რა უნდა ერქვათ დღეებს,

ძალაუნებურად არსებულს,

როცა რომელიღაც კუთხეში

ხმას დაგუბებულს ინახავ,

რადგან ერთი ბგერის წარმოთქმასაც კი,

სწორედ ის ძალა სჭირდება,

რომელმაც უკანასკნელ წამს

ზურგი გაქცია და თვალები მილულა...

როცა შენი სუნთქვა შენს ყურებს კი არა,

ფილტვებსაც აღარ ესმით...

როცა საკუთარი ხელები

იმ ტოტებს გაგონებს

სველი თოვლით დამძიმებულნი

უღონოდ რომ დახრილან...

ლურჯი ვენებით დასერილს…

პაულო უჩელოს იდეები გიჟად "მონათლეს",

რადგან ნორმალურობა ყელში ამოუვიდა

და თავის მიერ მოხატულ საათს

ისრები 'უკუღმა' დაატრიალებინა...

ხანდახან, ჩემნაირებს ჩამოვთვლი ხოლმე,

თითებზე, ჩემთვის,

სულ რაღაც ორი ათეულიც ჰყოფნის ნაცნობებს,

და მეფიქრება -

არ შეიძლება აქედან წასულებს

მანძილი,

სინათლის წელიწადი,

გალაქტიკები გვაშორებდნენ ერთმანეთს...

მარტოვარსკვლავებად ვცხოვრობდეთ,

და მერე,

ცას ვწყდებოდეთ…

დღეს ძალიან საინტერესო და შემეცნებით ქართულ სოციალურ ქსელს მივაგენი,მას ასე ჰქვია "qwelly". ამ საიტიდან ბევრ სახალისო და ჩემთვის სასარგებლო ინფორმაციებს ვიღებ!

  ესაა ამონარიდი წიგნიდა: "ჩესტერფილდის წერილები ვაჟს"

       ყოველ ღირსებასა და ხასიათის სიკეთეს ენათესავება ესა თუ ის ცოდვა ან ბიწიერება კაცისა. თუ ზომაზე მეტად განვითარდა ისინი, ან ერთად გადაიქცევა ან მეორედ. გულუხვობა და ხელგაშლილობა ხშირად მფლანგველობად იქცევა, მომჭირნეობა და ყაირათობა – სიძუნწედ, სიმამაცე თავზე ხელაღებად, სიფრთხილე სილაჩრედ და ა.შ. ბიწიერების ჭეშმარიტი სახე იმდენად…

       ინტერნეტსივრცეში გამოჩენისა და მისი ,,გადატრიალების“ დღიდან ,,ფეისბუქის“ შესახებ უამრავი კვლევა ჩატარდა და  დასკვნა დაიდო. ,,ფეისბუქმა“ მან მოიცვა მსოფლიოს ყველა წერტილი. მილიარდობით ადამიანს, ჯერ დაუბადებელ ბავშვებს, კატებს, ძაღლებს და ყველას, ვინც ამქვეყნად რამედ ღირს, მოუყარა თავი. მავანნი დღემდე საუბრობენ მისი ავ-კარგიანობის შესახებ. რომ მას ბევრი დრო მიაქვს, რომ მისი საშუალებით უამრავ ინფორმაციას ვიღებთ და  მათ შორის გავცემთ კიდეც. ,,შპიონაჟშიც“ კი…

შენ რომ აქ იყო,

ახლა ვიქნებოდით წვიმის ქვეშ,

ახლა ვიქნებოდით სველი ერთმანეთი...

დავიმახსოვრებდი შენი პერანგიდან

ჩემს თითებში მოხვედრილ

სითბოს სუნს,

წვეთებს,

ნეკნებს...

შენი ზურგის ყველა ხაზს...

დავიმახსოვრებდი ჩემს თვალებში

შენით აციმციმებულ ვარსკვლავებს,

რადგან შენ ხარ სინათლე,

რომელიც ათენებს ჩემს ღამეებს...

