ცხოვრებაზე შენეული წარმოდგენა გქონდა, აღვსილი იყავი რწმენითა და მიზნებით, თავს დასდებდი საგმირო საქმეებისთვის, არ შეეპუებოდი მსხვერპლსა და ტანჯვას მაგრამ მერე თანდათან დაინახე, რომ ამქვეყნად არავინ მოითხოვს შენგან გმირობას, მსხვერპლის გაღებასა და სხვა ამგვარებს, რომ ეს ცხოვრება გმირობითა და თავგანწირული საქმეებით აღსავსე პოემა როდია! დიახ, მივხვდი, რომ ჩვენი ცხოვრება თურმე ერთი პატარა ბიურგერული სენაკია, სადაც ადამიანები სავსებით…

      ძრწოლა ადამიანის ის იშვიათი, მაგრამ უაღრესად ადამიანური მდგომარეობაა, როცა მისი მზერა ერთბაშად გაარკვევს ყოველდღიურ ცხოვრებაზე გულდაგულ წაფარებული ილუზიის საფარველს და ამ ცხოვრების სახით, რაობისა და ყოფნის ნაცვლად არარაობასა და არყოფნას დალანდავს. როგორც ასეთი, ძრწოლა ადამიანს საშუალებას აძლევს ყოველდღიური ცხოვრების წესს, ანუ მან-ის ხელმძღვანელობით ცხოვრებას განუდგეს, თავის თავს დაუბრუნდეს, ყოფნის საკუთარი შესაძლებლობები აღმოაჩინოს, საკუთარ…

      კაცობრიობის ისწორია ჭამით იწყება და ეს მოთხოვნილება ადამიანში ერთ-ერთი ყველაზე ძლიერი ინსტიქტია, რადგან პირდაპირ უკავშირდება სიცოცხლეს! ცხადია, არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ "არა მხოლოდ პურითა ცხონდების კაცი", ისტორიას ისიც ახსოვს, საჭმლის გამო როგორ ჭამდნენ ერთმანეთს ადამიანები, პურს კი არა - ერთმანეთს. და რა?! რამე შეიცვალა? დღევანდელი ჩვენი ცხოვრებაც მხოლოდ საჭმლის მოპოვება არ არის, ჭამა და ჭამა. გაუმაძღარობის კიბო…

      შობა-ახალი წლის პერიოდში, დეკემბრის მიწურულიდან იანვრის პირველი რიცხვების ჩათვლით, განსაკუთრებით პოპულარულდება კალენდრის საკითხი. შობა 25 დეკემბერს უნდა აღინიშნოს თუ 7 იანვარს? რატომაა რომ ზოგიერთი ეკლესია 25_ში აღნიშნავს ზოგი 7_ში და ზოგიერთი საერთოდ 6_ში? 7 იანვარს ვზეიმობთ შობას და ვმღერით ოცდახუთსა დეკემბერსაო და ა.შ. პასუხად მოისმენთ - ტრადიციაა ასეთი; 25_ში კათოლიკური შობაა - 7-ში მართლმადიდებლური და ბევრ სხვას. საბოლოოდ, მაინც…

      მიკითხავს, რატომ არის, რომ თუნდაც მძიმე წარსული ჰქონოდა ადამიანს, მოგონებისას მაინც ნოსტალგია, მონატრება, სევდა ეპარება? ერთი და ყველაზე მარტივი პასუხი ასეთ დროს, რაც თავში მოდის, ესაა - ახალგაზრდობა! დიახ, შესაძლოა მრავალი განსაცდელი, ჭირ-ვარამი გამოევლო კაცს ახალგაზრდობაში, მაგრამ ასაკის მატებასთან ერთად, თუნდაც ახლა მშვიდად და უშფოთველად ცხოვრობდეს, მაინც ის ახალგაზრდობა ურჩევნია, ჭირ-ვარამიანი. ეს ძალიან მარტივია და ძნელიც არ უნდა იყოს…

      პირადად მე არაფერი მექნებოდა საპრეტენზიო, რომ არსებობდეს საახალწლო ბუჩქი, თუნდაც ტუია სამკუთხედად გაკრეჭილი, ან თუ იქნებოდა ფიჭვი, ან ბარაქის ხე (ეს უკანასკნელი გაცილებით ლამაზია, ვიდრე წიწვები, მითუმეტეს ხელოვნური. ეგეც არ იყოს, ბარაქის ხე ქოთანში ისედაც თავმომწონედ ხარობს), სულაც კაქტუსი, წარმოიდგინეთ კაქტუსის გაოცებული სახე, როცა საახალწლოდ მორთავდნენ და თოვლის ფიფქებს მიაფრქვევდნენ - ხელოვნურს.

