თუ ჭამაზე მიდგება საქმე, თქვენი ერთადერთი პატრონი და მბრძანებელი მატლია. ჩვენ სხვა ცხოველებს იმისთვის ვასუქებთ, რომ ჩვენ დაგვასუქონ და ჩვენ თვითონ კი მატლებისათვის ვსუქდებით. მსუქანი ხელმწიფე და მჭლე გლახაკი ორივე მათი საჭმელია, ეს მხოლოდ ორი თავია ერთსა და იმავე სუფრაზედ მისატანი.

      ყველას ბოლო ეს არის.

უილიამ შექსპირი - "ჰამლეტი"

      ოცდამეერთე საუკუნე ციფრული ტექნოლოგიების ეპოპეაა და გამომდინარე აქედან, მე, ჩემს ირგვლივ ყველას და საერთოდაც მთელ კაცობრიობას ყოველდღე გვიწევს შეხება ამ ტექნოლოგიებთან. მათი დახმარებით ვაგვარებთ როგორც ფორმალურ, ასევე არაფორმალურ,- პირად საკითხებს: იქნება ეს პირადი წერილი, ოფიციალური შეტყობინება, საბუთების მიღება და გაგზავნა... ა.შ.

      სულ ახლახან დავამთავრე ეუნივერსიტეტი. ბევრ პროექტში ვიყავი ჩართული, ამიტომ ზოგი სერთიფიკატი დღემდე…

სიახლოვე თვალის კიარა გულისა უნდა იყოს, შორიდანვე რომ გრძნობ სითბოს და გეღიმება ჩუმად შენთვის..

ჩვენ სხვებისგან გამოყოფილნი, მათში არსებულნი, ხელში ყავით - ფიქრებით შორით და მაინც წვიმით სველნი დავმსხდარვართ და ფიქრებით ვთამაშობთ.....

ღამის სიბნელეში, მთვარე რაც არუნდა ანათებეს, ხეებს მიღმა იმალება სევდის ნაკუწები....

გრანელობა უფრო სენია ვიდრე პოეზიის სიყვარული....

მონათესავე სულის ცნობა…

      ცისკენ გამავალ ერთადერთ ფანჯარას, მსხვილთავ-ტანიან, ჩაფუნდრუკებულფეხებიანი ობობა შემოეჩვია. ბოლო დროს, მწერებისადმი განსაკუთრებული თანაგრძნობა გამიჩნდა თუ რა ხდება არ ვიცი, მაგრამ სასტიკად ავკრძალე ამ ობობისთვის აბლაბუდის ჩამოშლა - ფანჯრის მარცხენა ქვედა კუთხის ქსელი ხელშეუხებელი იყო. ახლა, ნაადრევად აციებულზე, ზამთარში, მაშინ როდესაც სხვა მწერები სულ უფრო იშვიათობას წარმოადგენენ, მაინტერესებდა რას იპოვიდა სარჩო-საბადებლად ან რითი გაიტანდა…

      შავი ზღვის ფსკერზე გამეფებული სიბნელე ბევრ საიდუმლოს ინახავს. სადაც ჟანგბადიც არაა, ე.წ „მკვდარი ზონა“, მეცნიერთათვის ყოველთვის საინტერესო შესასწავლია, როგორც წარსულის ხეულხლებელი ადგილი. არქეოლოგები დიდი ხნის მანძილზე ფიქრობდნენ, რომ იქაურობა შესაძლოა გემების სასაფლაოს მალავდეს.

      შავი ზღვის საზღვაო არქეოლოგიის პროექტი, რომელიც საუთჰემპტონის ცენტრის საერთაშორისო უნივერსიტეტის მკვევართა გუნდის ინიციატივით დაიგეგმა,…

      – მე შენ მიყვარხარ! - არა გჯერა? - ვიცი რაღაც დაკარგა ამ სიტყვამ მეოცე საუკუნეში, თითქოს გაიცვითა და აღარავინ იჯერებს. ხომ შენც ასე ფიქრობ და ალბათ ამიტომ ხარ ასე შორს და არ გჯერა ჩემი. მე კი... მე კი ისევ იმის თქმა მინდა რომ... მე შენ მიყვარხარ! ყველაფერმა აზრი დაკარგა ჩემს ირგვლივ შენს გარეშე. ურთიერთობას ვეღარ ვახერხებ ვერც სულიერთან და ვერც უსულოსთან. ისინი მე გამირბიან. თითქოს დაიცალა მთელი სამყარო და დავბორიალობ უსახო სიცარიელეში. დილით…

არ ვიცი რატომ გვწამს...

არ ვიცი რატომ გვიყვარს, რატომ გვძულს...

არ ვიცი რატომ გვეშინია სიკვდილის...

არ ვიცი ბოროტებაა მეტი თუ სიკეთე...

არ ვიცი ბოროტები არიან ადამიანები და ხანდახან სიკეთეს აკეთებენ თუ პირიქით...

არ ვიცი რატომ მალავენ ადამიანები საკუთარ "მეს" და ატარებენ ნიღბებს...

არ ვიცი რატომ შურთ...

არ ვიცი რატომ ნერვიულობენ იმაზე რაც სანერვიულო არაა...

არ ვიცი არსებობენ…

      პოსტი ეძღვნება ჩვენს პლანეტაზე მცხოვრებ ყველა ცხოველს. ხშირად შეიძლება ვაცნობიერებდეთ ადამიანი რამდენად სასტიკი, სულელი, თვითდაჯერებული, ქედმაღალი იყოს, რაც ძალიან სამწუხაროა. თუმცა სრულყოფილი არავინ არ არის, მაგრამ ცვლილებები ყოველთვის შესაძლებელია. არიან ადამიანები რომლებიც არასოდეს ეგუებიან ცხოველების ჩაგვრას და იბრძვიან ბუნების დასაცავად. პოსტში უარყოფილია ყოველგვარი ბოროტება ცხოველების მიმართ განხორციელებული.…

სიყალბემ დანაღმა ჰაერი, ღრუბელი შმორდება,

გრძნობ, რომ ერთნაირად გბეზრდება ძილიც და სიფხიზლეც,

დგახარ ფანჯარასთან, მაინც სულს უბერავ ცხოვრებას,

რომელსაც, აწ უკვე, იოლად გადაცვლი სიკვდილზე.

ცაა და არცაა. სიჩუმის ლეჩაქი ახურავთ

ბავშვობის ეზოში თამაშით გაცვეთილ ბილიკებს,

ჩეროდან ნაცნობი ღიმილი გიყურებს მაცდურად,

ადრე შენ უცქერდი იმ ღიმილს მაცდურად, პირიქით.

დროა... და ყველაფერს თავისი დაექვას…