, ქვაკუთხედის დადებისას, იმ დიდებულ და მარადსანატრელ დროს, ეკლესიის დასაბამში, როდესაც მართლაც ოქროს ხანა იდგა ქრისტეს მიწიერ სხეულში, მაშინ როდესაც: "ყოველნივე მორწმუნენი იყვნეს ერთბამად, და აქუნდა ყოველივე ზოგად. და დღითი-დღედ განკრძალულ იყვნეს ტაძარსა მას შინა, აკურთხევდეს სახლ-მდაბრ პურსა, მიიღებდეს საზრდელსა მხიარულითა და განმარტებულითა გულითა, აქებდეს ღმერთსა, და აქუნდა…

      ხევსურთა ცხოვრებიდან, ამ ისტორიას დასასრული ნამდვილად აქვს. მაგრამ ბუნდოვანია და თამამად ვერ ვიტყვით, ქალის ეს მწარე ქვითი რითი იყო გამოწვეული. მთავარი გმირი გარდაიცვალა, გმირის დედა, ცოლი თუ აბოჟირებული შვილებიდან რომელიმე? ვფიქრობ, გმირს თოვლი და სიცივე ვერას დააკლებდა. თუმცა, ავტორისთვის ამას აღარ აქვს მნიშველობა, მან თავისი სათქმელი პოემის წინა ნაწილში უკვე თქვა. საქმე ისაა, რომ ამ ისტორიიდან 5 წლის შემდეგ, ხევსურთა ცხოვრების კიდევ ერთი…

      ძილისმოყვარულთა საზოგადოებაში განსაკუთრებული მოწონებით სარგებლობს ფილმები სიზმრებზე და ამავე საზოგადოების თითოეულ წევრს, გარკვეული, ზოგჯერ, საკრალური დამოკიდებულებაც კი (გვ)აქვს სიზმრის ამოუცნობ ფენომენთან. მართალია, დიდი სიზმართმცოდნეობით ვერ დავიტრაბახებ, ანდა რაღა უნდა ვისაუბრო ფროიდის შემდეგ და როგორღა უნდა წარმოადგინო სიზმრები, Inception-ის შემდეგ, მაგრამ ყოფილა სიზმარი, რომელშიც ფილმი ისე მინახავს თავიდან ბოლომდე, რომ…

      თუმცა სიცივისგან გათოშილი ვიყავი, მაინც გამაცინა მისმა მეტამორფოზამ, ჩემთვის უკვე ნაცნობი სახის გამოკრთომამ.

      თქვენი მონა მორჩილი მსახური გახლავართ! ვეუბნები, ასეთად გიცნობდით და სასიამოვნოა, რომ აქ ამ დარბაზში, პრივატისიმუმს მიტარებთ რადგან მიმიკრიამ აგრე გარდაგქმნათ, იმედია ახლა მაინც დამიკმაყოფილებთ ცნობისმოყვარეობას და სულ იოლად დამიმტკიცებთ, რომ ჩემგან დამოუკიდებლად არსებობთ, თუ მხოლოდ ისეთ რამეებზე კი არ მესაუბრებით რაც…

- საჭმელს მოვიტან და მოვალ, შენ ხომ არ გცივა?

- არა შვილო.

- კარგი, მალე დავბრუნდები.

      კარის ხმას დაუცადა და შემდეგ ტელევიზორისკენ გადაბრუნდა.

"როგორც სინოპტიკოსები იუწყებიან, ჩვენს რეგიონში ძლიერი ყინვე..."

* * *

- გამარჯობა, ორი ქილა მაწონი მომეცით და ის 800 გრამიანი შეკვრა წიწიბურა თუ შეიძლება - უთხრა დახლიდარს და 5 ლარიანი გაუწოდა.

- იცით, მაწონი გაძვირდა და...

-…

      ხანდახან ვფიქრობ და უკვე უფრო ხშირადაც რა სჯობს, იფიქრო და ეძებო თუ ფიქრისგან და ყოველივე შეგრძნებისგან გათავისუფლდე რათა სიმყუდროვე და სიმშვიდე ჰპოვო. "არა სიცოცხლე, არა სიკვდილი, არამედ რაღაც სხვა" - ნეტავ თუ არსებობს ეს სხვა?! სად?! და როგორ მიუახლოვდე?! ეჰ, ეგ კი არა ჯერ ის ვერ გაგვირკვევია სიცოცხლე რა არის, ვერც ის სიკვდილი რაა. და ქიმერებს და წარმოსახვებს სდიე როგორია... მაგრამ გინდა არ გინდა საზრისზე, აზრზე, მთავარზე,…