      ადრე, უკვე…

      მიგრაციის რამდენიმე სახე არსებობს, როდესაც მიგრაცია ხდება ქვეყნიდან ქვეყანაში, ქალაქიდან სოფელში, სოფლიან ქალაქში, როცა ეს მიგრაცია არის იძულებითი ან როდესაც ეს მიგრაცია არის ჩვენი სურვილ-საჭიროებებიდან გამომდინარე.

      ქართულ რეალობში განსაკუთრებით ხშირია მიგრაცია სოფლიდან ქალაქში, ან უფრო მართებული იქნება თუ ვიტყვი - მიგრაცია მთელი საქართვლოდან, თბილისში.

      წინასაახალწლოდ ეს ყოველივე…

      წელიწადის მიწურულს, საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის მღვდელმთავრები, წმინდა სინოდი, იკრიბება. როგორც წესი, სინოდალური შეკრება, წელიწადში ორჯერ ხდება (თუ, რაიმე დამატებით, მნიშვნელოვანი განსახილველი/გადასაწყვეტი საკითხი არ დადგა ეკლესიის წინაშე) და ერთ-ერთი ასეთი გეგმიური შეკრება, სწორედ დეკემბერში იმართება. დაახლოებით 20…

      სამარშუტო ისტორიები ჩემს ბლოგზე ხშირია. მაგრამ მიკრო სოციუმის ეს ფორმა, ყოველთვის საინტერესოა დასაკვირვებლად და თუ გონება ცოტა ფხიზლადაა ან რაიმემ გამოაფხიზლა, მთელი გზა ტელეფონში ყურებას, მგზავრებზე დაკვირვება სჯობს.

      ამჯერად სამარშრუტო ამბავი, მხოლოდ ინსპირაციაა და მეტი არაფერი, თემა სახელებს და მეტსახელებს მინდა დავუკავშირო.

- ალო, თალიბან შენა ხარ?

- ...

- ბიჯო, რავიცი აბა, ახლა არის რიჟა, აი, 1, 2, 3, 4, 5…

      თინა ფეტვიაშვილი, გეგა კობახიძე:

- თუ გეშინია, ჯობია ახლავე თქვა და ყველაფერი ჩაიშლება.

- არ მეშინია.

- მგონი ცოტათი მაინც გეშინია.

- არ მეშინია არაფრის, არც გაფრენის, არც სიკვდილის და არც იმის რის თქმასაც აპირებ და ჯერ ვერ მეუბნები.

- რას გულისხმობ?

- იარაღი რომ მე უნდა შევიტანი თვითმფრინავში....

      თინამ წამოზრდილ მუცელზე დაიდო ზელი და სიყვარულით, ძალიან ფრთხილად მოეფერა მომავალ შვილს. გეგა…

      უნდა მოვარდე

      და მომიტაცო,

      მოულოდნელად, თავზარდამცემად;

      უნდა გამოჩნდე, გამომეცხადო,

      ავაზაკად და ყაჩაღ - დამცემად!

      უნდა დამესხა, როგორც მებრძოლი,

      ვერა ვიღონო თავის დამცველად;

      უნდა ამიღო როგორც ქალაქი,

      ოდეს იღებდნენ განსაძარცველად;

      უნდა დამიხვდე, შემომიძახო:

      მე მოგევლინე შენ განსაცდელად!

      ხელს ნუ შემიშლის…

      ქართული საზოგადოება, ძირითადად, პრობლემად აღიქვამს იმას, რასაც თვალით ხედავს, რაც ვიზუალურად გამოიხატება. მაგალითად: ის თვლის რომ ძალადობა პრობლემაა, თუმცა დიდი ალბათობით, გულისხმობს ფიზიკურ და სექსუალურ ძალადობას, რადგან ფსიქოლოგიური მისთვის უცხოა და არც გაუაზრებია ის შედეგები, რასაც ფსიქოლოგიური ძალადობით ვიღებთ. ის თვლის რომ სიღარიბეც პრობლემაა, რადგან ხშირად ხედავს ქუჩაში ხელგამოწვდილ ადამიანებს.

      როცა პრობლემაზე ვსაუბრობთ,…

      ფიქრები ფრენიდან ფურცლებზე ეშვებიან, ტექნოლოგიების განვითარებამ კი მათ ციფრული ხასიათიც შეჰმატა და მსოფლიოში მიმოფანტა. ერთ-ერთ ასეთ მფრინავ ფრაზას წავაწყდი ინტერნეტში:

ევროპა არც ევროკავშირია და არც "ნატო", არც ვიზალიბერალიზაცია და არც "იეფილეს კოშკი", არც ევროსტრუქტურებია და არც უეფას შტაბბინა, არც მერკელია და არც ოლანდი, არც "ევროტურია" და არც "ევრორემონტი", ევროპა, უპრიველესად, შინაგანი მდგომარეობაა: თავისუფალი…