კინომანიის კატეგორიაში, ჩემს ბლოგზე ძველადმოხვედრილთათვის, ვისაც რამდენიმე ფილმის განხილვაზე თვალი მოუკრავს ალბათ გაუკვირდება, აქამდე რატომ არ დაწერეო, ხოლო ახადმოხვედრილები უბრალოდ გაოცდებიან, რა ფილმებზე საუბრდი იქამდე, თუ სერბი რეჟისორი, მსახიობი და მუსიკოსი, ემირ კუსტურიცა არ გიხსენებიაო.

      მოკლედ, ცოდვა გამხელილი სჯობსო და კუსტურიცასთან რამდენიმე კვირის წინ პირველად შევიჭყიტე…

      ერთი სულიერი ბერი ამპარტავან ჭაბუკს ასწავლიდა, მან კი დაბრმავებულმა, ბერს უთხრა: "მამაო, მაპატიე, მაგრამ ამპარტავანი არ ვარ". მაშინ ბრძენმა ბერმა მას უპასუხა: "შვილო, რას მეუბნები უფალმა შეგინდოს! ზუსტად ახლა დამარწმუნე, რომ ამპარტავანი ხარ, რადგან თავად აღიარე ეს, როგორც კი თქვი, რომ ამპარტავანი აღარ ხარ.

      ჩემთვისაც უთქვამთ ამპარტავანი ხარო... რაზეც გავვოცებულვარ კიდეც... გაგიკვირდებათ და ვერ ვხვდებოდი რატომ…

ღმერთო ნუ მომწყვეტ იმ ველებს

რაც მიზომია მისხლითა.

ნუ დამახვედრებ ჭიუხებს

წარბებ შანაყარს რისხვითა.

ოღონდაც ნუ მამანატრებ

ქედებს დაფარულს ნისლითა.

სხვა რაც გეწადოს დამმართე

სასჯელს შავხვდები ლხინითა.

თუმცა კი ვიცი ღირსი ვარ

მთისგან ვიღებდე წყრომასა.

წამოველ გამოვერიდე

სხვაგან ვეწევი შრომასა.

გონჯი რამ ამბებ ჩამამდის

დაცლილა მთელი ხეობა.

არსაით კაცი არ სჩანსო,

აღარც ის…

      განსახილველი დოკუმენტი შეიცავს უმძიმეს დოგმატურ-ტერმინლოგიურ ცთომილებებს, რომლებთან დაკავშირებითაც აღვნიშნავთ შემდეგს:

      1. თვით სათაურშივე, ისევე როგორც ძირითად ტექსტში, ტერმინი "ქრისტიანი" თანაბრად გამოიყენება არა მხოლოდ "ქრისტეს ჭეშმარიტი აღმსარებლის" ანუ მართლმადიდებლის, არამედ – ნებისმიერი არამართლმადიდებლის მიმართ, მაშინ როცა მართლმადიდებელი ეკლესიის აბსოლუტურად ყველა საეკლესიო დოკუმენტი (პირველ რიგში კი,…

      - მეც შემიყვარდა ერთი ქალი ნამეტნავად, - სევდიანად თქვა მოხუცმა და ერთაოზიც ოხვრით გაეპასუხა.

      - ოხ... სამარისებურ სიჩუმეში დაიწყო ქრისტეფორემ და ერთაოზიც სმენად იქცა. - მე არასოდეს დამავიწყდება გაზაფხულის ის მშვენიერი დილა. ჟენევიდან ახლად დაბრუნებული მარტოდმარტო მივდიოდი ქუჩაში. ანაზდად დაჰქროლა ქარმან სასტიკმან. დავინახე, რომ ჩემსკენ მოფრინავს ჩალის ნაცრისფერბაფთიანი ქუდი მანდილოსნისა. დავიჭირე. გადავხედე არემარეს, რათა პატრონი…

ქალავ გამამყევი!, ერთად შავიარათ,

მთაში მისავალი წვრილი ბილიკები,

ქალავ შემომხედე!, კიდევ დავინახო,

შენს ლამაზ სახეზე, ნაზი მიმიკები.

ქალავ გამამყევი!, მთა-გორებს განახებ,

განახებ ლამაზი ბუნების სიუხვეს,

განახებ იებს და განახებ ენძელებს

და ცაზე ლამაზად, მიბჯენილ ჭიუხებს.

