Good night, Elioz.!!

ყოველი დღის გადაფურცვლისას ხვდები,

რომ შენი ცხოვრების ბოლო გვერდამდე

კიდევ ერთით ნაკლები დარჩა...

რამდენიმე კვირაა,

რაც ყოველდღე ელიოზი მახსენდება...

ჰო, ის…

ბედნიერი ვარ, აი ისეთი ბედნიერი, როდესაც იტყვიან უმიზეზოდ ვბედნიერობო, უმიზეზოდ ვარ კარგ ხასიათზეო. თუმცა რომ დაფიქრდე, იმდენ მიზეზს იპოვი საბედნიეროდ. 

მე სუნთქვა შემიძლია, ვსუნთქავ და არანაირი "გაციება" ამაში ხელს არ მიშლის. ისე ღრმად შევისუნქავ ხოლმე, რომ…

-შეიკარით ღვედები და მოემზადეთ ასაფრენად. – სტიუარდესამ ხალხი გააფრთხილა და კაბინისკენ დაიძრა, თავი დაიმაგრა და უკვე შეეძლოთ აფრენილიყვნენ.

   თვითმფრინავი ადგილიდან დაიძრა, ჯერ ძრავის ხმა ისმოდა და შემდეგ კი მცირე ბიძგი იგრძნეს მგზავრებმა. თვითმფრინავი მიწას მოსწყდა. ყველას შეკრული ჰქონდა ღვედი, სანამ ფრენისთვის დასაშვებ სიმაღლემდე ავიდოდა ირყეოდა თვითმფრინავის კორპუსი და მგზავრებსაც საშინლად არყევდა. ღვედების გარეშე, მართლაც შეუძლებელი იყო, რომ თავი…

ჩემი და Timens group-ის ისტორია კვლავ გრძელდება, მაგრამ ოდნავ სხვაგვარად. მინდა ჩვენი სამომავლო გეგმები გაგიმხილოთ და ის, რაც გუშინ მოხდა. ახლა უკვე ახალ ამპლუაში წარვსდგები თქვენს წინაშე – სცენარისტის ამპლუაში.

ჯერ კიდევ სამი დღის წინ გავიგე, რომ ირაკლი დონაძე (რეჟისორი) აპირებდა საშინელებათა ფილმის გადაღებას და მე მინდოდა დავხმარებოდი, რომელიც სიამოვნებით მიიღო. ერთი იდეა შევთავაზე, რომელზეც ბევრი არც მიფიქრია მაშინვე მომივიდა თავში, უბრალოდ ცოტა…

რა უნდა ერქვათ დღეებს,

ძალაუნებურად არსებულს,

როცა რომელიღაც კუთხეში

ხმას დაგუბებულს ინახავ,

რადგან ერთი ბგერის წარმოთქმასაც კი,

სწორედ ის ძალა სჭირდება,

რომელმაც უკანასკნელ წამს

ზურგი გაქცია და თვალები მილულა...

როცა შენი სუნთქვა შენს ყურებს კი არა,

ფილტვებსაც აღარ ესმით...

როცა საკუთარი ხელები

იმ ტოტებს გაგონებს

სველი თოვლით დამძიმებულნი

უღონოდ რომ დახრილან...

ლურჯი ვენებით დასერილს…

პაულო უჩელოს იდეები გიჟად "მონათლეს",

რადგან ნორმალურობა ყელში ამოუვიდა

და თავის მიერ მოხატულ საათს

ისრები 'უკუღმა' დაატრიალებინა...

ხანდახან, ჩემნაირებს ჩამოვთვლი ხოლმე,

თითებზე, ჩემთვის,

სულ რაღაც ორი ათეულიც ჰყოფნის ნაცნობებს,

და მეფიქრება -

არ შეიძლება აქედან წასულებს

მანძილი,

სინათლის წელიწადი,

გალაქტიკები გვაშორებდნენ ერთმანეთს...