      ცხოვრებაზე შენეული წარმოდგენა გქონდა, აღვსილი იყავი რწმენითა და მიზნებით, თავს დასდებდი საგმირო საქმეებისთვის, არ შეეპუებოდი მსხვერპლსა და ტანჯვას მაგრამ მერე თანდათან დაინახე, რომ ამქვეყნად არავინ მოითხოვს შენგან გმირობას, მსხვერპლის გაღებასა და სხვა ამგვარებს, რომ ეს ცხოვრება გმირობითა და თავგანწირული საქმეებით აღსავსე პოემა როდია! დიახ, მივხვდი, რომ ჩვენი ცხოვრება თურმე ერთი პატარა ბიურგერული სენაკია, სადაც ადამიანები სავსებით…

      ძრწოლა ადამიანის ის იშვიათი, მაგრამ უაღრესად ადამიანური მდგომარეობაა, როცა მისი მზერა ერთბაშად გაარკვევს ყოველდღიურ ცხოვრებაზე გულდაგულ წაფარებული ილუზიის საფარველს და ამ ცხოვრების სახით, რაობისა და ყოფნის ნაცვლად არარაობასა და არყოფნას დალანდავს. როგორც ასეთი, ძრწოლა ადამიანს საშუალებას აძლევს ყოველდღიური ცხოვრების წესს, ანუ მან-ის ხელმძღვანელობით ცხოვრებას განუდგეს, თავის თავს დაუბრუნდეს, ყოფნის საკუთარი შესაძლებლობები აღმოაჩინოს, საკუთარ…

      კაცობრიობის ისწორია ჭამით იწყება და ეს მოთხოვნილება ადამიანში ერთ-ერთი ყველაზე ძლიერი ინსტიქტია, რადგან პირდაპირ უკავშირდება სიცოცხლეს! ცხადია, არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ "არა მხოლოდ პურითა ცხონდების კაცი", ისტორიას ისიც ახსოვს, საჭმლის გამო როგორ ჭამდნენ ერთმანეთს ადამიანები, პურს კი არა - ერთმანეთს. და რა?! რამე შეიცვალა? დღევანდელი ჩვენი ცხოვრებაც მხოლოდ საჭმლის მოპოვება არ არის, ჭამა და ჭამა. გაუმაძღარობის კიბო…

      შობა-ახალი წლის პერიოდში, დეკემბრის მიწურულიდან იანვრის პირველი რიცხვების ჩათვლით, განსაკუთრებით პოპულარულდება კალენდრის საკითხი. შობა 25 დეკემბერს უნდა აღინიშნოს თუ 7 იანვარს? რატომაა რომ ზოგიერთი ეკლესია 25_ში აღნიშნავს ზოგი 7_ში და ზოგიერთი საერთოდ 6_ში? 7 იანვარს ვზეიმობთ შობას და ვმღერით ოცდახუთსა დეკემბერსაო და ა.შ. პასუხად მოისმენთ - ტრადიციაა ასეთი; 25_ში კათოლიკური შობაა - 7-ში მართლმადიდებლური და ბევრ სხვას. საბოლოოდ, მაინც…

      მიკითხავს, რატომ არის, რომ თუნდაც მძიმე წარსული ჰქონოდა ადამიანს, მოგონებისას მაინც ნოსტალგია, მონატრება, სევდა ეპარება? ერთი და ყველაზე მარტივი პასუხი ასეთ დროს, რაც თავში მოდის, ესაა - ახალგაზრდობა! დიახ, შესაძლოა მრავალი განსაცდელი, ჭირ-ვარამი გამოევლო კაცს ახალგაზრდობაში, მაგრამ ასაკის მატებასთან ერთად, თუნდაც ახლა მშვიდად და უშფოთველად ცხოვრობდეს, მაინც ის ახალგაზრდობა ურჩევნია, ჭირ-ვარამიანი. ეს ძალიან მარტივია და ძნელიც არ უნდა იყოს…

      პირადად მე არაფერი მექნებოდა საპრეტენზიო, რომ არსებობდეს საახალწლო ბუჩქი, თუნდაც ტუია სამკუთხედად გაკრეჭილი, ან თუ იქნებოდა ფიჭვი, ან ბარაქის ხე (ეს უკანასკნელი გაცილებით ლამაზია, ვიდრე წიწვები, მითუმეტეს ხელოვნური. ეგეც არ იყოს, ბარაქის ხე ქოთანში ისედაც თავმომწონედ ხარობს), სულაც კაქტუსი, წარმოიდგინეთ კაქტუსის გაოცებული სახე, როცა საახალწლოდ მორთავდნენ და თოვლის ფიფქებს მიაფრქვევდნენ - ხელოვნურს.

      ადრე, უკვე…