ბოლო რამდენიმე დღეა ილიაუნის სტუდენტთა ერთი ნაწილი და მას აყოლილი საზოგადოების მორწმუნე ფბ-მპოსტავები აღშფოთებას გამოთქვამენ ილიაუნიში მოწყობილი გამოფენის გამო - კონკრეტულად კი ერთი ნახატისა, სადაც ორსული ღმრთისმშობლია წარმოდგენილი, რომელიც თავს იკლავს (მინდოდა დამეწერა მიდგომილი ღმრთისმშობელი, მაგრამ ვფიქრობ ამდენ ცოდნას თავად ავტორი არ ატარებს). მხატვრის სახელს პოსტის ბოლომდე და არც მის შემდეგ საგანგებოდ არ ვახსენებ და ნურც თქვენ…

      მას შემდეგ რაც შეყვარებულმა წყვილმა, უერთმანეთობას ვეღარ გაუძლო და გადაწყვიტა მრავალწლიანი თანაცხოვრობისთვის თანხმობა ეთქვა, როგორც XXI საუკუნის გარიჟრაჟზე იყო გაპოპულარულებური - გაიპარნენ. ვის გაეპარნენ, რატომ გაეპარნენ არ ვიცი, მაგრამ რასაც ჩემი 13 წლის ტვინი წვდებოდა ეს იყო, რომ - გაპარვას ქორწილი მოსდევს, ქორწილს ქეიფი, ქეიფს გემრიელი საჭმელები და ოჯახის ახალი წევრი, რომელსაც თქვენობით უნდა ველაპარაკო და მასთან ღლაბუცი არ შეიძლება (ეს…

  - როცა გარდაიცვლებით, თქვენს სახეს, ტანს, თავსა და ფეხს გამოვაქანდაკებთ ბატონო ჩემო. ცხვირს ცხვირს მივამსგავსებთ, პირს პირს, ნიკაპსა და შუბლსაც თავის ადგილას დავსვავთ!

  - არ მინდა ბატონო ქანდაკება, ფოტოც არ მინდა საფლავის ქვაზე.

  - აბა უცნობებმა როგორ უნდა გიცნონ?

  - უცნობებისთვის მაინც უცნობი დავრჩები, ქვაში გამოკვეტებული კიდევ, უარეს ბორკილებშესხმული გინდათ გამწიროთ მარადიულობისთვის?

   …

      "ქართველი ხალხი ჭკვიანი და ბრძენი ხალხია" - არ თქვათ რომ მსგავსი ნარატივი არ მოგისმენიათ ჩვენს ყოველდღიურობაში. როდესაც რამე მსგავსს ამბობენ, ხშირად მოიშველიებენ ხოლმე: "ერი, რომელმაც შოთა რუსთაველი აღზარდა, ერი რომელმაც იყალთოსა და გელათის აკადემიებში მეცნიერება შეისწავლა, ერი რომელმაც შობა ილია, აკაკი, ვაჟა და გალაკტიონი, ააგო სვეტიცხოველი, ნიკორწმინდა, ჯვარი და ბაგრატი" და ა.შ. და ა.შ.…

      ღვინის სამშობლოში, როგორც საქართველოს უწოდებენ ხოლმე, ღვინობისთვეში ვენახსა და ყურძენზე არაფერი დამეწერა, არ იქნებოდა სწორი. ფოტო ხომ მაინც უნდა გამომექვეყნებინა რთველისა, მით უმეტეს რომ ამ პერიოდში ყურძნის კრეფა, მწვადის შეწვა და კვირობით გაგრძელებული ბახუსი ჩვენი კულტურისთვის ჩვეულებრივი ყოფიერებაა. ამიტომ, გადავწყვიტე მევენახოებიდან ცოტა უფრო კომპეტენტური სტატია შემომეთავაზებინა და ერთ ძველ წიგნს მივაშურე, საიდანაც ზოგადად, მევენახოების…

      ერთი საჩოთირო და საკამათო აზრით მაქვს გონება გატანჯული და გამოვუშვებ, ეგებ თქვენც რამე მსგავსზე გეფიქროთ და სიტყვა შემაწიოთ.

      ხელოვანთა შორის, ყველაზე ამპარტავანნი რომლები არიან?

