მეტროს  ბოლო ვაგონში ძვლივს მოვასწარი შეხტომა და დაიძრა კიდეც… ხალხით არ იყო გადავსებული, მაგრამ  სუნთქვა მაინც ჭირდა. ჩვეულებისამებრ, ყურსასმენები გავიკეთე  და ჩემ  წინ მდგომთა ფეხსაცმელებს დავუწყე თვალიერება. როგორც  ყოველთვის, ამჯერადაც,  ჩინური ნაწარმის სიჭარბე  აშკარა  იყო.

უცებ გამოვერკვიე, ზემოთ ავიხედე… ჩემს  წინ ის იდგა. მოკლე მანტო…. დიდი ტყავის ჩანთა….მოკლე თმა…. ჩაწითლებული თვალები… დაღლილი, მაგრამ ძალიან ლამაზი სახე…. მისვლა ვერ გავბედე, მზერას თუ გავაპარებდი…

- უღმერთობა გამეფდა ჩემში.

 ეშმაკი მიცინის,

 ღმერთი მიმტირის.

 მე-ს ვეზიზღები,

 მე მეზიზღება .

 ნამდვილმა ხის ნავმაც ნიჩბებს მოუსვა და ... გაფრინდა .. დამტოვა ...

 არ გაფრენილა მხოლოდ შავ-თეთრი ქაღალდის ნავი,

 რომლის მარჯვენა კიდედან ისმის სიცილი,

 მარცხნიდან-ქვითინი ...

 გაყინულ ხელს მიწვდის გაღიმებული,

 გამთბარ ხელს…

- შენი მიზანი სიმშვიდეა. თუმცა,ზოგჯერ ისიც გაკლია. მიზნის დასახვა ადვილია,მისთვის ფრთების შესხმაა რთული.ძალისხმევის დახარჯვის შემდეგ ფრთებს ასხამ შენს მიზანს,მაგრამ ცხოვრების, გარემოს და პიროვნებების უკუღმართობა გტეხს ფრთას. და დაფრინავ ასე-ფრთამოტეხილი ...ძვლივს დაათრევ მოტეხილ ფრთას,რომელიც ხან ასფალტზე წამოგედება,ხან ხეზე, ხან შორს გაფრენაში გიშლის ხელს.

მარტო ხარ.. 

ამ იმედგაცრუებას გივსებს გრძნობები, გრძნობები კი რაოდენ გასაკვირიც არ უნდა იყოს, არ მოაქვთ ადამიანებს. ჰომ…

   ჩემი ლექსი ხარ. სხვანაირი რითმებით. ღრმა სტრიქონებით. ჩემი ხმაურიანი წვიმა ხარ. ზაფხულის წვიმა , რომლის თითოეულ წვეთს ვგრძნობ, როდესაც ჩემს სხეულზე დაცურავს და რომელიც მათბობს, მიუხედავადც იმისა, რომ ერთიანად სველი ვარ. ჩემი ნახატი ხარ. სხვანაირი ფერებით შექმნილი. ჩემი ცა ხარ. რომელიც საწყისია წვიმის, ფანტელების. ნაზი თითები ხარ, თბილი თითები. ჩემი საღი ფიქრები ხარ. ჩემი თბილი საბანი ხარ. განმარტოვებული სახლი ხარ, რომელშიც მყუდროებას ვგრძნობ. მუსიკა ხარ,…

ჩვენი სიყვარულის დაბადების დღე  იყო… ყველა ოცნებას ფრთები შეესხა…

ვინ თქვა რომ ადამიანს არ შეუძლია ზეცაში ფრენა?! ამისთვის სულაც არ არის აუცილებელი ნარკოტიკული ნივთიერებებით გაბრუება და არც ალკოჰოლით თრობა..

სწორედ ჩვენი სიყვარულის დაბადების დღე იყო ასეთი, ცხოვრება რომ გათრობს და გაბრუებს. თითქოს ყველა პოზიტიურ სიურპრიზს სათითაოდ, რიგრიგობით ჩამოდის, რომ აზარტიც გაგრძნობინოს, თუმცა ყოველთვის მომგებიან პარტის როდი  ვთავაზობს…ბოლოს შეიძლება ყველაფერი თავდაყირა…

      აწმყოდან წაშლილს მომელანდე და წარსული შენზე საუბარს მიწყებს, გულის სიღრმეში მომენატრე და ახლა გრძნობები დუელში მიწვევს...

ჩამიქრა ცეცხლი და მე გულით დამაქვს ნაცარი. დამეპნა სიტყვა, როგორც პურის თითო მარცვალი. დავდივარ ტყეში დაბნეული, შორით გზა ვცანი. ეძიეთ, სულნო, დაპნეული სიტყვის მარცვალი.

ერთხელ, მაღაზიაში ყოფნისას, ჩემი ყურადღება მიიპყრო პატარა ბიჭუნამ, დაახლოებით 6 წლის იქნებოდა, ხელში ჩაებღუჯა თოჯინა, მოლარე კი მას დაჟინებით უმეორებდა:

“–ძალიან ვწუხვარ, მაგრამ შენი ფულით ამ თოჯინას ვერ იყიდი“



უცებ, ბავშვი მომიბრუნდა და მკითხა: „–თქვენ დარწმუნებული ხართ, რომ ეს ფული მართლაც არ არის საკმარისი?“



ღიმილით დავუთვალე ფული.



