გუშინ ნიაზს ვუსმენდი.. ასეთი სიმღერა აქვს "ამპელოგრაფია".. რამდენიმე სიტყვა კი, მოსაწონებელი და დასაფიქრებელი!

 მნიშვნელოვანია, რომ ადამიანმა გააცნობიეროს, რა აზრი აქვს მის ცხოვრებას, რატომ მოვიდა იგი ამქვეყნად. ამასთან, მან უნდა გააცნობიეროს ცხოვრების კულტურა დაბადებიდან გარდაცვალებამდე…  

 ჩემი, შენი, ჩვენი ვალია!…

წუხელ თოვდა,

ნეტავ ჩემთან რად არ გაჩნდი,

გენახე და ძილში თბილად დაგეხურე...

მე ავდექი პირველ თოვლზე განთიადში

და ვეძებდი შენს პატარა ნაფეხურებს.



დაეყარა სახლებზე და ვერის გზაზე

თოვლი, თეთრად დასახული,

ასე თეთრად, გულუბრყვილოდ ჰყვავის ასე

იმერეთში ტყემლის ხეზე გაზაფხული.



ჰყვავის ასე,

და განთიადს მიხალისებს

ეს ზამთარიც, დეკემბერში თოვლის ხვავი,

ის თბილისის ხეივნებში კიპარისებს…

გიგია ბუბუნაურის ძმადნაფიცი(მწერლის რვეულიდან)

თოვს.

რძისფერი სიმყუდროვეა ბუსარჭილის ფერდობზე ჩამომდგარი. მარტო თოვლის ფანტელები შრიალებდნენ ჩუმად, ჩუმად, ჩუმად, ზეცის გალობასავით.

 მერე არწივის ყეფა გაისმის: ერთხელ, მეორედ, მესამედ. არწივი გაჩუმდება და ისევ სიწყნარე ჩამოდგება ბურსაჭილის ფერდობზე.

თოვს

.თორმეტი წლის გიგია ბუბუნაური ქვენამთისაკენ მიუყვება აღმართს. მხარზე მამისეული თოფი ჰკიდია.ზემოთ, გორზე ადგილის დედის სალოცავია. გიგია სხვა მხარეს მიდის.…

მე არ ვისწორებ არც საყელოს და არც სახელოს,

მე არ ვშლი ქოლგას, წვიმას რომ არ გაუსკდეს გული.

ვიქნები ასე უპირსახო და უსახელო,

ქალაქის მტვერი, ანამც ღრუბლის პატარა ქულა..

არ მინდა მთვარე, მზეც კი არ ღირს ჩვენს შორის დავად,

ყველა მიგნება დღეს უბრალოდ სენტიმენტია,…

სხვადასხვა სუროგატის სახით და ტემპერემენტის მიხედვით ჩვენი აზრი,გრძნობა და ვარაუდი სულს ყველგან და ყოველთვის გულისხმობს.ახალგაზრდობაში ერთგვარი დაურწმუნებლობით,მაშინაც კი,როცა ისეთ საქმეს ვაკეთებთ,რაც აუცილებელია,ხანდაზმულ ასაკში გვიკვირს რა ცოტა შევძელით იმ საქმეთაგან,რაც მიზნად გვქონდა.შუახნის ასაკში ამით ვიმშვიდებთ:მერე რა,რომ ცალ-ცალკე აღებულს ყველაფერს ვერ გავამართლებთ,რასაც ვაკეთებთ ჯანდაბამდეც გზა ჰქონია ყველაფერს-ჩვენ მაინც მაგრები ვართო,ან თავად სამყაროც ხომ ისეთი არ არის,როგორიც…

ანუ შევჭამოთ პატრიარქი (ცოცხლად)!

(პიროვნულად, ფოტოზე გამოსახულ არცერთ ადამიანს არ ეძღვნება ეს პოსტი!)

