ახალგაზრდა სტუდენტი Jirka Vaatainen_მ დახატა ადამიიანები, რომლებიც დისნეის გმრიებს ძალიან გავდნენ..…

ვიწყებ - კოცნით...

ვეძებ - ადამიანებს.

მჭამს - სევდა...

ვკარგავ - ნარკომან მეგობრებს

მიკვირს - გულგრილი ადამიანების

უარვყოფ - შურს და სიძულვილს.

ვინახავ - მხოლოდ მოგონებებს

ვივიწყებ - ადამიანების ცუდ…

1.შიშის ფსიქოლოგია(რამდენიმე მოკლე ისტორიის მაგალითზე);

2.განქორწინება --- დასასრული თუ დასაწყისი?

3.ფსიქოსომატიკა --- რა არის ეს?

4.დეპრესია --- ღირებულებების გადაფასება თუ დაავადება?  

5.ნერვოზი --- მე-20 საუკუნის დაავადება.

6.კონფლიქტის…

       და წვიმდა ისე როგორც უნდა ეწვიმა... სველდებოდა დედამიწა ისე როგორც უნდა დასველებულიყო და ქროდა ქარი ისე როგორც უნდა ექროლა... მხოლოდ მე ვიჯექი მარტო და ვერ ვწერდი ისე როგორც უნდა დამეწერა, რადგანაც ასოებს შორის დედის სახელი ირეკლებოდა და არ მინდოდა რამე სტკენოდა... გარეთ წვიმს და მასთან ერთად ჩემი გულიც ტირის... "იწვიმებს" ალბათ ჩემი გულიც აჰყვება წვიმას... რაღაცნაირად სევდიანი, მოწყენილი და ამაღელვებელი დღეა... უფრო სევდიანი ვარ მე...…

       დედამ იწამა,დედამ დაგბადა,ცხრა თვე ლამაზი მუცლით გატარა,არ დაიშურა შენთვის ტკივილი და სიხარულიც გულით ატარა...-მერე შენ გაჩნდი,კიდევ ატკინე,კიდევ დატანჯე,კიდევ ატირე,შენ შენი მოსვლით ზეცას აწიე,დედა გახადე,ცხოვრება ასწავლე.დედის ინსტიქტი შენით იპოვა,შენით იპოვა-ხო სწორედ შენით!-შენ კი დაკარაგე,არ დაუჯერე,კვლავაც აყვირე,კვლავაც ატირე,ვერ დაუფასე დედას სიკეთე,კვლავაც წამების ჯვარი აჰკიდე.შენ მისი გრძნობა ობლად დატოვე,ეს მოთმინება ცამდე აგორე...-დედას…

- ეს ორი თვე ჩემთვის განსაკურებული აღმოჩენების დრო იყო

- ასეთი რა აღმოაჩინეთ ბატონო ბაჩანა , რაც ადრე არ იცოდით?!

- მარადისობის კანონი!…

   რამდენი ხანი ვოცნებობდი სამსახური მქონოდა, ვერც წარმოიდგენთ.. ალბათ როგორც ყველას, მეც ეს საფიქრალი მქონდა. უნი დავამთავრე და ბანკში ამოვყავი თავი, მაგრამ რაც არაა შენი საქმე, არც უნდა აკეთო... 

    3 თვე ვიწვალე, თავი ვიტანჯე მაგრამ მივხვდი არ შემიძლია ადამიანები გამოვიჭირო, მერე მაგათ გაჭირვებებს და თავის მართლებებს ვუსმინო, ამ ყველაფერთან ერთად კი ეს საქმე მომწონდეს.. …

     მხოლოდ ერთხელ ვიხილე დედა სრულიად დამშვიდებული, კერძოდ, მისი გარდაცვალების დღეს - კუბოში. ბავშვები იმიტომ არსებობენ, რომ მშობლებმა არ მოიწყინონ. ადამიანი ვერ გრძნობს საკუთარ სიცოცხლეს, იგი, როგორც ბგერა, გარკვეული ხდება რამდენიმე ხნის შემდეგ. სიკვდილის წინ, მგონი მეპატიება ასეთი სურვილი, გავიგო, საერთოდ ვინ ვიყავი... კარგად რომ ჩავუფიქრდი ამ მნიშვნელოვან საკითხს და თანაც ჩავთვალე, რომ არავითარი საჭიროება არ მქონდა დიდი სიმკაცრით მემსჯელა ჩემს თავზე, როგორც ამას…

ბილეთი 1

1. "ძველი აღთქმის" წიგნთა ისტორია (ავტორები, კანონი, წიგნთა დაყოფა შინაარსის მიხედვით თარგმანები, რედაქციები);