      აქვე, ჩვენს/თქვენს ყოველდღიურობაში მიმოავლეთ თვალი. ჩემი დაკვირვებით ასეთები არიან პოეტები (შიგადაშიგ მწერლებიც) და მომღერლები. შეიძლება დროის ძალიან ვიწრო მონაკვეთში ვიჭყიტები, და სივრცეც საქართველოს…

      ბევრჯერ წაშლილი და თავიდან აკრეფილი ტექსტია. ემოციების მოზღვავებისას რომ ვწერ და მერე მცირეოდენი დამშვიდებისას ვშლი და მოუსავლეთში ვიძახებ.

(წყარო)

     …

      ინტერნეტ "სტატუსები" წვიმაზე უკვე ყელში ამოვიდა,…

      ჩემთან უშუქობა მუზების გამოჩენას უკავშირდება ხოლმე, მაგრამ ამჯერად არაფერი გამომდის. ალბათ მდინარისგადაღმა რესტორნიდან მოსული "ცივილიზაცია" უშლის ხელს.

      გონებაში დიდი ხანია ერთი იდეა მიტრიალებს და მინდა გამოვათავისუფლო და გაგიზიაროთ. მორწმუნეობის უპირატესობებზე რამდენჯერმე დავწერე, ერთხელ მის…

      თოვდა. დეკემბრის უკანასკნელი განთიადი დგებოდა. ჯერ კიდევ ეძინა თბილისს. მოქუფრულ ცაზე მთვარეც არსად ჩანდა... სითეთრე ებრძოდა ღამეს. ვეებერთელა ფანტელები ციდან ისე მოისწრაფოდნენ მიწისკენ, თითქოს რაღაც ახალი ამბავი უნდა ახარონო დედამიწას. გადათეთრებულიყო მთაწმინდა, თეთრად შეღებილიყო თბილისის ქუჩები, ისტორიად შემორჩენილი ჩუქურთმიანი აივნები, კრამიტის სახურავებსაც ფერი ეცვალათ, ზამთრის ზღაპრულ ქალაქს წააგავდა თბილისი. აქა-იქ მბჟუტავი ლამპიონები…

      სიზმრების ბლოგად არ მინდა გადავაკეთო ჩემი დღიური, მაგრამ რა ვქნა თუ ყოველ ჩაძინებაზე საღ აზრს მოკლებულ საშინელებებს ვხედავ.

      ჯერ წინა სიზმარიც ვერ მომინელებია, კიდევ არ გამოვსულვარ იქაური ბურანიდან, ახალი დამეტაკა.

      სიზმარი ასეთი იყო: ერთი ახალგაზრდა გოგონა ქველზე მოღვაწეობდა აქტიურად, ლამაზი და ფოტოგენური გოგონაა და თავისი ფოტოებით ხშირად ახარებდა მრავალთა თვალებს, გამოხმაურებაც მუდამ…

      ემმის დაჯილდოების ცერემონიალიდან დაბრუნებული ჯორჯ მარტინი კომპიუტერს მიუჯდა, თავის ბლოგზე შევიდა და გამოაქვეყნა პოსტი სახელწოდებით "ახალი რეკორდი".

      წიგნისგან განსხვავებით, ბლოგზე ჯორჯ მარტინი სიტყვაძუნწია, მარტივ და მოკლე წინადადებებს წერს.

      "დავბრუნდი ემმის დაჯილდოებიდან, ლოს ანჯელესიდან.

      დაუვიწყარი ღამე.

      სამეფო კარის თამაშებმა ახალი რეკორდი…

      მოგისმენიათ ალბათ, რომ სიყვარული იმ მეცნიერებას ჰგავს, რომელსაც შეუძლია კარგად აწონ-დაწონოს, დათვალოს, შეადაროს, შეაჯამოს, მთელ სამოცნიერო გამოცდილებაზე, სამეცნიერო შუქზე გახედოს, მაგრამ მაინც ვერასდროს შეძლებს გადაჭრით იწინასწარმეტყველოს შედეგები, უტყუარი, შეუმცდარი მოლოდინები. სწორედ ამიტომ არ არსებობს სიყვარულის მეცნიერება - ზუსტმეცნიერებათა შორის, მაგრამ დღეს მინდა სიყვარული ალკოჰოლს დავუკავშირო.

 …

      ზოგჯერ მოურიდებლად ცხელი ღამეები იცის შემოდგომის გარიჟრაჟზე. მითუმეტეს თუ ცა მოქუფრულია - ავადმოსაგონარ ფილმებში შემზარავი წუთების მოლოდინისთვის ზეცას რომ დააბნელებენ ხოლმე, აი…

      2003 წლიდან ყოველწლიური ლიტერატურული პრემია "საბა" გადაეცემა ქართველ მწერლებს, პროზაიკოსებს, პოეტებს, დრამატურგებს და ა.შ.

