ძილისმოყვარულთა საზოგადოებაში განსაკუთრებული მოწონებით სარგებლობს ფილმები სიზმრებზე და ამავე საზოგადოების თითოეულ წევრს, გარკვეული, ზოგჯერ, საკრალური დამოკიდებულებაც კი (გვ)აქვს სიზმრის ამოუცნობ ფენომენთან. მართალია, დიდი სიზმართმცოდნეობით ვერ დავიტრაბახებ, ანდა რაღა უნდა ვისაუბრო ფროიდის შემდეგ და როგორღა უნდა წარმოადგინო სიზმრები, Inception-ის შემდეგ, მაგრამ ყოფილა სიზმარი, რომელშიც ფილმი ისე მინახავს თავიდან ბოლომდე, რომ…

      თუმცა სიცივისგან გათოშილი ვიყავი, მაინც გამაცინა მისმა მეტამორფოზამ, ჩემთვის უკვე ნაცნობი სახის გამოკრთომამ.

      თქვენი მონა მორჩილი მსახური გახლავართ! ვეუბნები, ასეთად გიცნობდით და სასიამოვნოა, რომ აქ ამ დარბაზში, პრივატისიმუმს მიტარებთ რადგან მიმიკრიამ აგრე გარდაგქმნათ, იმედია ახლა მაინც დამიკმაყოფილებთ ცნობისმოყვარეობას და სულ იოლად დამიმტკიცებთ, რომ ჩემგან დამოუკიდებლად არსებობთ, თუ მხოლოდ ისეთ რამეებზე კი არ მესაუბრებით რაც…

- საჭმელს მოვიტან და მოვალ, შენ ხომ არ გცივა?

- არა შვილო.

- კარგი, მალე დავბრუნდები.

      კარის ხმას დაუცადა და შემდეგ ტელევიზორისკენ გადაბრუნდა.

"როგორც სინოპტიკოსები იუწყებიან, ჩვენს რეგიონში ძლიერი ყინვე..."

* * *

- გამარჯობა, ორი ქილა მაწონი მომეცით და ის 800 გრამიანი შეკვრა წიწიბურა თუ შეიძლება - უთხრა დახლიდარს და 5 ლარიანი გაუწოდა.

- იცით, მაწონი გაძვირდა და...

-…

      ხანდახან ვფიქრობ და უკვე უფრო ხშირადაც რა სჯობს, იფიქრო და ეძებო თუ ფიქრისგან და ყოველივე შეგრძნებისგან გათავისუფლდე რათა სიმყუდროვე და სიმშვიდე ჰპოვო. "არა სიცოცხლე, არა სიკვდილი, არამედ რაღაც სხვა" - ნეტავ თუ არსებობს ეს სხვა?! სად?! და როგორ მიუახლოვდე?! ეჰ, ეგ კი არა ჯერ ის ვერ გაგვირკვევია სიცოცხლე რა არის, ვერც ის სიკვდილი რაა. და ქიმერებს და წარმოსახვებს სდიე როგორია... მაგრამ გინდა არ გინდა საზრისზე, აზრზე, მთავარზე,…

      ცხოვრებაზე შენეული წარმოდგენა გქონდა, აღვსილი იყავი რწმენითა და მიზნებით, თავს დასდებდი საგმირო საქმეებისთვის, არ შეეპუებოდი მსხვერპლსა და ტანჯვას მაგრამ მერე თანდათან დაინახე, რომ ამქვეყნად არავინ მოითხოვს შენგან გმირობას, მსხვერპლის გაღებასა და სხვა ამგვარებს, რომ ეს ცხოვრება გმირობითა და თავგანწირული საქმეებით აღსავსე პოემა როდია! დიახ, მივხვდი, რომ ჩვენი ცხოვრება თურმე ერთი პატარა ბიურგერული სენაკია, სადაც ადამიანები სავსებით…

      ძრწოლა ადამიანის ის იშვიათი, მაგრამ უაღრესად ადამიანური მდგომარეობაა, როცა მისი მზერა ერთბაშად გაარკვევს ყოველდღიურ ცხოვრებაზე გულდაგულ წაფარებული ილუზიის საფარველს და ამ ცხოვრების სახით, რაობისა და ყოფნის ნაცვლად არარაობასა და არყოფნას დალანდავს. როგორც ასეთი, ძრწოლა ადამიანს საშუალებას აძლევს ყოველდღიური ცხოვრების წესს, ანუ მან-ის ხელმძღვანელობით ცხოვრებას განუდგეს, თავის თავს დაუბრუნდეს, ყოფნის საკუთარი შესაძლებლობები აღმოაჩინოს, საკუთარ…

      კაცობრიობის ისწორია ჭამით იწყება და ეს მოთხოვნილება ადამიანში ერთ-ერთი ყველაზე ძლიერი ინსტიქტია, რადგან პირდაპირ უკავშირდება სიცოცხლეს! ცხადია, არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ "არა მხოლოდ პურითა ცხონდების კაცი", ისტორიას ისიც ახსოვს, საჭმლის გამო როგორ ჭამდნენ ერთმანეთს ადამიანები, პურს კი არა - ერთმანეთს. და რა?! რამე შეიცვალა? დღევანდელი ჩვენი ცხოვრებაც მხოლოდ საჭმლის მოპოვება არ არის, ჭამა და ჭამა. გაუმაძღარობის კიბო…