2. მსაჯული იეფთაე გალაადელი;

3. მესიის საყოველთაო მოლოდინი. პალესტინის მდგომარეობა მაცხოვრის განკაცების…

ცხოვრება პატარა წიგნს წააგავს. მისი ფურცლები ისე სწრაფად იშლება, რომ წაკითხვასაც ვერ ასწრებ. დღეები მიდიან და ფურცლებიც ნაწერით ივსება. გაივლის ჟამი, მოხუცდები და წიგნიც ბოლომდე შეივსება. აიღებ წიგნს და თვალს გადაავლებ შენს ცხოვრებას. ჯერ დაფიქრდები. სარჩევს თითს ჩააყოლებ. ნახავ გვერდს და დაიწყებ კითხვას. კითხულობ და თვალზე ცრემლი გადგება. ფიქრობ, რა უცებ გასულა სიცოცხლე, რა მალე შევსებულა ცხოვრების ფურცლები... ფურცელს გადაშლი, დაჭმუჭნული და ჩაკეცილი ფურცელი შეგხვდება. ეს ხომ შენი…

     მოგეხსენებათ დღეს რა ვითარებაც არის იმ გარყვინელებასთან, არაქრისტიანულ და ანტი ქართულ კანონთან დაკავშირებით და ვგონებ რომ ასეთ ვითარებაში დუმილი დანაშაულია... დღეს ეს კანონი დამტკიცდა, ხვალ ამ კანონის შედეგად უფრო უარესი კანონი დამტკიცდება და შემდეგ ღმერთმა ნუ მოგვასწროს და ჩვენთვითონ აღმოვჩნდებით უმცირესობაში. თანაც ისეთ ძნელბედობის ჟამს, როდესაც გასააზრებელი და საფიქრალი, სულ სხვა საწუხარი გვექნება ქართველებს. მე ვგულისხმობ ჩვენს ეროვნულ ღირებულებებს იმ…

სალოოო ჩემო ლამაზო, ძალიან კი გამიჭირდება და ძალიან მომენატრები , სულ გამიფრინდი ჩემო პატარა, ვიღას გავანდო ჩემი საიდუმლოებები ,როცა ერთი მეორეს მესაიდუმლეები ვიყავით, მე მახსენდება ყველა ის დრო, ის წუთი ერთად გატარებული. და თურმე რა ბედნიერი ვიყავით ერთმანეთს რომ ჭკუას ვარიგებდით და ამით  ვხარობდით ,ხან ვტიროდით…

  ჩემი თავის მეც არ მესმოდა ხოლმე, მეგობრები მყავდა, მაგრამ სანამ ვინმეს ვნახავდი წერას ვიწყებდი.. არა, ის არ იფიქროთ, კარგი მეგობარი არ გყავდაო, უბრალოდ მე მინდოდა, პირველად ჩემს ფიქრებზე მეწერა... 

  მერე ბევრი რამე შეიცვალა, წერას მოვუკელი, თუმცა არც ლაპარაკზე მომიმატებია. ცხოვრებას სხვანაირად თუ ვერ , გამარტივებულად მაინც დავუწყე ყურება.მაგრამ ამას ვინ გაცლის თურმე...

   …

დავუშვათ, რომ ვცხოვრობთ

წამოდი, ნამდვილი ცხოვრება გაჩვენო!

ნამდვილი და არა ზუსტი.

მე არ მინდა, რომ შენ ხედავდე უშეცდომოდ,

სხვისი გამოცდილების ხარჯზე სპეკულირებით…

       სიახლის ორი წელი! შეძენის და დაკარგვის... უძილობის და ძილიანობის... მხიარულების და სევდის... ნადირობის და მონადირების... გაბრაზების და გახარების... ბუტიაობის, გარიყვის, შემომატების, ჩახუტების... საღამოების, სითბოს, პოეზიის... სიყვარულის... ქართული საქმის კეთების... სიმღერის და გალობის... ცეკვის... მოგზაურობის...…

           უი, საწყალი როგორ მოკვდა, რა კარგი კაცი იყოო - იტყვიან ხოლმე. შე კაი დედ-მამის შვილო, თუ ასეთი კარგი იყო, ახლა გაგახსენდა? აქამდე ხმას რატომ არ იღებდი? რატომ არ ედექი გვერდში განსაცდელის დროს? რატომ არ შეაშველე დახმარების ხელი როცა ხედავდი, რომ წაიქცა? სად იყავი მანამდე, როდესაც თვალებით გთხოვდა შველას? როდესაც ნაღვლიანი დადიოდა ქუჩაში ან ეზოში და შენ ნორმალურად არც კი ესალმებოდი.

            ასეთი შთაბეჭდილება…