მარტოვარსკვლავებად ვცხოვრობდეთ,

და მერე,

ცას ვწყდებოდეთ…

დღეს ძალიან საინტერესო და შემეცნებით ქართულ სოციალურ ქსელს მივაგენი,მას ასე ჰქვია "qwelly". ამ საიტიდან ბევრ სახალისო და ჩემთვის სასარგებლო ინფორმაციებს ვიღებ!

  ესაა ამონარიდი წიგნიდა: "ჩესტერფილდის წერილები ვაჟს"

       ყოველ ღირსებასა და ხასიათის სიკეთეს ენათესავება ესა თუ ის ცოდვა ან ბიწიერება კაცისა. თუ ზომაზე მეტად განვითარდა ისინი, ან ერთად გადაიქცევა ან მეორედ. გულუხვობა და ხელგაშლილობა ხშირად მფლანგველობად იქცევა, მომჭირნეობა და ყაირათობა – სიძუნწედ, სიმამაცე თავზე ხელაღებად, სიფრთხილე სილაჩრედ და ა.შ. ბიწიერების ჭეშმარიტი სახე იმდენად…

       ინტერნეტსივრცეში გამოჩენისა და მისი ,,გადატრიალების“ დღიდან ,,ფეისბუქის“ შესახებ უამრავი კვლევა ჩატარდა და  დასკვნა დაიდო. ,,ფეისბუქმა“ მან მოიცვა მსოფლიოს ყველა წერტილი. მილიარდობით ადამიანს, ჯერ დაუბადებელ ბავშვებს, კატებს, ძაღლებს და ყველას, ვინც ამქვეყნად რამედ ღირს, მოუყარა თავი. მავანნი დღემდე საუბრობენ მისი ავ-კარგიანობის შესახებ. რომ მას ბევრი დრო მიაქვს, რომ მისი საშუალებით უამრავ ინფორმაციას ვიღებთ და  მათ შორის გავცემთ კიდეც. ,,შპიონაჟშიც“ კი…

შენ რომ აქ იყო,

ახლა ვიქნებოდით წვიმის ქვეშ,

ახლა ვიქნებოდით სველი ერთმანეთი...

დავიმახსოვრებდი შენი პერანგიდან

ჩემს თითებში მოხვედრილ

სითბოს სუნს,

წვეთებს,

ნეკნებს...

შენი ზურგის ყველა ხაზს...

დავიმახსოვრებდი ჩემს თვალებში

შენით აციმციმებულ ვარსკვლავებს,

რადგან შენ ხარ სინათლე,

რომელიც ათენებს ჩემს ღამეებს...

შენ დაიმახსოვრებდი

ჩემს თმაში წვიმისგან შეტოვებულ სუნს,

ჩემს…

ბორჯომის წმინდა სერაფიმ საროველი სახელობის დედათა მონასტერი ასლი საროვის მონასტრისა

ხანდახან, იქ გრძნობ თავს

ყველაზე უცხოდ, სადაც წესით,

ყველაზე შინაურად უნდა გრძნობდე...

ან უნდა დადუმდე და იყო ის,

ვინც ხარ, ან ილაპარაკო

ათასი სისულელე,

"დაემსგავსო" სხვებს

და მათ…

"როცა მენატრები, მე ვწერ შენზე,

ვწერ ისე, როგორც დაწერდა ნებისმიერი ქალი,

ჩემს ადგილას რომ ყოფილიყო,

ჩემსავით რომ გამართლებოდა,

ჩემსავით რომ აღმოეჩინე,

მე ვწერ შენზე, რადგან მჯერა _

არ არსებობენ განსაკუთრებული ადამიანები,

უბრალოდ, ჩვენვე შეგვიძლია სხვა ადამიანების

განსაკუთრებულებად გადაქცევა,

მე ვწერ შენზე და ვიცი _

შენი განსაკუთრებულობა ჩემი ლექსებია.

როცა მენატრები, მე ვიხსენებ ოთხჯერ შეხვედრას…