      შობა-ახალი წლის პერიოდში, დეკემბრის მიწურულიდან იანვრის პირველი რიცხვების ჩათვლით, განსაკუთრებით პოპულარულდება კალენდრის საკითხი. შობა 25 დეკემბერს უნდა აღინიშნოს თუ 7 იანვარს? რატომაა რომ ზოგიერთი ეკლესია 25_ში აღნიშნავს ზოგი 7_ში და ზოგიერთი საერთოდ 6_ში? 7 იანვარს ვზეიმობთ შობას და ვმღერით ოცდახუთსა დეკემბერსაო და ა.შ. პასუხად მოისმენთ - ტრადიციაა ასეთი; 25_ში კათოლიკური შობაა - 7-ში მართლმადიდებლური და ბევრ სხვას. საბოლოოდ, მაინც…

      მიკითხავს, რატომ არის, რომ თუნდაც მძიმე წარსული ჰქონოდა ადამიანს, მოგონებისას მაინც ნოსტალგია, მონატრება, სევდა ეპარება? ერთი და ყველაზე მარტივი პასუხი ასეთ დროს, რაც თავში მოდის, ესაა - ახალგაზრდობა! დიახ, შესაძლოა მრავალი განსაცდელი, ჭირ-ვარამი გამოევლო კაცს ახალგაზრდობაში, მაგრამ ასაკის მატებასთან ერთად, თუნდაც ახლა მშვიდად და უშფოთველად ცხოვრობდეს, მაინც ის ახალგაზრდობა ურჩევნია, ჭირ-ვარამიანი. ეს ძალიან მარტივია და ძნელიც არ უნდა იყოს…

      პირადად მე არაფერი მექნებოდა საპრეტენზიო, რომ არსებობდეს საახალწლო ბუჩქი, თუნდაც ტუია სამკუთხედად გაკრეჭილი, ან თუ იქნებოდა ფიჭვი, ან ბარაქის ხე (ეს უკანასკნელი გაცილებით ლამაზია, ვიდრე წიწვები, მითუმეტეს ხელოვნური. ეგეც არ იყოს, ბარაქის ხე ქოთანში ისედაც თავმომწონედ ხარობს), სულაც კაქტუსი, წარმოიდგინეთ კაქტუსის გაოცებული სახე, როცა საახალწლოდ მორთავდნენ და თოვლის ფიფქებს მიაფრქვევდნენ - ხელოვნურს.

      ადრე, უკვე…

      მიგრაციის რამდენიმე სახე არსებობს, როდესაც მიგრაცია ხდება ქვეყნიდან ქვეყანაში, ქალაქიდან სოფელში, სოფლიან ქალაქში, როცა ეს მიგრაცია არის იძულებითი ან როდესაც ეს მიგრაცია არის ჩვენი სურვილ-საჭიროებებიდან გამომდინარე.

      ქართულ რეალობში განსაკუთრებით ხშირია მიგრაცია სოფლიდან ქალაქში, ან უფრო მართებული იქნება თუ ვიტყვი - მიგრაცია მთელი საქართვლოდან, თბილისში.

      წინასაახალწლოდ ეს ყოველივე…

      წელიწადის მიწურულს, საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის მღვდელმთავრები, წმინდა სინოდი, იკრიბება. როგორც წესი, სინოდალური შეკრება, წელიწადში ორჯერ ხდება (თუ, რაიმე დამატებით, მნიშვნელოვანი განსახილველი/გადასაწყვეტი საკითხი არ დადგა ეკლესიის წინაშე) და ერთ-ერთი ასეთი გეგმიური შეკრება, სწორედ დეკემბერში იმართება. დაახლოებით 20…

      სამარშუტო ისტორიები ჩემს ბლოგზე ხშირია. მაგრამ მიკრო სოციუმის ეს ფორმა, ყოველთვის საინტერესოა დასაკვირვებლად და თუ გონება ცოტა ფხიზლადაა ან რაიმემ გამოაფხიზლა, მთელი გზა ტელეფონში ყურებას, მგზავრებზე დაკვირვება სჯობს.

      ამჯერად სამარშრუტო ამბავი, მხოლოდ ინსპირაციაა და მეტი არაფერი, თემა სახელებს და მეტსახელებს მინდა დავუკავშირო.

- ალო, თალიბან შენა ხარ?

- ...

- ბიჯო, რავიცი აბა, ახლა არის რიჟა, აი, 1, 2, 3, 4, 5…

      თინა ფეტვიაშვილი, გეგა კობახიძე:

- თუ გეშინია, ჯობია ახლავე თქვა და ყველაფერი ჩაიშლება.

- არ მეშინია.

- მგონი ცოტათი მაინც გეშინია.

- არ მეშინია არაფრის, არც გაფრენის, არც სიკვდილის და არც იმის რის თქმასაც აპირებ და ჯერ ვერ მეუბნები.

- რას გულისხმობ?

- იარაღი რომ მე უნდა შევიტანი თვითმფრინავში....

      თინამ წამოზრდილ მუცელზე დაიდო ზელი და სიყვარულით, ძალიან ფრთხილად მოეფერა მომავალ შვილს. გეგა…