ქალავ გამამყევი!, დაუყვეთ ხეობებს,

და დასასრული არ მივცეთ სიარულს,

ქალავ გამამყევი!, არაგვსაც ვუსმინოთ,

ხანდახან…

      გამორჩეულობის არაფერი ეტყობა ამ შაბათს. ჩვეულებრივი, რიგითი შაბათის დღეა - ხანმოკლე ქველობის და შემდეგ ლოცვის. ჯერ-ჯერობით გამოიდარა, მაგრამ არავინ იცის კიდევ იწვიმებს ამაღამ თუ არა.

      ლოცვიდან მოვდივარ სახლში. წვიმს და ცას ეტყობა, რომ კოკას შემოდგამს მთებზე, ოღონდ ეს კოკა ძალიან მსხვილტუჩიანია - თითქოს ქვევრიდან იღვრება წყალიო.

- თბილისშიც წვიმს? - ვეკითხები ჩემებს.

- კი,…

      კათოლიკური ეკლესიის დამოკიდებულება და შეხედულება მართმადიდებლური კრების შესახებ,რომელიც ფარდას ახდის სინამდვილეში კრების მიზნებსა და გაზრახვებს.

      რომის პაპი ფრანცისი მიიჩნევს, რომ მართლმადიდებელთა მსოფლიო შეკრება მნიშვნელოვანი მოვლენაა ყველა ქრისტიანი…

თაკო მიყვარს მე, მასზე ვგიჟდები,

არ ვიცი რა ვქნა რომ იყოს ჩემი,

ანდა რომც იყოს მერე რაღა ვქნა?

ქუჩაში წელზე მოვხვიო ხელი?

სულ მასზე ვფიქრობ, სულ მასზე ვდარდობ,

დავლევ - ვურეკავ, ფხიზლად ვარ - ვდნები,

მინდა ვუყვარდე და არ ვუყვარვარ,

რით შევაყვარო მას თავი ჩემი?

საჩუქრებს ვჩუქნი, კომპლიმენტს ვამბობ,

კაფეში დამყავს, მის გვერძე ვჯდები,

სულ უკან დავზდევ, მის ჩანთას ვათრევ,

ის კი დამცინის, რა ვქნა…

      ჩვენ ვამბობთ, რომ გვიყვარს ერთმანეთი, მაგრამ საქმით არ ვამტკიცებთ მას.

      ჩვენ ვამბობთ, რომ გვიყვარს მზე, მაგრამ როცა ის ანათებს (თუმცა ახლა იშვიათად) ვეძიებთ ჩრდილს.

      ჩვენ ვამბობთ, რომ გვიყვარს წვიმა, მაგრამ როცა წვიმს ვიხურავთ ქოლგას.

      ჩვენ ვფიქრობთ, რომ ვართ კეთილები, მაგრამ როდესაც ერთმანეთს ვჭირდებით ვემალებით ერთმანეთს..

      ჩვენ ვამბობთ, რომ ვართ მიმტევებლები, მაგრამ როდესაც ვინმე ჩვენს წინაშე…

      გასულ კვირას, ერთი მეუბნება, რა ნეგატიური კაცი ხარ, ყველაფერზე ნეგატიურად წერ და არაფერი არ მოგწონსო. მერე, გადავხედე ჩემს ბლოგს და კი - მართლა ბევრი ნეგატივია შიგნით, მაგრამ განა მე მინდა?! აკი უკვე დავწერე ერთგან - მაინცდამაინც ჩემი არჩევანი არ ყოფილა ზუსტად ეს ქვეყანა და ზუსტად ეს დრო, მაგრამ ასე მომიწია დაბადება და რა ვუყოთ თუ ბევრი ნეგატივია და ნაკლები პოზიტივი?! პატრიარქი კი ამბობს, ეცადეთ სულ პოზიტივი უთხრათ ერთმანეთსო, კურთხევას…

      ხშირია შემთხვევები, როდესაც ქერა სტატუსია და არა ვარცხნილობა. დღევანდელი ჩემი პოსტის იდეაშიც, ქერა სწორედ სტატუსია, მით უფრო რომ არა კონკრეტულად რომელიმე სქესის სტატუსი, არამედ ამაზე გაცილებით მეტი.