2013 წლის 7 ნოემბერს მოსკოვისა და სრულიად რუსეთის პატრიარქ კირილესა და სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქ ილია II-ის ლოცვა-კურთხევით მოსკოვის სასულიერო აკადემიაში შედგა შეხვედრა,სადაც რუსეთის მართლმადიდებელი ეკლესიის სასწავლო კომიტეტისა და მოსკოვის სასულიერო სასწავლებლების თავმჯდომარემ, ვერეის მთავარეპისკოპოსმა ევგენიმ და თბილისის სასულიერო აკადემიისა და სემინარიის რექტორმა პროტოპრესვიტერმა გიორგი ზვიადაძემ ხელი მოაწერეს ხელშეკრულებას ურთიერთთანამშრომლობის…

თამარ თუმანიშვილი (თუმანოვა)

       ცნობილი მსახიობისა და ბალერინას თამარა თუმანოვას დედა ევგენია დიმიტრის ასული თუმანიშვილი ხელთუბნელი თუმანიშვილების შთამომავალი იყო. 1918 წელს ფეხმძიმე ევგენია მეუღლესთან – რუს სამხედრო კონსტანტინე ზახაროვთან ერთად რუსეთის გავლით ჩინეთში ემიგრაციაში გაემგზავრა. გზაში ინფექციური დაავადებისგან მეუღლე გარდაეცვალა.…

- რა უნდა ჰქონდეს ქალს კარგი?

- ქალს? - სამი რამ უნდა ჰქონდეს კარგი - ხასიათი, ტან-ფეხი და სახე.

- რაღა ახლა მოგინდა სიმარტივე? - თუმცაღა სწორი კია...

- ეგრე თუა, უფრო მარტივად უნდა გეთქვათ.

- როგორ მაინც?

- როგორ და: ხასიათი და გარეგნობა. თუმცა "ტან-ფეხი" გარეგნობაზე მოკლე სიტყვაა... ასოების მხრივ... უი, ჰო, სახე როგორ დამავიწყდა?

- მაშინ თქვენ სცადეთ...

- ნამდვილ ქალს... მისი გამოჩენიდან დავიწყებ, კარგი... ნამდვილი ქალი ფეხაკრეფით უნდა…

სადაც ოქროსფერი მზის ქაფია,

თორღვაის ცხენი იქ აბია,

ჯაჭვი ძაგანისა მიაბნია

ჟამმა გზა-ბილიკებს უცნობს...



არც შენ დაბერდი გუდანის ჯვარო

არ დაგიბერდეს ყმანია

შენს კარზედ აუარებლად

საკლავიც მოგვიყვანია



დიდია გუდანის ჯვარი

თანაც ბევრი ყავს ყმანია

მის კარზედ შემოვკრებილვართ

ფიცვერცხლ ნაჭამი…

       ეკლესიაში ჩემი პირველი მისვლა მახსოვს ძალიან კარგად. როდესაც ეკლესიაში მივედი მე ვიყავი  3 წლის და კარგად მახსოვს ამ დღეს დაემთხვა წმინდა გიორგის ხსენების დღე. ჩემი განცდა მახსოვს ძალიან კარგად. მე ძალიან მომეწონა ეკლესია და რაღაც ფანტაზიაც შემექმნა ეკლესიაზე, რა თქმა უნდა ბავშვური. აქედან მოყოლებული ჩემთვის ეკლესია არის ყველაზე უწმინდესი რამ, დამამახსოვრდა ეს დღე იმიტომ უფრო კიდევ, რომ იყო ჩემი წმინდანის  ხსენების დღე... ყველა ქართველი წმინდანის ხსენების…

უხდება ოქტომბერს ქარი და სიცივე,

ხო, ნარინჯისფერი ფოთლებიც უხდება

ფინჯანი ჩაიც და მერე დავიძინებ,

თორემ ფანჯარაში თანდათან მუქდება

ჩრდილები რომლებიც სულ შენი მგონია...

