კაცი: რად გინდა კიდევ ერთი შავი ფეხსაცმელი?

ქალი: შავი არ არის, ლურჯია.

კაცი: რა მნიშვნელობა აქვს. ნამდვილად გჭირდება კიდევ ერთი წყვილი ფეხსაცმელი?

ქალი: დიახაც, ყოველთვის მინდოდა მუქი ლურჯი ფეხსაცმელი მქონოდა, თან ასეთი.

კაცი: კი, მაგრამ ზუსტად ასეთი არ გაქვს ის ზებრას ფეხსაცმელი?

ქალი: ლეოპარდი!

კაცი: რა მნიშვნელობა აქვს. რად გინდა კიდევ ერთი წყვილი?

ქალი: იმიტომ, რომ ლურჯი არ მაქვს.

კაცი:…

ხანდახან, მაინც დავფიქრდები ხოლმე,

ჩემი დღეებიდან

რომელი მენატრება ყველაზე მეტად.

და ისევ იქ მივდივარ.

შუა შემოდგომის ბოლო დღესთან.

ყოველთვის,

როცა გავდივარ ადგილებს,

რომლებმაც ერთად დაგვიმახსოვრეს,

ფეხებში მედებიან მოგონებები,

და ნაბიჯარეულს ისევ მინდება

შეუჩერებლად ვიარო.

შენი თითების შეხებამდე.

ისევ დადგება…

      სულს თავისი სხეული გააჩნია და ის შეიძლება გტკიოდეს, რადგან რაღაცას განიცდი, შეიძლება გეზიზღებოდეს, რადგანაც თავს სრულფასოვნად ვერ გრძნობ. შეიძლება გიყვარდეს კიდეც, რადგან ფიქრობ მიმქრალი სანთელივით ბჟუტვა არ შეგიძლია, ფეხზე წამოდგები და ცეცხლი ხელახლა გეკიდება...

      ამოისუნთქე, ეს ხომ ცხოვრებაა...

      შენ არაფერს იწონებ და იწუნებ, არავის კიცხავ, რადგან გგონია, შენი ასეთი დამოკიდებულება ცხოვრების მიმართ მეტად უაზრო…

      მზე თეთრ ნაბადში გახვეულიყო, ციდან ცვიოდა თეთრი ფანტელები და ნაზად ეფინებოდნენ ყველაფერს, რაც კი შეხვდებოდათ გზად. ისე ბარდნიდა, აღარაფერი ჩანდა გარშემო, ადამიანსაც ვერ ნახავდით, ძლიერი ყინვის გამო ყველა თბილ კერას შეფარებოდა. მხოლოდ ერთი კაცი ჩანდა, სოფლის ორღობეში მომავალი, ძონძებით ადვილად მიხვდებოდით რომ გაჭირვებული…

      მღელვარეა ზღვა... დუმილით შემომცქერიან ლურჯი ზღვის ტალღები. ირგვლივ სიჩუმეა... სიცარიელე. ქვის ლოდზე მჯდომი ფიქრებში ვარ გართული. უცებ ვდგები და მივდივარ... მივუყვები ზღვის უკაცრიელ ნაპირს. მინდა წავიდე შორს, სადაც ვერავინ მომძებნის და ვიქნები ჩემთვის, ჩემს ფიქრებთან და ოცნებებთან განმარტოვებული. მივდივარ და უცებ ხმა მესმის: "გააგრძელე გზა, იარე და სიყვარულს იპოვი." ვისი ხმა იყო?! ნუთუ თვით ღმერთმა ჩამომძახა ზეციდან. და კვლავ…

      სისხამ დილით, როცა ჯერ კიდევ ხელოვნური განათებით ბრწყინავდა ქალაქი სანკტ-პეტერბურგი, მე და ჩემი მამიდაშვილი სკოლაში წასასვლელად გამზადებულნი ქუჩაში გავედით...

      სიცივისგან გათოშილნი გაჩერებაზე ავტობუსს ველოდით... ქალაქში ახალი ჩასული ვიყავით, მაგრამ ეს ჩემი პირველი „სტუმრობა“ არ იყო ამ ქალაქში, თუმცა იმ განსხვავებით რომ ახლა სწორედ იმ ასაკში ვიყავი, როცა ცნობისმოყვარეობა იღვიძებს მოზარდის სულში, ამიტომ გაფაციცებით ვაკვირდებოდი…

რომ დაინახო და გაგიხარდეს,
რაღაცა მაინც უნდა გიყვარდეს.

რაღაცა მაინც უნდა გჯეროდეს -
ნაძალადევად რომ არ მღეროდე.

ტყუილუბრალოდ რომ არ იღწვოდე -
რაღაცა მაინც უნდა იცოდე,

რაღაცა მაინც უნდა გახსოვდეს -
რომ არ დანებდე მტერს არასოდეს.

      გამარჯობა! მე არავინ ვარ. ზოგი ფიქრობს, რომ ღმერთი ვარ. ზოგიც სატანას მეძახის, ზოგს ანგელოზი ვგონივარ, ლამაზი თეთრი ფრთებით. მაგრამ სინამდვილეში არც არავინ ვარ, უბრალოდ არ ვარსებობ. მე უბრალოდ შენ ვარ. აი შენ კი ვერ ხვდები, რომ შენ მე ხარ. ჩვენ განუყოფელნი ვართ...