შენ დაიმახსოვრებდი

ჩემს თმაში წვიმისგან შეტოვებულ სუნს,

ჩემს…

ბორჯომის წმინდა სერაფიმ საროველი სახელობის დედათა მონასტერი ასლი საროვის მონასტრისა

ხანდახან, იქ გრძნობ თავს

ყველაზე უცხოდ, სადაც წესით,

ყველაზე შინაურად უნდა გრძნობდე...

ან უნდა დადუმდე და იყო ის,

ვინც ხარ, ან ილაპარაკო

ათასი სისულელე,

"დაემსგავსო" სხვებს

და მათ…

"როცა მენატრები, მე ვწერ შენზე,

ვწერ ისე, როგორც დაწერდა ნებისმიერი ქალი,

ჩემს ადგილას რომ ყოფილიყო,

ჩემსავით რომ გამართლებოდა,

ჩემსავით რომ აღმოეჩინე,

მე ვწერ შენზე, რადგან მჯერა _

არ არსებობენ განსაკუთრებული ადამიანები,

უბრალოდ, ჩვენვე შეგვიძლია სხვა ადამიანების

განსაკუთრებულებად გადაქცევა,

მე ვწერ შენზე და ვიცი _

შენი განსაკუთრებულობა ჩემი ლექსებია.

როცა მენატრები, მე ვიხსენებ ოთხჯერ შეხვედრას…

   საშინლად ცხელოდა და ბიზნესმენი გიორგი გიორგაძე ჯერ არ ჩქარობდა ოფისიდან გამოსვლას, თუმცა იცოდა წუთი წუთზე რომ არ გასულიყო თავის რეისზე დააგვიანებდა. ის საქართველოდან ნიუ-იორკში მიფრინავდა, რომ შეხვედროდა და მოლაპარაკებოდა მსხვილ ბიზნესმენს. იგი ახალ პარტნიორს ეძებდა საქმეში, რომელიც უნდა წამოეწყო და დიდი ფული მოეტანა. მან წინასწარ დაჯავშნა ტელეფონით ბილეთები ახალი კომპანიის მეშვეობით.

   „კომპანია “ერ ფრანსი” პირველ ფრენას განახორციელებს ახალი “ერბუს…

ახალი პროექტი თბილისის მერიას!

რამდენიმე კვირის წინ ხმამაღლადაც გავახმიანე ჩემი ერთი პროექტი, რომელიც ეხება თბილისის (და არა მხოლოდ) საზოგადოებრივი ტრანსპორტის, კონკრეტულად მიკროავტობუსების განახლება-რეკონსტრუქცია-გაუმჯობესებას. რამდენიმე, ფრიად საჭირო საზაფხულო მოწყობილობით აღჭურვას.…

უმეტესობა ჩვენი ქვეყნისა მოესწრო იმ მოვლენებს, რასაც ამ წიგნში შეხვდებით. წლების მიხედვით უკვე მიხვდებოდით რომელ პერიოდზეა ლაპარაკი, მაგრამ ერთი შეხედვით მარტივად ვერ მივუდგებით. ამ წიგნში არა მარტო 1987-1991 წლის ამბებია გადმოცემული, ავტორი მთელ საბჭოთა კავშირს იხსენებს, იმ დროსაც სადაც არ უცხოვრია და უბრალოდ გადმოცემით იცის, ან წიგნებში წაკითხულიდან. მამა ნამდვილად…

        ეძღვნება ემა რაფავას - ულამაზეს და უსაყვარლესს        

               13 მაისი  

           (მწარე ორშაბათი)

   -დედა ორი წუთიც რაა და ავდგები...

   დედაჩემის მცდელობა გავეღვიძებინე ამაო იყო.

   -ცოტა ხანიც და ავდგები…

გული: გამიშვი რააა, გამიშვი, ახლავე გამიშვი.

გონება: არა, ვერსადაც ვერ წახვალ. არ გაგიშვებ.

გული: გამიშვი, მასთან მინდა. მას კიდევ ვუყვარვარ ეს ვიცი.

გონება: არა, არ უყვარხარ. თავს ნუ იტყუებ და გააგრძელე ცხოვრება, როგორც საჭიროა.…