დღეს ისევ მოვყევი ქუჩაში ბოდიალს,

ქარებმა წამართვეს ფერადი ქუდი და

ქუჩიდან ქუჩაში,ბაღიდან ბაღებში

მთელი დღე გიჟივით,გიჟივით დავდევდი

და მაინც გამექცა...იმდენი ვიტირე...

ახლა გაცვეთილი წიგნის ფურცლებია

თავშესაფარი და ბედის ირონიაც,

თითქმის…

წამოდი ცაში,

მაგ სნეულ სხეულს,

მე ვუდასტაქარებ შუქის ლექსებით;

მზეს მაცოცხლებელს გამოვთხოვ სხივებს,

მაინც გამოვთხოვ,

არ მოვეშვები!

და თუ მნათობი მაინც გაკუშტდა,

არ გაიმეტა შენთვის…

       მე-3 დღეა აღარ დაურეკავს, ალბათ ვარჯიშობს, ჯერ კარგად არ იცის ფრენა, თანაც ჯერ მოკლე ფრთები აქვს, სულ 4 დღეა რაც წავიდა, თუ სწრაფად ფრენის შეჯიბრში მიიღებს მონაწილეობას აუცილებლად გაიმარჯვებს, მიუხედავად მისი მოკლე ფრთებისა, მე დარწმუნებული ვარ. შემპირდა რომ ფრთებს მეც დამახვედრებს, როცა ავალ, ნამდვილ ფრთებს, ოღონდ მასსავით რომ არ გამიჭირდეს მათ გამოყენება, იქ წასვლამდე ფრენა უნდა ვისწავლო, მითხრა რომ დასაწყისისთვის აქვე შემიძლია დავიწყო სწავლა.

      მისი ხმა მავიწყდება, თუ…

       ერთმა ძალიან საინტერესო ადამიანმა მითხრა: – როცა ცნობილი და დიდი ადამიანის სახელი გქვია, შენც უნდა ეცადო ეს სახელი მთელი ცხოვრება ღირსეულად ატარო"–ო.

       თავიდან ვიფიქრე, ნორმებით, ღირებულებებით და მორალით ისედაც საკმაოდ დახუნძლულ გარემოში, დამატებითი პასუხისმგებლობების ქონა არც თუ ისე ადვილი საქმეათქო... მერე გადავწყვიტე, გამეგო ვისი სახელი მერქვა და ირონიითა და…

ბერი გაბრიელი †

ზეცავ ჩვენს შორის საღამო ჩადგა,

ბინდის ბილიკით შეგვიწყო ხელი.

საკუთარ თავთან ვთამაშობ ჭადრაკს

და ვგრძნობ, რომ მალე შამათი მელის!

ანგელოზს ფუჭსა, ლამაზს და ამაყს

მოაქვს ბჭე ფიქრთა, რომ გასცეს ველურს.

ნუ აკვირდებით დატენილ იარაღს,

მე თავს არ ვიკლავ, მე ვიკლავ სხეულს.

საკუთარ თავთან ვთამაშობ ჭადრაკს,

სულ ერთი დღის ვარ, ბრმა, ყრუ და უქმი.

ჩემს თეთრ აკვანთან დემონი დადგა

და გაღიმებულ თოჯინას მჩუქნის.

საკუთარ თავთან ვთამაშობ ჭადრაკს,…

მათთვის ქვეყნის ისტორია

იწყებოდა თავიდან,

მამის კვალზე დაგეშილი

შვილიც ომში წავიდა,

იქნებ ესეც ბედი იყო,

ბედი შეურიგალი

ვერაგულად თავს დაგვატყდა

ორი ომის გრიგალი,

შეეწირნენ საქართელოს,

დარჩნენ როგორც გმირები,

არ მოაკლდეს ჩვენს მიწა-წყალს

მსგავსი…