      ლიტერატურული პრემიის მიზანს წარმოადგნეს გასული წლის საუკეთესო წიგნების და ავტორების გამოვლენა, ლიტერატურუ პროცესების შეფასება.

      2015 წლის დაჯილდოება შემოდგომის გარიჟრაჯზე - 7 სექტემბერს, 22:00 საათზე გაიმართა ივანე მუხრანბატონის ისტორიულ…

      ბოლო ხანებში ცხოვრება იმდენად დაემსგავსა არაადეკვატურ სიზმარს, რომ ერთხელაც, სავარძელში მოკალათებულს ღრმა ძილმა ისე მომპარა გონება, ვერც კი მივხვდი სიზმარში ვიყავი თუ ცხადში.

      კომპიუტერთან ვიჯექი და გაკვირვებას ვერ ვმალავდი ქველზე გაცნობილები, დაახლოებულ-დამეგობრებულები ფეისბუკზე იმეგობრებდნენ ერთმანეთს, იქ მოიკითხავდნენ ურთიერთს, ეკონტაქტებოდნენ და აქეთ გამოხედვაც არ უნდოდათ.

      მერე,…

      ოდესღაც ადვილი იყო ცრუ სამყაროში ცხოვრება, ყოველშემთხვევაში სამყაროს გამოგონება და შემდეგ იქ ცხოვრება, რადგან სიცრუე ის გამონაკლისი გეგონა, რომელიც მხოლოდ შენ გეკუთვნოდა. ეს ის "ოდესღაც" არის, როცა სამყაროს მოზარდის თვალებით უყურებ - სიცრუე ერთი რომ არკძალული ხილია, მაგრამ თუ კარგად იცრუებ ეს საკუთარ თავში დარწმუნებულობის ხარისხს ზრდის, რაც იმაზე დიდი სიცრუეა, ვიდრე მოგონილი ან განხორციელებული. დღეს კიდევ,…

      მართალია, დიდი ხანია ვიძახი რომ ფეისბუკის გაუქმებას ვაპირებ, მაგრამ ვერა და ვერ დაადგა ამას საშველი. სამწუხაროდ ფეისბუკის გაუქმება ნიშნავდა ადამიანების დაკარგვას, რომლებიც ასე მიჯაჭვულან იქაურობაზე და აზრადაც არ მოსდით საკუთარი შექმნან. ასევე დიდი ხანია არ მომწონს ყოველივე ის, რასაც ფეისბუკი აკეთებს, რა პროექტებსაც ის ანხორციელებს და ვის მხარდამჭერადაც გვევლინება აწ უკვე ოფიციალურად (ვგულისხმობ ჰომოსექსუალიზმის წახალისებას, მხარდაჭერას და…

      ხშირად მაფიქრებენ ადამიანები დიდი ცოდნით, ცხოვრებისეული გამოცდილებით და თავიანთი ყოველდღიურობით. რას ნიშნავს ცხოვრობდე თანამედროვე სამყაროში? ესაა იცხოვრო ინფორმაციის ნაკადის ქვეშ, სადაც ყოველდღიურად, შენგან დამოუკიდებლადაც კი უსარგებლო და ხანდახან სასარგებლო ინფორმაციის მთელი ოკეანე გეღვრება თავზე, მაგრამ ამის მიუხედავად, ადამიაინები მაინც დადიან კონკრეტულ ადგილებში სწავლის მისაღებად, ცოდნის დასაგროვებლად.…

      ერთი კითხვა მაწუხებს მთელი დღეა. არ ვიცი, აქამდე არ მიფიქრია, რატომ არის დაბადების დღე დღესასწაულთან დაკავშირებული? რატომ ვზეიმობთ ან გვიხარია ჩვენი დაბადების დღე? სანამ პატარა ხარ საჩუქრები გახარებს შესაძლოა, ტორტი და ა.შ. მოკლედ, ირგვლივ სამყაროს ვერ ამჩნევ, მაგრამ რეალურად იბადები ამ ქვეყნად ტანჯვისთვის, ტკივილისთვის, ბრძოლისთვის, თავის შენახვისა და გატანისთვის.

      ასეც თუ ისეც, მაინც გვიხარია დაბადების დღე, ზოგჯერ საკუთარზე…