„–ბიჭუნა, მოლარე მართალია, ეს ფული მართლაც არ გეყოფა, რომ ეს თოჯინა…

ადამიანის სხეულში ჰაერი გარდაიქმნება ენერგიად. რომლის ძალა და სიხშირე მნიშვნელოვნად დამოკიდებულია ჩვენს ფიქრებზე. სხვადასხვა ფერთა სუნთქვა ზემოქმედებს ადამიანის ჯამრთელობის სხვადასხვა ფაქტორებზე.

დაჯექით მოხერხებულად, ისე რომ ხერხემალი იყოს გასწორებული. ენის წვერი მიაბჯინეთ ზედა კბილებს უკან, სასაზე. ნელ-ნელა ჩაისუნთქეთ ცხვირით. გონებაში დათვალეთ ხუთამდე. ჩასუნთქვის შემდგომ შეაჩერეთ სუნთქვა ათ თვლამდე. შემდგომ ნელ-ნელა ამოისუნთქეთ პირით თხუთმეტ თვლამდე. ახლა როდესაც თქვენ სუნთქავთ ამ…

     ვიცი არ გიყვარს წვიმა... არც მე გიყვარვარ და არც ჩემი ოცნება ატმისფერკაბიან, წითურ თმიან გოგონაზე... შენ არც ჩემი თითები გიყვარს ყოველთვის მოსვრილი, არც ხელის გულები ასე დახაზული და გადაღლილი ფუნჯის ტარებით... შენ არც ჩემი პატარა თვალები გიყვარს მუდან მბრწყინავი და გულის სიღრმიდან ამონადენი უსაზღვრო სევდით სავსე... შენ არც ჩემი ღიმილი გხიბლავს ასე რომ მეღიმება ყოველ შენს დანახვაზე თუ ყოველ შენს სიტყვაზე.... და მე დამთვარალი შენით... და შენ ამაყად თავაწეული, მომზირალი…

ცა როცა მემღვრევა შავ ზღვასავით და როცა მეწყება განსაცდელი,როდესაც შენს გარდა აღარსაით,არასგზით აღარ მაქვს გასაქცევი,

ტკივილი ცოტახნით დამიამე,შენს ჭერად მიიღე ჩემი ჭერი,ძარღვებში სისხლივით დამიარე,თვალებში შუქივით შეიჭერი.

შემივსე საგულე ცარიელი და, ნიშნად ხელახლა დაბადების,სიმხნევე მაღირსე წამიერი,არა გთხოვ სიწმინდეს სამარემდის.

არა გთხოვ მეუღლის ერთგულებას,ირწმუნე სათქმელი განდობილი,მაღირსებ ოცნების შესრულებას?ცოტასიც დავრჩები…

- მოდი დავიძინოთ..... - რო არ მეძინება?.... - გთხოვ რა, დაღლილი ვარ... - კარგი, მაგრამ ჩამეხუტე.... რაღაც უცნაური იყო... ყოველ წუთს ჩახუტებას მთხოვდა....მანამდეც ვიცოდი, რომ უყვარდა ჩემთან ყოფნა, მაგრამ იმ დღეს დამაფიქრა.... უცნაურად იქცეოდა.. თვალებიც უცნაური ქონდა, ნაღვლიანი....ასეთი არასდროს ყოფილა....ვიფიქრე დაიღალა თქო..... ღამე გამაღვიძა: - გაიღვიძე რა... - რომელი საათია, ძალიან მეძინება, გთხოვ რა... - შემომხედე, დამელაპარაკე..... - არა, მეძინება, ხვალ…

"ადამიანები უერთმანეთოდ ვერა ვძლებთ, გვიყვარს ერთმანეთი და არ შეგვიძლია მარტოობის ატანა. ხშირად ამ სიყვარულს ერთად ყოფნისას ვერა ვგრძნობთ და მარტოდ დარჩენილთ სული გველევა, გვენატრება ერთმანეთი..." გოდერძი ჩოხელი

სამების საღმრთისმეტყველო ინსტიტუტის სტუდენტებო!!!

გილოცავთ 2012-2013 სასწავლო წლის დასრულებას... ჩათვლა-გამოცდების გადაგორებას! განსაკუთრებით ვულოცავ ფრიადოსან და ნიჭერ მოსწავლეებს და ყველას ყველას ყველას ვინც ელოდებით მეოთხე კურსელობას...

ამ…

მოდი, გულწრფელობანა ვითამაშოთ,

აი აქ ჩამოვხსდეთ და…

ენკი-ბენკი-სიკლისა, ენკი-ბენკი-ბა, გა-ვი-და!

მოდი, გულახდილობანა ვითამაშოთ, როცა შენ იმას მეტყვი, რისი გაფიქრებაც არასოდეს გდომებია

და

მე კიდევ იმას, რაზეც არასოდეს დავფიქრებულვარ.

მოდი, ერთგულობანა…

Никогда не отчаивайся. Чтобы не случилось, как бы тяжело не было, помни – нужно сделать шаг и ещё раз шаг. Главное, не останавливайся, делай шаги, даже когда не видишь куда идти, всё равно иди. Только ты выбираешь где остановиться – поэтому двигайся, пока не окажешься там, где захочется остаться.