      ძალიან სასაცილოები ხართ ადამიანები. სიბნელეში ცხოვრობთ და სულ სინათლის ნაპერწკალს ეძებთ. გიყვართ მზე, მაგრამ უფრო მეტად მთვარე, რომელიც მზის სხივს ირეკლავს. შეხედეთ რა…

      იღვიძებს საქართველო, მაგრამ მგონი ისევ ძილი ჯობდა. ღამეს კი არც უძინია თურმე და არც ბევრისთვის მიუცია ძილის უფლება. თავისი და იმ სხვათა უძილობის სასჯელი რამდენიმე ადამიანში საუკუნო ძილით აანაზღაურა. გაღვიძებულთა კითხვები, პასუხები, ახსნა-განმარტებები, დაიწყო მტყუან-მართლის გარჩევა, რატომღაც მიიჩნიეს რომ დამნაშავე ერთ ან რამდენიმე ადამიანს შორის უნდა ეძებონ, ხოდა მთავრობამაც ეს საქმე სასამართლოს გადასცა განსახილველად, დაიწყო ბრალდებათა სესია.…

უმბერტო ეკოს შემოქმედებიდან:

      ხშირად მაფიქრებენ ადამიანები დიდი ცოდნით, ცხოვრებისეული გამოცდილებით და თავიანთი ყოველდღიურობით. რას ნიშნავს ცხოვრობდე თანამედროვე სამყაროში? ესაა იცხოვრო ინფორმაციის ნაკადის ქვეშ, სადაც ყოველდღიურად, შენგან დამოუკიდებლადაც კი უსარგებლო და ხანდახან სასარგებლო ინფორმაციის მთელი ოკეანე გეღვრება თავზე, მაგრამ ამის მიუხედავად, ადამიაინები მაინც დადიან კონკრეტულ ადგილებში სწავლის მისაღებად, ცოდნის დასაგროვებლად.…

      კვირას, 28 ივნისს თბილისის სიონის ტაძრის მრევლმა მოილოცა ყინწვისისა და სარკინეთის მამათა მონასტრები, რომელთა ფოტოებსაც ქვემოთ გთავაზობთ.

      ყინწვისის წმინდა ნიკილოზის სახელობის ტაძარი მიეკუთვნება მე-12-13 საუკუნეთა მიჯნას, მისი სახელგანთქმული მოხატულობა - მე-13 და მე-15 საუკუნეებს. ყინწვისის ღვთისმშობლის სახელობის ტაძარიც აშენებული უნდა იყოს მე-12-13 საუკუნეთა მიჯნაზე, მოხატულობაც თითქმის იმავე დროისაა. მისი მხოლოდ საკურთხევლის…

      ერთი კითხვა მაწუხებს მთელი დღეა. არ ვიცი, აქამდე არ მიფიქრია, რატომ არის დაბადების დღე დღესასწაულთან დაკავშირებული? რატომ ვზეიმობთ ან გვიხარია ჩვენი დაბადების დღე? სანამ პატარა ხარ საჩუქრები გახარებს შესაძლოა, ტორტი და ა.შ. მოკლედ, ირგვლივ სამყაროს ვერ ამჩნევ, მაგრამ რეალურად იბადები ამ ქვეყნად ტანჯვისთვის, ტკივილისთვის, ბრძოლისთვის, თავის შენახვისა და გატანისთვის.

      ასეც თუ ისეც, მაინც გვიხარია დაბადების დღე, ზოგჯერ საკუთარზე…

წმიდაო, გვიწყალენ,

წმიდაო, გვიფარენ,

წმიდაო, გვინათენ

გზანი სავალნი,

შენდა მავალნი ნათლისანიო,

და აღადგინენ ქმნულნი შენნი,

და განგვარიდენ

გზათაგან ბილწთა, ყოვლადუღირსთა

ცოდვისათაო.

აჰა ესერა, ძმანო, მხილველნი

ქრისტეს გაცემის,

აჰა ესერა, ძმანო, მკიცხველნი

ფიცხელს დაცემის,

საქმეთა ბნელთა ღალატისათა

მოვიძაგებდეთ.

განვიმტკიცებდეთ ფერხთა ჩვენთა.

განვიმტკიცებდეთ,

სლვად…

     ვაგრძელებ დანაპირების შესრულებას და პაპ ბენედიქტ XVI_ის კარდინალობის დროინდელი წიგნიდან „შესავალი ქრისტიანობაში“ გთავაზობთ მეორე ამონარიდს...

     პირველი როგორც გახსოვთ…

      რაჭაში მოგზაურობისას, სხვადასხვა ეკლესია მონასტრები მოვილოცეთ. ამ პოსტში ბევრი შესანიშნავი და გასაოცარი ფრესკაა, რომელმაც ნახვისას აღფრთოვანებაში მოგვიყვანა და მინდა თქვენც გაგიზიაროთ.…

     მეცხრამეტე საუკუნის 60-იან წლებში გამოიცა ერთი ნაწარმოები, სადაც წააწყდებით საინტერესო დიალოგს. დიალოგი იმდენად საცნობლად ღირებულია, რომ XXI საუკუნეში 15 წლის შებიჯების შემდეგაც ჩვენს ყოველდღიურობაში ძალიან აქტიუალურ საკითხებს განიხილავს.

გაეცანით:

     "უნდა მოგახსენოთ, აგერ თითქმის ათი წელიწადია, დედაქალაქში აღარა ვყოფილვარ. ეს ჩვენი ახალი ამბები, რეფორმები, იდეები, ყოველივე ეს პროვინციამდეც…

თვალით ამოხეული და გულზე ამოტვიფრული ციტატები

მერი ოლივერის შემოქმედებიდან: