მე რომ გავორებულიყავი

შენ რას იზამდი?

რომელს ამირჩევდი? –

მე - შენებურს თუ მე - ახლებურს?

რას გასამებულხარ?

უარმყავი ოთხჯერ ზედიზედ ან გამითვალე

ჩურჩულით.

გამომიწოდე შენი ხუთი თითი…

რამდენჯერ მიფიქრია

წვეთოვანით შემეყვანა ჩემი სიყვარული შენ

ძარღვებში

რომ ვნებისაგან გაგიჟებულს ვენები მოგეფხანა.

მაგრამ, მერე შემეშინდა

ქავილი უსიამოვნო ალერგიაში არ გადაგზრდოდა და

აკვიატებული იდეის დროული…

სულში ჩამხედე... ხედავ?

რა ფერებია სულში

ახლა რომ იყო, ჩემთან

ჩაგიხუტებდი გულში

დამიძახებდე ნეტავ

დღესაც, როგორმე გავძლებ

ოღონდ, ვისუნთქო შენთან

და შენი ცქერით გავძღე

ზეცას ახედე… ხედავ?

ობლად დარჩენილ ღრუბელს

როგორ მტკიოდი მე და

როგორ, მიყვარდი წუხელ

და საოცარი დილა

თენდება, შენით მთვრალი

თვალებს, მისველებს წვიმა

ცრემლის ატყვია კვალი

წარსულს, ფეხდაფეხ მივდევ.…

       რამდენიმე დღის წინ, 3 ივნისს, საქართველოს სამოციქულო ეკლესიის საპატრიარქო რეზიდენციაში შედგა საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის ეპისკოპოსთა წმინდა სინოდის კრება. კრების დადგენილება გამოქვეყნდა საპატრიარქოს ოფიციალურ ვებ გვერდზე რომელსაც უცვლელად გთავაზობთ! 

       კრებას თავმჯდომარეობდა სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქი,მცხეთა-თბილისის მთავარეპისკოპოსი და…

სარკმელს ატუზულამა..

ჭიქა ყავით ხელში,

ფურცლებს მოვაბნიე ისევ შენზე ლექსი....

ჩემი მუზა შენ ხარ,ლექსის შემოქმედი.

მე კი გეფერები ჩემი სტრიქონებით,

რითმში ჩავატიე ჩუმი მელოდია,

ლექსად გადმოგეცი ჩემი ემოცია..................

       ბადრი გაბრიჩიძე, 62 წლის, წარმოშობით ტყიბულიდან. საცხოვრებელი ადგილი- ქ. თბილისი, მოსკოვის გამზირი, კორპუს N36- თან მდგარი შავი „ვოლგა“... დიახ, შავი „ვოლგა“... როდესაც მითხრეს, რომ ეს ადამიანი მანქანაში ცხოვრობდა, ვერ დავიჯერე და გადავწყვიტე, საკუთარი თვალით მენახა. ადგილზე მისული გავოგნდი: ზედ გზის პირას, #36- ე კორპუსის კუთხეში უკრაინული ნომრების მქონე მანქანის უკანა სავარძელზე ასაკოვანი მამაკაცი იჯდა და სადღაც სივრცეში იყურებოდა... როდესაც მასთან მივედი და ვუთხარი, რომ ჟურნალისტი…

      ღამეა, წვიმის ხმაურმა და ნოსტალგიურმა სურნელმა, ღამისეული სიმყუდროვე შემოაფრქვია ნაცრისფერი გარემოდან საძინებელში.. როგორც ყოველთვის ჩაფიქრებული ვარ, ბევრს ვფიქრობ და ვწყდები გარემოს.. რიტორიკული კითხვები კი თან დამყვება.. მაინც რა იწვევს ადამიანში სიცარიელეს?! მარტოობას?! როცა უამრავი ადამიანი გყავს გვერდით, რომლებიც სითბოთი და სიყვარულით განებივრებენ, მაგრამ თავს მაინც დაცარიელებულად და გრძნობაგამოცლილივით გრძნობ.. უცნაურია.. გაგეცინა არაა?? შენ ხომ…

იცი, წუხელის როგორ მესიზმრე?

ჩემსკენ გაწვდილი თბილი ხელებით....

თითქოს რაღაცას მეუბნებოდი

მე კი ვერაფრით, ვეღარ ვხვდებოდი,

თითქოს დაკარგეს სიტყვებმა ძალა,

დავკარგეთ რწმენა უსიტყვოდ თქმულის

ვეღარ ვიჭერდი, იმ მზერას შენთან,

რომელიც ძალას მმატებდა სულში.

ერთი იმედი მქონდა მე იმის,

რომ შენი ხილვა…

როცა გულის ხმაური არ გაძინებს,

როცა თითებს შორის ნაპრალებში

მთვარის შუქიც ვეღარ აღწევს..

როცა ოთახი მონატრებით ვეღარ სუნთქავს..

როცა სისხლში გარეული ფიქრები

ვენიდან ვენაში ინაცვლებენ..

მოგონებები პულსში ფეთქავენ და

ისევ ხედავ გადამფრენ ფრინველებს,

მიუხედავად იმისა, რომ ღამეა..

მიფრინავენ სადღაც..

-მდე -ს გარეშე...

აკვირდები ფარდას და იცი,

რომ ქუჩაში გამვლელმა

შეიძლება შენი სილუეტი მაინც…

სიკვდილს თვალებში ჩავხედე, სიკვდილმა თვალი ჩამიკრა,

შემომხედა და მამძახა დღეს არა ხვალე წაგიყვან.

ბევრი ვიფიქრე ძალიან, ფიქრებში სად არ აღმოვნდი,

ჩემს თავს ვუთხარი გეყოფა, სათქმელი თუ გაქ წარმოსთქვი.



დღეიდან მხოლოდ დღეს ვცოცხლობ, დღეიდან ხვალე არ მინდა,

დღეიდან უნდა იცოდე-რაც იყო უკვე წავიდა.

ისევ თვალებში ჩავხედე, სიკვდილმა მითხრა რა გინდა?

ვუთხარი თან წამიყვანე მე აქ სიციცხლე არ მინდა!



             …

მსოფლიო, რომ დღით დღე ვითარდება და იცვლება ალბათ ამაში ორი აზრი არ არსებობს, თუ რა ხდებოდა წარსულსი ამას ან ზველი ვიდეო მასლაბეით, ან ფოტობით ვგებულობთ... ამიტომ გარკვეული პერიოდის განმავლობაში ისეთი რამ ხდებოდა ალბათ არც კი გავიფიქრებიტ, ამიტომ თავლი გადავავლოტ წარსულ მოვლენებს...

1. ის დრო, როდესაც ყველა მამკაცი ქუდს ატარებდა…

ხუთი საათია გამთენიის...

აღარ მიკვირს, ჩვეულია...

ღამის ძილს ვდარაჯობ...

სიჩუმეში ისევ უხმაუროდ გაისმის

ჩემი გაცრეცილი სუნთქვა...

როგორ მოვიტყუო,

არ მცივათქო,

როცა ხელებიდან

ლურჯი ვენებიც კი სიცარიელეში გაიკრიფა...

როგორ მოვიტყუო,

რომ ყველაფერი გენიალურადაა,

როცა ყელში ცრემლები კი არა,

ცხოვრება მეჩხირება...

როცა ჰაერის ნაკლებობისგან

ნეკნები მტკივა და

თანდათან სიზმრისეულ ლანდს…

გვიანბრინჯაო-ადრერკინის ხანის აღმოსავლურ-ქართული კერამიკა

       როგორც ცნობილია, აღოსავლეთ საქართველი მეტად მდიდარია კერამიკური წარმოებისთვის საჭირო ნედლეულით და აქ მცხოვრები ხალხიც უძველესი დროიდან მოკიდებული ინტენსიურად მისდევს თიხის ნაწარმის დამზადებას. გვიანბრინჯაო-რკინის ხანაში თხას ფართო გამოყენება აქვს, ადამიანი თხისგან ყველაზე დიდი რაოდენობით…

კოლხური  ცული

       ძვ.  წ.  II_I     ათასწლეულის  მიჯნაზე  ბრინჯაოს  მეტალურგია     ამიერკავკასიაში განვითარების  უმაღლეს  საფეხურს  აღწევს.  შესაბამისად,  ათასწლეულის  პირველ საუკუნეებში მხატვრულად დამუშავებული ლითონის ნაწარმის არსებობა საყოველთაო ხასიათს ღებულობს, შესრულების…

მოკლედ შენ ასეთი "პოსტუკა" არ გეკადრება და ამაზე ბევრად გრანდიოზული რამის ღირსი ხარ, მაგრამ ეს "ნაუცბადევი" რაღაც მაინც უნდა გამეკეთებინა ☺ ბოლობოლო გაგაცინებს მაინც :D

ე.ი ვინაიდან და რადგანაც ყველა წესისა და კანონის მიხედვით ყველას აქვს დაბადების დღის აღსანიშნავი ერთი დღე, მეც წინასწარ მოვაგროვე ხალხი რათა შენთვის მოელოცათ ეს დღე ☺ (ანუ ეს დავწერე იმ იმედით,…

ამ აპრილის ფონზე, არ დადგება დარი,

არ შეწყდება ალბათ საშინელი ქარი,

მე ყველაზე მეტად მიყვარს ერთი ქალი

მას კი კვლავაც ისე უყვარს მისი ქმარი.



ზოგჯერ ვნატრობ დილით, გაგაღვიძო კოცნით

მაგრამ ალბათ იმ წუთს შენ სხვა კაცი გკოცნის.

საძინებლის კარებს ღამით ღიას ვტოვებ,

იქნებ დილით ჩემთვის სასწაული მოხდეს.



არ მსურს დაჯერება, რომ შენ ჩემი არ ხარ

არ მსურს იმის ფიქრი რომ სხვას ცოლად ყავხარ.

მინდა დილით კარგო გიკოცნიდე…