      გახსოვთ,…

      ოლოლ! გამარჯვება!

      შენი წერილი მივიღე და ძალიან ვხარობ. ჩემო ოლოლ, რა საჭიროა დარდი და წუხილი? რა საჭიროა, რომ ყოველ წუთში შავი ფიქრები გიტრიალებდეს თავში? უნდა ეცადო, რომ მწარე წუთები ტკბილ წუთებად წარმოიდგინო, უნდა ჩაჰკლა მწუხარება გულში. ჩვენი სიცოცხლე ისე ხანმოკლე და უდღეურია, რომ არავითარი ფასი არ ექნება მას, თუ ის ისე არ გავატარეთ, როგორც ჩვენ გვსურს. ცხოვრება უნდა მოვაწყოთ ისე, როგორც ჩვენ გვინდა. აი თავი და თავი მიზანი…

      თაობა, რომელსაც მე წარმოვადგენ, დამოუკიდებლობაში დაიბადა. პირადად მე, დამოუკიდებლობიდან ზუსტად ერთი წლის თავზე მოვევლინე ამ ქვეყანას (გულწრფელობას გამოვიჩენ და სიმართლეს ვიტყვი - დიდად, ჩემი არჩევანი არ ყოფილა აქ რომ დავიბადე, მაგრამ ასე მოხდა და საწუწუნო არაფერი მაქვს).

      დღეს ვუყურებდი…

      შუაღამე გადასული იყო, როდესაც ერთ მყუდრო ხის ქოხს მიადგნენ. არც სიცოცხლის ნიშანწყალი ჩანდა სადმე და არც სანთელი ბჟუტავდა.

      - ჯერ მე წავალ, ვნახავ რა ხდება - თქვა მიოდმა.

      ტარაკანი და მარია ბუჩქებში ჩიამალნენ, გაიყუსნენ.

      - რა ხდება იქ? - იკითხა თოვლის ქულამ.

      - ჯერ არ ვიცით, ნახავს მიოდი და გვეტყვის.

      სამჯერ შემოუარა მიოდმა ხის ქოხს. შიგნით შეიხედა. მერე შევიდა, მოათვალიერა. უკან…

      ფილმების მოყვარულებს, დღევანდელ ბლოგპოსტში კიდევ ერთ ოსკაროსან ფილმს გაგახსენებთ. ნელ-ნელა 21-ე საუკუნეში გადმოვაბიჯეთ. გახსოვთ ალბათ, წინა ოსკაროსანი ფილმი, რომელიც ბლოგში წარვადგინეთ, იყო 1992 წელს გადაღებული და ერთი წლის თავს ოსკარით დამშვენებული, კლინტ ისტვუდის "…

      რთული ხარო მეუბნებოდნენ. მეუბნებოდნენ რთული ხარო და მიდიოდნენ მარტივ გოგონებთან. გოგონებთან, რომელთა გრძნობები, პასუხები, ქცევები მოზომილია, აწონილი, თავშეკავებული.

      ისეთ გოგონებთან, ვან გოგის რამდენიმე ნამუშევრის სახელი რომ დაუმახსოვრებიათ, არაფრისმთქმელი გამომეტყველებით რომ დააბიჯებენ მუზეუმებში.

      რთული ხარო მეუბნებოდნენ. მეუბნებოდნენ რთული ხარო და მიდიოდნენ იმ მარტივ, ცარიელ გოგონებთან. სარკეში ნასწავლი მიმიკები…

ყვავილებმა დაიბანეს პირი,

შუბლზე ოფლი მოიწმინდა ზეცამ,

გულში ჩუმად დაგუბებულ ტკივილს,

თურმე ჩვენი განშორება ერქვა.

წყარო ჩუმად მიყვებოდა შენზე,

შენი სუნთქვა მოჰყვებოდა ნიავს,

აღარ გელი, არა, აღარ გეძებ

და წარსული ცრემლებს უხმოდ მიაქვთ.

ისევ მარტო გავუყვები ქუჩას,

სიყვარული ატირდება სულში,

ჩვენი გრძნობის სპეტაკ ჭირისუფალთ,

თეთრ გვირილებს ჩავიხუტებ გულში.

ყვავილებმა დაიბანეს პირი,

შუბლზე ოფლი…